نمدی یے پہ مھروانیں کمبر ءَ اولی بھر نبشتہ کار سھرسن بلوچ

کمبی پُل!

 دُروت ءُ دْراھبات نہ کن آں ، پرچا کہ تو وتی راجی زمہ واری ءُ زمین ءِ ھک پیلو کت ءُ ابدماں بوت ئِے۔ ما انگت گوں وتی مورینکیں گاماں دیم پہ منزل ءَ رھادگ اِیں ، ءُ من وت ءَ ھما وش بھتیں مردمانی رم ءَ ھساب ءَ کن آں کہ تئی گونگیں استال چموکیں کِردے ءِ ھدابند ءَ گوں زندگی ءِ مزنیں بھرے ھوار گوازینگ ءِ موہ رستگ۔

کمبر جان! اے ھبر ءَ تو و شرتر سوھو ءُ سرپد اِت ئِے کہ راجی جزانی تہ ءَ لھتیں انچیں ھشیم پگر ءُ شیشاریں کرد ءِ واھند بہ اَنت کہ پہ آ ھستیانی واستا تاکدیم ءِ سیاہ کنگ ءَ مردم لاچار بیت۔

ھو! اے ھبر اوں گوستانکی راستی یت کہ چوشیں ھشیم پگریں واھندانی کرد پہ مئے گونگیں نوکباھندیں نبشتہ کار ءِ چاریں لبزانی توسیپ ءُ ستا ءِ وازمندگ نہ اِنت ، بلے کمبر جان تو ھم وت ءَ ھمے رم ءِ مردماں گوں ھوار کت پہ مجتی نمیران بوت ئے۔

لھتیں انچیں نزیکی ، ریشگ ءُ سیادی بہ اَنت کہ مردم ستر یکجاہ بہ بیت آ رنگ ءَ مارشتے نہ بیت ، وھدے چندے وھد ءِ واستا گستا بیت گڑا ھما مردم ءِ جتائی ءُ گستائی ءِ مولماں بے چاڑ بیت۔

ھو کمبر جان! منیگ ءُ تئی سیاسی ھم انچوز اَت ، بلکیں من گْوشاں مئے سنگتی ءُ سیادی ءِ کچ ءُ کیل چٹ جتا اَت۔ درکسانی ءَ بہ گر داں تئی نمیرانی ءِ کسہ ءَ دربیا ، من ءُ تو یکجاہ رُست ءُ مزن بوتیں۔ زھگی دور ءَ لیب ءُ گوازی ءَ بہ گر داں ناکو بھادین ءِ ملک ءَ دُزکائی ءَ ، ماھی ءِ گرگ بہ بیت یا گَر ءِ جان ءِ شودگ ، بکش من بے ھیال بوتگ آں ھاھاھاھاھاھا ، کوھانی شم ءَ منیر ءِ پہ شکار ءَ کڈاتگیں ڈب ءِ مُرگانی دُزکائی ءُ کشگ بہ بیت، سن رائیز اسکول ءَ وانگ بہ بیت یا کہ بی ایس او آزاد ءِ تہ ءَ سیاست ، من ءُ تو مُدام ھور ءُ ھوار اِت آں۔

اے ھمک بنی آدم ءِ ابرم اِنت کہ گْوستیں وھد ءَ ستر ناوش بہ گْوش اِیت ، اے الم گْوش اِیت کہ ھو اڑے گْونڈکی چوں وش اَت گندئے ، بلے یار کمبر جان من گْوش آں مئے گْونڈکی راستی ءَ سک وش اَت۔ مردم ھچ سرپد نہ بوت کہ کسانی چو ھلاس بوت ، بلے من اے واستا گْوش آں مئے سنگتی چٹ جتا بوتگ۔ درکسانی بہ گر دانکہ گڈی ءَ من ءُ تو گستا نہ بوتگیں، ھو چو و ترا یات بیت کہ برے برے لھتیں جیڑھانی سر ءَ من ءُ تو سیاسی اڑ ءُ کُڑ داشت ، بلے زوت مئے جیڑہ ھلاس بوتگ اَنت۔ پد ءَ مئے ٹھک ءُ کندگاں آزمان سر ءَ زرتگ ، پد ءَ مئے کجام سیاسی اڑ ءُ کُڑ بوتگ اَنت آ کسّہ نہ بیت ، توبہ کن ھاھاھاھاھا۔

