(ھیربکش ناز پنّام ء بابا گْوھرام)
نبشتہ کار: چیپ اسلم بلوچ
من نہ زاناں چہ کُج ءَ بندات ءُ چے نبشتہ بہ کناں، پرچا کہ مرچی من ءَ مھروان ءُ دلدوستیں سنگت هیر بکش ناز ءِ یاتاں گْور جتگ کہ پہ آئی ءَ لھتیں دانک نبشتہ بہ کن آں۔ من اگاں ھرچی نبشتہ بہ کناں منی دانک ھیربکش ناز ءِ کِرد ءُ بے دروریں بالاد ءِ سِپت ءَ نِزور ترّ اَنت، پرچا کہ آئی کد ءُ بالاد چہ منی دوئیں دانکاں ھما دیم وت پُرمانائیں دپترے۔ اے دپتر ءِ ھر تاک گوں جُھد ءَ ھمگْرنچیں کسّھے، ءُ ھمے کسّہ گْوستانک ءُ پہ ساڑی ءُ آیوکیں پدریچ ءَ پنت چکاریں درونتے۔ پمیشکا من گْوشاں کہ ھیربکش ناز منی دوئیں دانکانی مھتاج نہ اِنت، بلے ھمایاں کہ ھیربکش چہ نزّیک ءَ دیستگ آ وت ءَ ھمائی داب ءَ بہ رج اَنت ءُ پہ راجی جُنز ءِ مُھکم کنگ ءَ بہ جیڑ اَنت۔
ھمے یات، ھیال ءُ جیڑگاں پد من کاگد ءُ کلم وتی دیم ءَ اِیر کُرت اَنت ءُ پہ نبشتہ کنگ ءَ چاڑ بوتاں، بلے انگت مانگیشّ اِتگ اِتاں کہ پہ بے مٹّیں بالاد ءَ چے ءُ گوں کُجام دانکاں نبشتہ بہ کناں کہ آئی ءِ سِپت نہ بلکیں منی سنگتی ءِ کسانیں زمہ واری یے پیلو بہ بیت۔ پرچا کہ شھید بابا هیر بکش ناز هما سنگت اَت کہ آ مدام پہ راج ءُ گل ءِ بابت ءَ جیڑگ ءَ اَت۔ آ جیڑگ ءَ اَت کہ اے راجی زْرمبشت ءِ کلوہ منی راج ءِ گِس ءَ کُجام رنگ ءَ سر بہ بیت، آ جُھد ءَ اَت کہ اے راجی جنگ ءَ بلوچ ءِ ھر زھگ ءُ ھوار ءُ وتی بھر ءَ بہ دنت، آ جیڑگ ءَ اَت کہ منی ڈیھ ءِ ھر زھگ وتی بستار ءَ اے جنگ ءُ جُھد ءَ وتی بہ لیک اِیت ءُ چہ درآمد ءَ نپرت بہ کنت، پمیشکا آ جیڑگ ءَ ھوار اَمَل کنگ ءَ اَت کہ منی راج منی گپّاں گیش اَچ منی اَمَل ءَ سانمند بہ بیت ءُ اے راجی جُنز ءِ ھمراہ، دوست ءُ دوزواہ بہ بیت۔ اے کِرد ءِ ھُدابُند ءِ سر ءَ من ھرچی نبشتہ بہ کناں کم اِنت، پرچا کہ آ وتی اندر ءَ وت یک دپتر ئِے۔
بابا انچوش گوں وتی راجی زمہ وارایاں مھروان اَت، پہ مھروانی وتی ڈُبّہ ھم پیلو کُرت۔ ھمے رنگ ءَ گوں وتی سنگت ءُ همراهاں مھروان اَت، کندگ ءُ مسکرائی، شَیر ءُ شائری مجلس، سر ءُ سوج، گل ءِ کارانی بارو ءَ گپّ ءُ تْران، ھندی جیڑھانی گیش ءُ گیوار، پہ دُژمِن ءِ پْروش دَیگ ءَ سنگتاں جنگی رِپک ءُ ھُنر ھیل دَیگ ءَ اَت کہ ما دُژمِن ءَ چتور نپسیاتی رنگ ءَ پْروش بہ دے اِیں ءُ وتی ایردستیں راج ءِ دل ءَ بہ کٹّ اِیں۔
