ھما مردم ٹوھیں کردانی ھدابند بَہ اَنت کہ آ پہ ٹوھیں مکسداں وتی ساہ ءَ دست ءِ دل ءَ کن اَنت۔آپ ءُ آس، سارت ءُ گرم ھچ نہ چار اَنت بلکیں گْران ءُ مشکلیں جاورانی دیمپانی ءَ گوں جوانمردی ءَ کن اَنت وتی ھونانی ترمپاں چہ زندگی ءِ گڈی ساھتاں راجدپتر ءِ تاکانی سر ءَ نکش کن اَنت ساھکندن ءِ ساھتاں ھم آجوئی ءِ سوتاں جنان بَہ اَنت ءُ پہ ماتیں گلزمین ءَ کربان بَہ اَنت۔
پیچ ءُ تابیں دگ، کنٹگ چکاریں سپر، زمستانی آپ بندیں شپ، گرماگ ءِ لوار سوچوکیں نیمروچاں پند جنوکیں زمین زھگانی کربانی چہ بیان ءُ گُمان ءَھما دیم اَنت۔ ھردیں دُژمن ءِ پاد ءُ کدم گلزمین ءِ دلبند ءَ کپ اَنت، گڑا سنگر گپتگ ءُ تیر سوھانیں بچانی تیر آھانی دلبند ءَ پیوست بَہ اَنت ایشانی دلیری ءُ سرمتابی ءَ ھما مار اِت کن اَنت کہ آھانی ھمسپر اَنت۔
مئے وتن بلوچستان ھما سرزمین اَت کہ آئی ءِ سر ءَ مُدام پل ءُ گواڑگاں وتی وشبو شنگ ءُ تالان کرتگ اَت آ اود ءَ مُرگانی توار اَت، گوات سوت گْوشگ ءَ اَت، زیبائیں موسمانی شپاں وت ءَ چوش بانور ءَ سمبھینتگ اَت، برپانی سر ءَ مھر ءُ وپا بچکندگ ءَ اَت اَنت، برز تریں کوہ ءِ ٹل ءَ شپانکے وتی رمگ ءَ سر دیان اَت ءُ زھیرونک الھان ءَ اَت۔
پد ءَ موسم مٹ اِت اَنت سیاہ ءُ تھاریں شپے اتک، ھر نیمگ ءَ زلم ءُ زوراکی ءِ آس جمبور بوت، ھما جاہ ءَ پل رستگ اَت اَنت، ھمود ءَ کوکوانی زیمر شنگ اتگ اَت اَنت، نوں آ اود ءَ ھر گْور ءَ بلوچ بچانی ھون تالان اَت اَنت ءُ لاشانی امبارے اَت۔وھدے ملکے ءِ، یا راجے ءِ سر ءَ زلم ءُ زوراکی چہ وتی ھد ءُ سیمسراں ھما دیم بیت، گڑا ھما سرڈگار یا راج ءِ لھتے سرمتابیں ورنا پہ زلم ءُ زوراکیانی دیم ءِ دارگ ءَ جنگ ءُ آجوئی ءِ جھد ءِ پڑ ءُ میدان ءَ درکپ اَنت ءُ پہ گل ءُ شات مرگ ءَ امباز کن اَنت۔منی ڈیھ بلوچستان ءِ بازیں ورنا وتی ھیشی سراں پہ وتن کربان کنان اَنت اے ھما ورنا اَنت کہ پہ زمین شیدا اَنت، پہ زمین کوہ ءَ اَنت، پہ زمین جنگ ءَ اَنت ءُ پہ زمین جھد ءَ اَنت۔
گْوستگیں زوچاں ’ آپریشن درہ ء بولان ‘ ءَ لھتے انچیں نترس ءُ سرمتابیں ورنایاں وتی ھیشی سر پہ گلزمین بکش اِت اَنت کہ آھانی ستاہ منی اے چاریں لبزانی مھتاج نہ اَنت، بلے اے اَتا جان ءُ ھاپز زیشان جان ءِ تراولیں پادانی بر اتگیں پند ءُ آیانی داتگیں کربانی اَنت، جمال جان ءِ درتہ پچی ءُ جپاکشی اِنت، سلال جان ءُ کاسم جان ءِ کندگ ءُ ٹھک اَنت، سدام جان ءُ پاروک جان ءِ دلیری اَنت، ھمل مومن ءُ نزام جان ءِ ابیتکیں بچکند اَنت، ودود جان ءُ نادر جان ءِ رتکگیں ھون اَنت ءُ زیشان رند ءُ کاشپ جان ءِ زمین ءِ مھر اَنت کہ دل گْوش اِیت چار لبز پہ ستا ءَ نبیس۔
اے ھما زمین زادگ اَت اَنت کہ آھاں وتی ورنائی پہ ماتیں زمین ءِ موکگ ءَ کوہ ءُ اگاراں گْوازینت اَنت، آھاں وتی ورنائی ءِ ھمک واھِشت، لوٹ ءُ ارمان پاداں لپاشت اَنت ءُ کپن سر ءَ بست ءُ دُژمن ءِ پُروش دَیگ ءَ جنگ ءِ میدان ءَ درکپت اَنت۔ آھاں وتی ھون ریتک اَنت ءُ گلزمین ءِ زیبائی ءَ دگہ کیپ ءُ چاڑے بکشات۔
گْوش اَنت کہ وھدے انسان ءِ زندگی ءُ آئی ءِ مرگ پہ آئی ءَ بہ بہ اَنت گُڑا آئی ءِ ھر پیسلہ سمائی بزاں (شعوری) بَہ اَنت ءُ ھما پیسلہ کہ سمائی بنیاد ءَ زورگ بہ اَنت آ راجدپتر ءِ تاکانی سر ءَ گوں جوانیں لبزاں نبشتہ کنگ بہ اَنت۔
’ آپریشن درہ ء بولان ‘ ءَ جند نْدر بیتگیں ورنا بلوچ راج ءِ چہ ھما سسا ءُ سما ءَ سرچکاریں ورنا اَت اَنت کہ آیاں وتی زندگی پہ وتی راج ءَ کُربان کرت اَنت ءُ راجدپتر ءِ تاکاں وت ءَ نمیران کرت۔ اے ورنایاں بلوچ ءِ آیوکیں پدریچ ءَ پہ گلزمین ءَ کربان بوگ ءِ انچیں مادنیں راھے پیش داشت کہ آ راہ چو چراگ ءَ رژنا اِنت، چوش استالاں دْرپشگ ءَ اِنت ءُ چوش سنج ءَ زیبا اِنت، پرچا کہ اے راہ آجوئی ءِ راہ اِنت۔
