نبشتہ کار: یاسر بلوچ
سی نومبر اَت ءُ سال دو ھزار بیست ءُ پنچ اَت، ھر کس وتی کار ءُ جھان ءِ دزگٹیاں گوں ملمہ ءُ دزگٹ اَت۔ ھمے رنگ ءَ من ھم وتی زمہ واری ءُ کاراں گوں گلائیش ءُ مھروانیں دوست ءُ ھمبلانی دیوان ءُ وشکندی اَت۔ اے مھر گوناپیں وھد چوں جُنزان اَت سما نہ کپت ، پرچا کہ میریں ھمبلانی مھراں تاکریچیں موسم چو بھارگاہ ءَ ساچ اِتگ اَت۔
ساھت شپ ءِ ادار ھشت ءُ پنجاہ ءُ ھپت اَت کہ سنگتے ءَ ھالے دیم دات ءُ گْوشت: “نوکنڈی ءَ پاکستانی پوج ءِ مزنیں بُنجل ءِ سر ءَ اُرش برجاہ اِنت، ھمے نیوز ءَ زوت شنگ بہ کن اِت۔”
وھدے کہ اے ھال ءِ شنگ بوت، چہ شِنگ بوگ ءَ پد وداری اِتیں کہ باریں دیم ءَ چی بیت؟ ھمے دمان ءَ پیسبُک ءُ آدگہ رسانکدری تند جاھاں چارگ ءَ اِتاں کہ بازیں مردم پوسٹ کنگ ءَ اِت کہ نوکنڈی ءَ پوج ءِ سر ءَ وتکش تراکے بوتگ ءُ میڑ برجاہ اِنت۔ گوں اے ھبر ءِ گِندگ ءَ من وتی نزیک ءِ نشتگیں سنگت ءَ را جُست کرت کہ رسانکدر ءَ چوشیں ھالے شِنگ اِنت، باریں راستے؟ سنگت ءَ پسو دات ءُ گْوشت: “ھو! وتکش تراکے بوتگ ءُ پنچ سلاہ بندیں مردم بنجل ءِ تہ ءَ پترتگ اَنت ءُ میڑ برجاہ اِنت، بلے انگت زمہ واری ھچ گل ءَ نہ زرتگ۔”
رسانکدر ءَ چارگ ءَ اِتاں کہ باریں چے بیت ءُ اے اُرش ءِ زمہ واری ءَ کجام گل منّ اِیت؟ شپ نیم ءَ شُتگ اَت ءُ من گوں موبائل ءَ گلائیش اِتاں کہ ادار دو اَت بی ایل ایپ ءِ رسانکدری بھرگ آشوب ءَ درشانے شنگ بوت کہ نوکنڈی ءَ سیندک ءُ ریکوڈک پروجیکٹ ءِ بنجاھی کمپاؤنڈ ءَ اُرش برجاہ اِنت ءُ اے اُرش بی ایل ایپ ءِ نوک جوڑ بیوکیں ادارہ سدو آپریشنل بٹالین (سوب) ءِ پدائیاں کرتگ ءُ کمپاؤنڈ وتی دست ءَ کرتگ۔
چہ اے درشان ءِ گندگ ءَ پد یک نوکیں اُمیتے ودی بوت ءُ ھمبلانی سوبمندی ءُ سنگتانی توکل ءِ سر ءَ پھر بوت ءُ دل ءَ ھمے جیڑ اِت کہ باریں پدائی کئے اَنت؟ ءُ چنکس اَنت؟ ھمے جیڑگ جیڑگانی تہ ءَ اِتاں کہ بی ایل ایپ ءَ اکسے شنگ کرت، آ اکس پدائی زرینہ رپیک پنّام ء ترانگ ماھو ئیگ اَت، ءُ جھل ءَ نبشتگ اَت کہ پہ سوب ءِ آپریشن ءِ بندات کنگ ءُ وتی کاروان ءِ سنگتاناں کمپاؤنڈ ءِ پترینگ ءَ ترانگ ماھو ءَ وت ءَ گوں تْراکناکیں شورھاں تْراکینگ ءُ دژمن ءِ کمپاؤنڈ ءِ دیوال پروشتگ ءُ وتی ھمبل مقں بُنجل ءِ پترینگ ءَ سوبین کرتگ اَنت۔
