گلامیں راجانی آجوئی ءِ چیدگ جندندْریگ

نبشتہ کار: مسلم زھیر

کجام گلامیں راجاں کہ وتی سر بکشاتگ اَنت، وتی جان ءُ ساہ ءِ دیگ ءَ چکّ ءُ پد نہ بوتگ اَنت، گُڑا آ راج الم آجوئی گپت کنت۔ سرانی کربان کنگ چوناھیا آجوئی ءِ مستریں نشانی اِنت، ءُ جندندْریگ پہ دُژمناں ھما بیمّناکیں اُرش اِنت کہ آ مدامی ھمے پریشانی ءِ تہ ءَ اِنت کہ من وتی پھریز ءَ کجام ڈول ءَ بہ کناں۔ دُژمن مرگ ءَ ناں، بلکیں چہ ھمے ٹاچری ءُ پریشانی دلتْرسی ءَ پہ درکپگ ءَ لاچار بیت ،من ءَ وتی راج ءِ بامردانی سر ءَ اُوں اُمیت اِنت کہ آ دُژمن ءَ گوں ھمے پریشانیاں چہ وتی ڈیھ ءَ در کنت ءُ وتی وتواجھی ءَ سر بیت۔

مرچی چاگی نوکنڈی ءِ پدائی گْوھرام اِنایت، ھالد جان ، میرجان میرل ، ماھو ترانگ، استال جان ، اُستاد آدل جان ءَ  بہ چار کہ 36 ادارہ ءَ 76 پوجی کُش اَنت، گُڑا الم چہ اے ڈولیں اُرشاں آئی ءَ مرگ ءَ چہ پیش آئی ءَ دلترسی ھلاس کنت۔ آ راج بھ گلام کنگ نہ بیت کہ آ وتی ھر کجام واھگاں کلّ کنت ءُ پہ وتی آؤکیں پدریچ ءِ ھاتر ءَ ندر بیت، مرچی گُلزمین پاھار کش اِیت ءُ وتی سالونکیں بچّاں گین کنت کہ بچ ماں آئی ءِ دلبند ءَ کلّ اَنت۔

مرچی اِنایت ساھل ءِ درور ءَ بہ زور ئِے یا کہ زرینہ بلوچ ئِے، آ وت ءَ پہ زمین ءَ شنک کن اَنت۔ گوں ھمے جندندْری لیکہ ءَ آ وتی راج ءِ سر ءَ پھر بند اَنت کہ مرچی من رواں باندا الم منی تُپنگ ءَ منی راج سمبال اِیت۔ نوں اے جنگ شھیداں مئے دست ءَ داتگ ءُ مارا سمبالگی اِنتءُ مارا مئے ھما اُمیت کہ مئے سر ءَ بندوک بوتگ اَنت ھما اُمیت مارا مھکم دارگی اَنت۔ مارا جنگ داں ھما جاہ ءَ سر کنگی اِنت کہ آ لاشانی کساس ءَ وت مہ زانت کہ چنکس اَنت ، مرچی اے مئے سوبینی اِنت کہ ما جنگ داں اے جاھاں دیستگ، بلے انگت پھر بنداں کہ جنگ جوانیں وڑے ءَ زاھر بیت ءُ دُژمن پھم اِیت کہ جنگ چے یے۔

 مرچی گْوھرام ءُ آسپ جان، ایدگہ شھیدانی درور ءَ بہ زور ئِے دُژمن آیاں پیشداشتگ کہ جنگ چے یے، بلے دیمتر ءَ جنگ دگہ دو ھمنچوک دُژمن ءَ را پھمینگی اِنت کہ گلامی ءَ چہ آجو بوگ کجام اِنت۔ چوناھیا گلام ھرچ کجام راج بہ بیت گلامی نہ منّ اِیت، پد ءَ بلوچ ھما کوم ءُ راج اِنت کہ آئی ءِ گلامی آئی ءَ چہ سکّرات ءَ گیشتر تورین اِیت۔ گُڑا اِد ءَ دُژمن ءَ را پھمگی اِنت کہ بلوچ وتی گلامی ءَ نہ منّ اِیت، مرچی اے مئے باھوٹ اِنت ءُ مارا دیم ءَ برگی اِنت۔ مارا تپاکی لوٹ اِیت، ھمکوپگی لوٹ اِیت، اے جنگ ءَ مارا وتی بھر الم ءَ ھوار کنگی اِنت، چے ءَ کہ گلزمین ءِ ھکّ ءِ اَدا کنگ مئے سر ءَ المی اِنت۔

گُڈّی ءَ منی کلوہ گوں راج ءَ کہ اے جنگ مئے شُمئے آؤکیں پدریچ ءِ جنگ اِنت، اگاں مرچی کسے ھوار نہ بیت گُڑا آئی ءَ داں ھپت پُشت ءَ اے تژن سر ءِ میھ ءَ بیت۔ گھتِر ھمیش اِنت کہ وھد ءَ بہ پھم ءُ وتی راجی زمہ واری ءَ شرّیں پیلو بہ کن دانکہ باندا آیوکیں پدریچ بژن ءِ بدل ءَ پھر بہ کنت ءُ سر ءَ پہ شانے بُرز بہ کنت ءُ بہ گْوش اِیت من بلوچے آں۔