پرچا کہ آ اے ھبر ءَ زانتکار اَت کہ دُژمِن مئے ڈگار ءِ سر ءَ اتکگ وڑ وڑیں زُلم ءُ زوراکی کنت، بلے ما وتی راج ءَ چہ آئی زُلم ءُ زوراکیاں پیش اے سرپد ءُ شیوار بہ کن اِیں کہ راجی آجوئی ءِ ھاتِر ءَ مارا بازیں کُربانی دَیگی اِنت۔ پمیشکا مارا پہ کُربانیانی دَیگ ءَ پیسر ءَ ساڑی ءُ تیار بوَگی اِنت، دلجماں سوب مئیگ بیت۔ پرے واستا آ برے ھلک ءُ میتگے ءَ کماش ءُ ورناھانی گوم ءَ نِند ءُ نیاد اَت، آیاناں اے پنت دَیگ ءَ اَت کہ اے بلوچ ورناھاناں کہ توپکے بڈّ ءَ اے شُمئے پاسپان ءُ راجی آجوئی ءِ سرمچار اَنت، آ درآمد کہ مئے گُلزمین ءِ سر ءَ اتکگ ءُ ھِچّ پرک ءُ درک نہ زانت آ مئے دوست نہ اِنت، بلکیں آ دُژمِن ءُ پہ آئی ءَ مارا ھِچّ وڑیں بستارے نیست، بلے مارا وتی ءُ وتی ڈگار ءِ بستار وت زانگی اِنت۔ اگاں ما وت ءَ نہ زانت ءُ وتی ڈگار ءِ بستار نہ پھم اِت، گُڑا باندا پہ ما ھِچّ پشت نہ کپ اِیت، انچوش کہ مرچی ما وت ءَ لجّ ءُ ننگ ءِ مزن شانیں واجہ گْوش اِیں گُڑا باندا مئے چمّانی دیم ءَ مئے لجّ ءُ ننگ لپاشگ بیت۔ گھتِر ھمیش اِنت کہ ما مرچی وت ءَ بہ زان اِیں ءُ اے راجی جُنز ءَ مُھکم بہ کن اِیں باندا وتی جند ءِ گُلزمین ءِ سر ءَ درآمد مہ بہ اِیں۔
اے لیکّھی سنگت ءِ کِرد منی نزّیک ءَ انچو پْراہ ءُ شاھگان اِنت کہ کلم پہ نبشتہ کنگ ءَ دم بارت بلے ناز انگت چو دپترے ءَ مان اِیت، پمیشکا من پیسر ءَ گْوشت کہ بابا ناز ءِ سر ءَ نبشتہ کنگ راستے کہ منی وس ءُ واک ءَ در اِنت، بلے اے منی سنگتی ءِ گْوازینتگیں ساھتانی چندے یات ءُ گیر اَنت کہ مزنیں مُدّتے ءَ پد آیاں نبشتہ کنگ ءَ آں۔ من چے کہ نبشتہ بہ کناں آ بالاد ءِ سِپت ءُ ساڑا گیش واناک بیت، اگاں اے بابت ءَ بابا ناز ءِ سر ءَ کِتابے نبشتہ کنگ بہ بیت من سرپد باں کم اِنت، پرچا کہ آ منی نزّیک ءَ سبر ءُ اُوپار ءِ چیدگ اَت۔ جنگی رِپک ءُ ھُنرانی بے مٹّیں کماندارے اَت، ءُ آئی ھر کار پہ ھوش ءُ سار، سما ءُ سسّا چار اِت ءُ کُرت۔
آئی ءَ مدام گْوشتگ کہ مئے راج وتی راجی جُنز ءَ پوہ ءُ سرپد بہ بیت، مئے دردوار ءُ ھمراھداری ءَ بہ کنت۔ وھدے راج کہ ھمراہ ءُ ھمگام بوت، گُڑا پہ جزم هچ زوراک مارا پْروش دات نہ کنت، ناں کہ اے بے سِتکیں پاکستان پْروش دات کنت۔
بس! من گوں وتی راج ءِ یلیں ورناھاں اے گْوشگ لوٹاں کہ آ چو بابا ھیربکش ناز ءِ وڑ ءَ وتی راج ءِ مُھکمیں کماندار ءُ سِپاھی، اِیماندار ءُ جنگول بہ بہ اَنت، گُڑا اے زورگِریں پاکستان مارا کدی پْروش دات نہ کنت، بلکیں آ زُوت اَچ مئے ڈگار ءَ تچ اِیت ءُ دیم پہ پیرُکی بُندر پنجاپ ءَ روت ءُ چِرک ءَ پوش اِیت۔
