زھیرانی تاکریچیں دسمبر(بانُک کریمہ)

نبشتہ کار: زُھرہ دشتی

نوں زرد پیلوشتگیں ارواہ پہ دسمبر راھچار نہ بنت، پرچا کہ دسمبر یک ایردستیں راج ءُ گُلزمینے ءِ اَجوئی دْروشُمیں وابانی پچ گِروکیں کھر ءُ آپتیں ماہ اِنت۔ دسمبر تاکریچیں زھیرانی سمبھینوکیں سرگواپ اِنت کہ مُجتی نیزگاریں ارواھانی تنکیں دمک ءُ دراں مولُم پلگاریت، مروچی کہ من ءَ ءُ زرگُل ءَ بلُک لاڑوکی ءَ وتی آپ ءِ چاگل داتگ اَت کہ منی نِماسگاں بہ روئے کولیگاں چہ کَور ءَ منی مشک ءِ واستا پِٹّے آپ بیار اِت کہ بلُک شُمارا نیک دوائی کنت۔ زرگُل بلُک لاڑوکی ءِ سر ءَ سُھر ءُ شونز تر اِتگ کہ کلام بہ جنت بلُک ءَ، ھمے نہ اِنت کہ مارا پہ راہ ءِ گْوزگ ءَ بہ گند اِیت گْوش ئے ما بلُک ءِ مشک ءِ وامدار اِیں۔

چہ کَور ءَ آپ اَرگ ءَ ما چاگل بڈّ ءَ کُت ءُ رھادگ بوت اِیں، زرگُل نُرونڈان بلے ماہ دسمبر اَت۔ منی گیر بس گوں بانُک کریمہ ءَ بندوک اِتاں، من سرجمیں راہ ءَ گُنگ بلے زرگُل ءَ دُوایے من ءَ کُت ءُ دُوایے چہ بلُک ءَ، من درائینت کہ زرگُل بلُک وَ اِش کنگ ءَ نہ اِنت تو منی دل سیاہ کُتگ، بِریں زوت بلُک ءِ مشک ءَ آپ مان کنیں کہ بیگاہ ءَ بلُک ءِ دو دپ ءِ چیر ءَ مراگِش ءُ دیوان بیت۔ میتگ ءِ تانسریں سنگت ءُ دزگْوھار کاینت بلُک ءِ کِرّ ءَ شیلانچ ورگ ءَ ءُ اگاں ما بلُک ءِ مشک ءَ پُر مہ کن اِیں بلُک شپ ءَ مارا کسہ نہ گْوش اِیت گوں، زرگُل ءَ درائینت کہ ھو بریں نوں روزردءُ روچ بُکان اِنت۔
ما کَور ءِ دامُن ءَ ایرکپت اِیں سارتُکیں رولہ ءِ سمین پہ دابے گزّانی جبین ءَ زھیر نبیسّگ ءَ اَت، کَور ءِ آپ پہ دگے دابے چول جَنگ ءَ اَت۔ رولہ ءَ وت ءَ چو بانور ءَ سینگار اِتگ اَت، دیر ءَ چہ مُلوریں شانُتلانی بْرمش جبین ءَ بے تاھیر کنان اَت۔ پِلک سرجمیں ارواہ ءَ منی گوں زھیراں دنزین کنان اَت، من بلُک لاڑوکی ءُ زرگُل ءِ ترانگ ءَ چہ بے ترانگ بوتاں ءُ بس ھمے گُمان بوَگ ءَ اَت کہ رپتگیں ارواھانی گیر بس مئے دیدوکاں ارس بنت۔ سیاھگواتے چہ دور گِران بیت ءُ وت ءَ درچک ءُ دارانی بالاد ءَ پتائیت، ھمُک رولہ کہ ما کائیں بلُک ءِ چاگل پُر کنگ ءَ پہ ابیتکی مارا بانُک ءِ دیمونیانی پنت دات کہ مِرے پہ لجّ ءُ ننگ ءَ بہ مِر، پہ دودا ءُ کمبر ءِ بیر گِرگ ءَ بہ مِر، پہ ماہ جبین ءُ نسرینہ، رھیمہ ءُ پرزانہ ءِ گُشان ءِ پھازگ ءَ بہ مِر، بیست سال ءَ بُرز بیگواھیں زرینہ ءِ پولگ ءَ بہ مِر، پہ گُلزمین ءَ چو لُمہ ئیں کریمہ ءَ بہ مِر، ھو پہ گُلزمین ءَ چو بانُکیں کریمہ ءَ بہ مِر۔