چہ ترانگ ماھو ءِ اکس ءِ گندگ ءَ ھوار دل ءِ تہ ءَ ھمے مار اِت ءُ گْوشت کہ ماھو تئی ھِمّت ءُ توکل ءَ سلام اِنت گوں زمین ءِ مھر ءَ انچوش شیدائی بوتگ ئِے کہ وتی نازُرکیں بدن گوں شورھاں ٹُکر کرتگ۔ دومی ھما مردمانی تھلیں گپ ھم دل ءَ آتک اَنت کہ آیاں گوں تژن ءَ گْوشتگ کہ جنک ھچ کرت نہ کن اَنت، بلے مرچی من پہ پھر ءُ شان گْوشاں کہ بلوچ ءِ آجوئی جھد جنکیں جھدکار ءُ شھیداں گوں وتی دیمونیاں گیشتر زیبدار کرتگ۔
ھمے وڑ ءَ سوب ءِ جنگولانی میڑ برجاہ اَت ءُ رسانکدر ءَ پاکستان ءِ میڈیا ءَ یکشل ءَ دُروگیں ھال شنگ بوَگ ءَ اَت کہ آپریشن بے سوب بوتگ ءُ اُرشکار جتگ اَنت، بلے دومی نیمگ ءَ جنگولانی میڑ گوں تْرندی ءَ برجاہ اَت۔ پاکستان ءِ پوج ءَ جھلی ءُ برزی کاروائی ءَ وتی زور جت، بلے آ بے سوبی ءِ دیمپان بوت۔ داں سی ءُ شش اداراں جنگولاں وتی میڑ برجاہ داشت ءُ وتی ٹارگٹ ءِ گرگ ءَ پد وتی گڈی تیر وتی جند ءِ تُوپک ءِ ٹریگر ءُ جند ءِ لنکُک ءَ گوں مشت کرت ءُ وت ءَ کربان کرت۔
سوب ءِ اے آپریشن ءِ دو دسمبر ءَ ھلاس بوگ ءَ پد بی ایل ایپ ءَ پدائی ئیں سنگتانی اکس ھم شنگ کرت اَنت کہ آ اکس شھید آسپ اُوست پنّام ء ھالد بلوچ، انایت ساھل پنّام ء میجر گْوھرام بلوچ، نبیل اھمد پنّام ء اُستاد آدل، گلام جان پنّام ء اِستال ءُ میر جان میرل پنّام ء جانان ءِ ئیگ اَت اَنت۔
کدی کدی مردم ءَ گوں ھمایاں یک انچیں مھرے بیت کہ آ وتی زند ءَ کدی ھم ما نہ دیستگ اَنت، بلے آیانی اکس کہ وھدے دیم ءَ کپ ایت مردم ھمے مار اِیت گْوشے کہ ما چہ کسانی ءَ یکجاہ ءُ یکیں راہ ءِ مساپر بوتگ اِیں۔ گلزمین ءِ مھروانانی دل ءَ پہ آ ھمک انسان ءَ یک مھرے ودی بیت کہ آیانی راہ ءُ منزل یکے بیت، انچوش کہ آ وتی گلزمین ءَ دوست دار اَنت انچوش آ وتی گلزمین ءِ درد وار ءَ ھم دوست اَنت۔
ھمے وڑ ءَ سوب ءِ آپریشن ءَ ندر بوتگیں ھمبلانی اکس منی چمّانی دیم ءَ کپت اَنت، من ءَ انچوش سما بوت گْوشے کہ منی زندمان ءِ ھمسپر بوتگ اَنت۔ ءُ اے منی وش بھتی ءُ زندمان ءِ زیبائیں ساھت اَنت کہ من گوں وتی چمّاں زمین ءِ دیوانگاں ندر بوگ ءَ گندگ ءَ آں۔ اے آجوئی جھد ءِ راہ ءَ انچیں مھروان ءُ دوست داروکیں مردم دزکپ ایت کہ آ چہ ھون ءِ سیادی ءَ گیش دوست بنت ءُ گوں آیاں زندمان ءِ گْوازینتگیں دمان ھم زند ءِ زیبائی بنت۔
گْوش اَنت کہ زندمان ءَ ھما کہ دوستیگیں مردم بنت گوں آیاں زند گوازینگ ءِ وھد باز کم بیت، بلے گوں آیاں گْوازینتگیں ھما وھد ءُ پاس داں ابد یات بنت۔ مرچی من گوں یک انچیں ندارگے ءَ دُچار کپتگ آں ، گیرانی لڑے بُتکگ ءُ من پہ پھر چاڑ آں۔۔۔۔۔۔۔
