نبشتہ کار: کوھین بلوچ
یَک نوک پدریچے ءِ زندگ کنگ ءِ ھاتر ءَ پہ ھر وڑیں کُربانی ءِ دیگ ءَ تیار بیت، ساہ بُکگ ءَ اِنت بلے اَنگت گْوش اِیت کہ من وتی راج ءَ لوٹاں ءُ من وتی راج ءَ پَھازاں داں دومی زند ءَ پہ وتی راج ءَ توار ءُ گوانک جَن آں۔ ناھدْراہجاہ ءَ تھت ءِ باھوٹ اِنت بلے پہ راج ءَ درد ءُ دورانی تہ ءَ توار جَناں اِنت کہ منی راج من ءَ انگت لوٹ اِیت۔ من ءَ انگت زندگ بُوگی اِنت، من ءَ پہ وتی آیوکیں پدریچ ءَ توار جَنگی اِنت۔ من وتی دِل ءَ پہ راج ءَ زندے داراں، وتی راج ءِ ناوشیں ساھتاں وش کناں، جھدانی پِڑ ءَ وت ءَ پد ءَ دوبر یکجاہ کن آں۔ امروز ءَ ھما مردُماں یکجاہ کناں، بلے من ءَ پہ زندانی ئیں ورنایاں زندگ بوگی اِنت کہ آ مئے وڑیں مردُمانی ھاتر ءَ وداریگ اَنت کہ مارا چَہ سانکلاں آجو بہ کن اَنت۔
بلوچ راجدپتر ءِ نامداریں کارست ماما ءَ وتی زند ءِ تہ ءَ ھما کار کُتگ اَنت وت ءَ چِے گیش دومی مردُم دوست داشتگ، پمیشکا کرد گوناپیں زندگی باجبر بیت ءُ بنی آدم پہ مدامی زندگ بیت۔ ھمے کرد ءِ پُژدر ءَ مزن نامیں ماما نادْراھجاہ ءَ تھت ءِ باھوٹ اِنت بلے آئی ھیال ءُ دلگوش گوں راج ءَ اِنت۔ پرچا کہ آ زانت ابید ء راجی باندات ءَ مارا زندے نیات، ءُ اے زند ھمے راج ءُ زمین ءِ وامدار اِنت۔ پمیشکا آ گوں درد ءُ دوراں جنگ ءَ اَنت، بلے آئی راجی جزبگ ءُ لیکہ گیش مھکم ءُ توان اِنت۔
ماما جان تئی زند ءِ نہ وشّی ءَ مارا ھم نہ وش کُتگ، مئے مُدام دُوا اِنت کہ تو دْراھبات ئے ما تئی راھچار اِیں کہ تو کدیں واتر بہ ئے، بلے زُوت تو چَہ ناھدْراھی ءَ دْراہ ءُ ھاوند ترا زُوت وش بہ کنت۔ ترا انگت پہ بزّگیں راج ءَ جُھد کنگی اِنت، راج پہ اُمیتے تئی رھچار ءُ گْوش اِیت مئے ماما جان واتر کنت کہ زندانی ئیں شاتُل چمدار اَنت کہ مئے پِیر ءُ کماشیں توار گار اِنت، بیا کہ مئے زند ناوشیانی باھوٹ اِنت، مئے توار چَہ امروز ءَ سِدان اَنت۔