من دسمبر ءِ ابیتکیں ندارگاں گوں گاراں کہ زرگُل شوم من ءَ گُڑین اِیت، جنے کُج ءَ شُتگ ئے؟ چاگل من پُر کُتگ تو وَ ھبکہ، بہ گندے دیریں جیڑگاں گوں دُچار کپتگ ئے۔ من ءُ زرگُل ءَ ناکو میار ءِ ڈگار ءَ دُزّی ھیل کُتگ اَت، ھمے کہ ما بلُک ءِ واستا آپ برگ ءَ اتکیں ما الم ناکو ءِ ڈگار ءَ شُت اِیں کونسگ ءُ تیچگ ءِ دُزّی کُت۔ زرگُل ءَ درائینت کہ زُھرہ مروچی ناکو میار گِندگ نہ بوگ اِنت ءُ شِپانک ءَ ھم وتی رمگ زُرتگ ءُ اِشتاپی شُتگ میتگ ءَ، ناکو ءِ گورُم ھم اِد ءَ نہ اَت بلے زرگُل وتی ھیل ءُ آدتاں چہ لاچار اَت۔ من گْوشت زرگُل مروچی بِریں نوں بے وھد اِنت شپ ءِ چادِر زمین ءِ دلبند ءَ پچ بوھان اِنت، نوں جنگل ءَ روباہ ءُ تولگ ھم کاینت کور ءِ سر ءَ آپ ءِ ورگ ءَ۔
زرگُل شوم نہ تُرس اِت، بلے من تُرس ءَ گار اِت آں۔ من پہ تُرس تچگ ءَ وتی پادانی دیم نہ دیست۔ زرگُل من ءَ جُست کنت مروچی تو سک بے چاڑ ئے، من درائینت کِہ من ءَ بِل زوت بریں بلُک ءَ مئے ودار ءَ دم بُرتگ ءُ نوں شپ ھم بوگ اِنت۔ زرگُل ءَ گْوشت کہ شپ ءَ الم بیا بلُک ءِ پس ءَ دوشیں شیر چاھے جوڑ کنیں، من گْوشت الم آیگ ءِ جُھد ءَ کناں، بلے یار مروچی من ءَ لُمہ ءِ بابت ءَ چیزے نِبشتہ کنگی اِنت۔ تو منی کُمک ءَ اگاں بہ کن ئے باز جوان بیت، زرگُل ءَ چو پیسری داب ءَ مروچی ھم من ءَ چہ ھمے پسّہ لوٹگ ءِ واھگ داشت کہ تو لُمہ ءَ چہ سجّئیں ابدمانیں ءُ ھستیں کارِستاں چہ گیش پرچا دوست دار ئے؟ ترا لُمہ پرچا دوست بیت منی زُبان مُدام زرگُل ءِ اے پسہ دیگ ءَ پروشتگ ءُ گُنگ اِنت کہ لُمہ ءِ دابیں رھشون نیست بہ گندے من رد باں، بس لُمہ ءِ واستا من ند کار ءُ نبشتہ کنوکے بوتگ آں۔