ھمک جیڑہ ءِ سر ءَ من بِلے رد بوتگ آں ، بلے تو کمپرومائز کتگ۔ من گْوش آں تئی ھمے مھر ءُ سگ ءِ سبب بوتگ کہ من ءُ تو ھچ گستا ءُ دلگراں نہ بوتگیں ، بلے کمبر جان من گْوش آں تو اسل ءَ سنگتی ءِ کچ ءُ کساس ءَ سرپد اَت ئِے۔ تو اے اوں زانت کہ سنگتی چوں کنگ بیت ، سنگتی ءُ مھر ءِ ھما اسل دْروشم کہ من تئی توکا دیستگ بہ گندئے دگہ کسے ءِ کر ءَ بہ بیت بلے تئی اوپار ءُ سگ ، تئی مھر ءُ مھروانی ءِ یار بے مٹ بوتگ۔ تئی ھمک لبز ءُ تئی ھمک کتگیں امل ءُ کِرد پہ منی واستا رھشونے ءَ چہ کم نہ اَنت۔

کمبی پُل! من تئی زند ءَ گْوشتگ ءُ انگت گْوش آں اگاں منی وڑیں یک نابودیں جھدکارے ءِ چنکسیں کنٹریبیوشنے ءُ بھرے پہ بلوچ جھد ءِ آجوئی ءَ ھست آھگی اول کریڈٹ بی ایس او آزاد ءَ روت ءُ دومی پہ تو ، چی ءَ کہ تئی رنگیں ھستی یے گوں منی زند ءَ دُچار مہ کپت اِیں بہ گندئے مروچی من اوں ھما رِد ءِ ورناھاں گوں ھوار اِت آں کہ تھنا پہ وت ءُ پہ وتی کھول ءَ زندگ ءُ زندگی کنگ ءَ اَنت۔ تئی رنگیں زانشت ءَ چہ سرکیلیں ھمبل ءِ ھمراھداری ءِ مِنت بوتگ کہ مئے وڑیں جاندُزیں مردم گوں وت ءَ ھوار کتگ ءُ چہ ھد ءَ گِیش برداشت کتگ۔

کمبر جان! زان ئے من تئی چہ اُمر ءَ کسان ءُ وانگ ءَ ھم جونیئر بوتگ آں ، بلِے تئی ھما سنگتی ءُ زانشت بوتگ کہ تو من ءَ مستری ءِ شرپ بکش اِتگ ، بلے کمبر جان من ھم وتارا مدام ٹینڈالُکے کتگ گندئے ھاھاھاھاھا ، تئی کر ءَ سک لاڑی کتگ ، بلے اے تو بوتگ ئے کہ من ءَ اوپار کتگ۔

کمبر جان! تئی زانت ، سگ ءُ اوپار ءُ دورچاری ءِ برورد بوتگ کہ من ءَ تئی رنگیں انسانے ءِ نزکیں سنگتے بوگ ءِ شرپ رستگ، ءُ تو کاملیں جھدکارے بوتگ ئِے۔ سیاست ءِ پڑ ءَ بہ گر دانکہ جنگی پڑ ءَ تو مدام hard worker ئِے بسات ءَ گوں جوان ءُ مھکمیں تب ءُ میل ءَ وتی راجی ءُ گلی کار دیم ءَ برتگ اَنت ، من تئی توکا ھچبر پہ راجی کارانی واستا دم برگ ءُ نیموں کنگ ءَ نہ دیستگ۔ مدام پند جنگ ءَ اَت ئِے ، سپر ءَ اَت ئِے ، گوں راجی کاراں دلگوش ءُ گلائیش اِت ئِے۔ تو کار کنگ زانتگ اَت ، پہ راجی کارانی واستا تو ھچبر لج نہ کتگ۔ بی ایس او آزاد ءِ سیاسی پڑ ءَ کتاب ءِ بھر ءُ بانگ بہ بیت ، یا چہ لس مھلوک ءَ پوڑی گرگ بہ بیت تو دائم ھمُک کار ءَ پیسر ءَ اَت ئِے۔ تئی گور ءَ راجی کار کدی ھم مزن ءُ کساں نہ اَت اَنت ، ءُ اے آشوبی باسک ءِ نشانیاں چہ یکے۔

کمبر جان! منی زندگی ءِ توکا وشتریں ساھت ھما بوتگ اَنت کہ من گوں تو ھوار گْوازینتگ اَنت ، منی ھیال چہ کسانی ءَ بہ گر دانکہ تئی نمیرانی ءَ تیوگ ءَ چہ تئی نمیرانی ءَ پیش چاردہ ماہ بوتگ کہ من ءُ تو گستا ءُ دور بوتگیں، اڑے نپس تو زان ئِے من ءَ تو انچو لاڑ کتگ اَت کہ من تئی چہ ابید تھنا زندگی گْوازینگ ھیل ھم نہ کتگ۔

روان اِنت۔۔۔