رھشون دگہ باز اِنت، شیرزال دگہ باز اِنت، بلے من وتی گپ ءَ تچک کنگ لوٹاں کِہ لُمہ ءِ درور دگے کسے ءِ منگ پہ من ءَ گُناھے۔ اَئی ءِ درور ءَ کسے آرگ منی نِز ءَ آئی ءِ جُھد ءِ ایر جنگ اِنت کِہ آئی ءِ داب ءَ کس مزن باتِن ءُ شیرزال ءُ جُھد کار نہ بیت، یک کسانسالیں جنکویے ءَ تو اے شرپ ءَ بکش کِہ تو ء کریمہ بانُک مئے تانسریں نیزگاریں راج ءِ مات ئِے، چی ءَ کہ تو وتی راج ءَ یک ماتے ءِ داب ءَ پھاز اِت کن ئے۔ اے جیڑگی گپے، اے زاھِریں ساپ ءُ پلگاریں گپے کِہ لس زانتکار ءُ وانِندگیں مردُماں جیڑ اِتگ ءُ لُمہ مئے مات کُتگ، گُڑا مئے باید نہ اِنت کِہ ما مات ءِ مِھر ءَ ایر بہ جن اِیں۔ مات ءِ درور کس نہ بیت، بانُک مئے مات اِنت ءُ بانُک ءِ جُھد ءِ ایر جنگ بانُک ءِ درور ءَ کسے اوشتارینگ پہ مارا کُپر ءُ گُناھے منی نِزّ ءَ۔

بلے زرگُل من ترا بانُک ءِ بابت ءَ ھِچ سرپدی دات نہ کناں، پرچا کہ منی بِستار اِنچو نہ اِنت کہ بانُک ءِ کِرد ءِ نازینگ ءَ سال ءُ کرن جُِنزاں، من نہ آئی ءَ پھم اِت کناں نہ نِبشتہ کُت کناں نہ گُشت کناں آ انچیں کِتابے کِہ کس ءَ در نہ بُرتگ۔ بانُک انچیں گِدارے کہ کس آئی ءَ سرجم ءَ دربُرت نہ کنت، بانُک ھما زِر ءُ مزن چولیں تْیاب انت کِہ آئی ءِ سر درگیجگ ءَ تئی جِند گار بیت۔ زرگُل پد ءَ گْوش اِیت کِہ تئی زِند ءِ واھگ چی بوتگ اَنت ءُ چی اَنت، زرگُل منی زِند ءِ واھگ بوتگ کِہ من بانُک ءَ الّم بہ گِنداں، من ءَ انگت یات اِنت کِہ مئے میتگ ءَ جلسہ ءِ بوگ ءَ اَت آ وھد ءَ من کسان اَت آں بلے من انچو اِش کُت کِہ روانک ءَ بھر زُرتگیں مردُم ھمے گْوشگ ءَ اِتاں کِہ بانُک کریمہ کئیت ءُ بھر زوریت۔ ھبر ءُ تران کنت، گُڑا من باز ودار کُت کِہ بانُک کئیت ءُ من گِندانے بلے بانُک تو نیایتک ئے۔
بانُک ءِ ابدمان بوگ ءَ پد من ھمے واھگ داراں کِہ من دسمبر ءَ گوں تُمپ ءَ یک ابیتکیں رولہ ءِ الم تاموریں شپ بہ کناں ءُ کیچ ءِ راھسراں بانُک ءِ گیراں گوں بے جیڑاں گوں ءُ بانُک ءِ میتگ ءَ بانُک ءِ وشیں بوہ ءَ بہ ماراں ءُ سرپد بہ باں آئی ءِ گُڈّی وابجاہ ءَ گوں ھزار بے پسّوئیں جیڑگ بہ کناں کِہ لُمہ پرچا شُت ئِے ءُ مارا رنجانی دیپمان کُت۔ بانُک من ءَ چہ کسانی ءَ تئی بابت ءَ باز سرپدی رستگ اَت، من مُدام وتی شھید بوتگیں ناکو شھید جاوید پنام ء آسپ ءِ کِرّ ءَ تئی بابت ءَ باز در بُرتگ اَت، بلے آ وھد ءَ من ءَ گوں ترا گیشیں مِھر نیست اَت۔ بہ گندے من آ وھد ءَ زانتکار نہ اِتاں ءُ تئی ھساریں مِھراں منی کسانیں باتِن ءَ جاگہ کُرت نہ کُت، بلے ھر وھد ءَ کِہ پہ گچین کنگ ءَ مارا چیزے دیگ بوتگ اَت کِہ مکتب جاہ ءَ کِہ مارا ھمے گْوشگ بوتگ اَت کِہ ھرکس یک چیزے ءِ بابت ءَ نِبشتہ بہ کنت، ھما شئے ءَ کِہ گوں مِھر داروکیں گُڑا لُمہ منی ھمُک بُنگپ نِبشتہ کاری ءِ بِندات داں گُڈسری لبز ءَ بانُک تئی نام بوتگ۔ منی اے دابیں ھِچ نِبشتانک نہ مانیت کِہ بے کریمہ ءَ سرجم اِنت، من ءَ نِبشتہ کار تو جوڑ کُتگ کِہ بے ترا منی نبشتہ کاری ءُ منی زِند ھِچ سرجم نہ اِنت، بانُک تئی ھوشامیں دیدگاں چہ من زِریں زِند ءِ سودا جتگ ءُ من وتی زِند ءَ یک مول ءُ مُراد ءُ مکسدے داتگ کِہ زالبول ءِ نِزوری ءِ گپ اگاں بئیت گُڑا تئی شیرالی ءِ کِسہ ءَ الم من نگد کناں کِہ یک زالبولے تانسریں راج ءِ مات بوت کنت جنگانی چیدگیں شاری ءُ سیائجی ءِ کوہ ءَ چو مُھکمیں کریمہ ھِچ داب ءَ شموشگ نہ بنت۔ سیائجی ءُ مزنبند ءِ کوہ کِہ مُدام وتی پھازوکاں وتی زانسراں واب گیج اَنت تو ھما ھسارانی چیدگ ئِے تو جنگانی زید ءُ ملپد ءِ بانُک، ھیر نوں من ءُ زرگُل شپ کپتیں داں گِس ءَ واتر بوتیں کِہ بلُک ءَ بزگ ءَ پس بستگ اتاں ءُ بِنڈے پچ کُتگ ءَ ڈن ءَ تھت ءِ سر ءَ پہ وپسگ ءَ بلُک ءِ کِرّ ءَ لھتیں پیش مُدام ایر اَت پہ واھگ ءَ ماسگے بست۔
واھگ کِہ گار ءُ بیگواہ اَت دست ءِ ناشراں من دیریں گوں بلُک ءَ ڈیک نہ وارتگ اَت بیچارگ واھگ ءِ دلبُریں زھیر ءُ تھکشیں درداں چہ اندر ءَ پروش داتگ اَت۔ بزگ چماں نِزور اَت، مارا مُدام مرچاں ھمے جُست ءَ کنت کِہ منی گونڈلاں شُما آپ ءَ دور سریں کوراں روئے ءُ واتر بہ ئے منی دیدگ ءَ چی ءَ نیارے گوں، من ءُ زرگُل ءُ شیھو مرچاں شپاں بلُک ءِ کِرّ ءَ رویں بلُک بزگ نِشتگ ماسگ بند اِیت۔ بلُک مرچاں دروگیں کِسہ نیاریت، بلُک ءِ گِلہ اُوں دسمبر ءِ پلو ءَ پتاتگ اَنت، دسمبر چہ بلُک ءَ آئی ءِ گونڈلیں دیدگ ءَ پُلیت منی گِلہ ھم گوں دسمبر ءِ ارواہ ءَ ڈک اِتگ کہ دسمبر مئے بانُک ءَ اَچ ماں پُل اِت۔ مئے زِندمان بے ترا بیگواھیں سارباناں گوں دُچار کپتگ، اے تاکریچیں نوبتاں زمانگ ءِ درد مئے بے وسیں دیدگاں چو گواڑگ ءَ رُستگ اَنت، دسمبر ءِ سرگوات کِہ پہ ارواھانی کُدینگ ءَ واتر کئیت مارا بانُک تو بے کِساس گیر کائے۔