نبشتہ کار: زاھد پیر
اولی بھر:
مرچیگیں جاورانی رِد ءَ ما ءُ شما کُل سرپد اِیں کہ مئے سر ءَ چونیں چونیں زوراکی کنگ بوَگ ءَ اِنت، ءُ اے زوراکیانی بابت ءَ مارا چے کنگی اِنت۔ گُڑا اے گپّ تچکی ءَ مارا زانگی اِنت کہ اے اَھد ءِ زوراک ءِ زوراکیانی بابت ءَ مارا توار چِست کنگ ءُ گھگیری کنگی اِنت۔ اگاں مرچی ما ھرچ نیمگ ءَ بہ چار اِیں کہ مئے سر ءَ ریاست چونیں پندل سازگ ءَ اِنت، آ ھمے لوٹ اِیت کہ بلوچ راج ھرچ ھال ءَ نِزوری ءِ نیمگ ءَ بہ روت ءُ چہ راجی جُنز ءَ پدکِنز بہ بیت۔ اے اَھد ءِ زوراک مارا ھرچ ھساب ءَ ٹارچر کنگ ءِ جُھد ءَ کنگ ءَ اِنت، مارا ھاموش کنگ ءِ جھد ءَ کنگ اِنت، بلے نوں مارا اِد ءَ ھمے زانگ لوٹ اِیت کہ مارا بلوچ ءِ نام پر اِنت آ وتی ڈنگ ءَ مارا ھرچ ھساب ءَ جنت۔ ما وت ءَ ھاموش بہ کن اِیں یا کہ گپ بہ جن اِیں، آ مارا ماپ نہ کنت ءُ وتی ڈنگ ءَ جنت، پرچا کہ مارا بلوچ ءِ نام پر اِنت۔
پمیشکا مارا پگر کنگ لوٹ اِیت کہ ما ھرچ ھساب ءَ آئی ءِ ھلاپ ءَ پاد بیا ایں، زلم ءُ زوراکی ءِ بابت ءَ گپ بہ جن اِیں ءُ آئی ءَ ھمے پیش بدار اِیں کہ بلوچ راج مھکمیں راجے، آ وتی سر ءَ زوراکی کدی نہ منّ اِیت۔ وتی لجّ ءُ ننگ ءِ ھاتر ءَ ھرچ ھساب ءَ پاد کئیت ءُ گپّ جَنَگ ءَ تیار بیت۔ پرے واستا مارا یکجاہ ءُ یکمُشت بوَگی اِنت، ما کہ یکجاہ ءُ یکمُشت بہ اِی گڑا ما آئی ءَ پْروش دات ءُ بے سوب کُت کن اِیں۔ آئی ءِ بے سوب کنگ مئے یکجاہ ءُ یکمُشتی اِنت، مرچی ما بہ چار اِیں کہ مئے بلوچانی سر ءَ چونیں زلم بوَگ ءَ اِنت۔ ھمے بے شرپیں لشکر مانرتکگ ءُ مئے لجّ ءُ ننگ ءَ پادمال کنگ ءَ اِنت، گڑا پمیشکا مارا یکجاہ توار چِست کنگی اِنت۔
اے راجدپتری داستانے کہ بلوچ وتی لجّ ءُ ننگ ءِ پھریزگ ءَ کدی ھاموش نہ بوتگ ءُ ناں کہ بیت، بلکیں زوراک ءِ دیم ءَ چو کوہ ءَ مِکّ بوتگ ءُ گھگیری یے کُتگ۔ مرچی ما بہ چار اِیں مئے برات ءُ گْوھار زندانانی تہ ءَ بند اَنت، باریں چونیں سکّی ءُ سوری کاٹگ ءَ اَنت۔ برے آیانی جون جنگلے ءَ کپتگ اَنت، بلے بے نام ءُ نِشانے کبرے ءَ کلّ ءُ کسارت کنگ بوتگ اَنت۔ پمیشکا مارا آیانی واستا توار چِست کنگی اِنت، ءُ ھرچ بلوچ ءِ درد وتی پھمگی اِنت۔ بلوچ ءَ را گوں تپاکی ءَ وتی راہ ِگیشینگی اِنت کہ ما گلام اِیں ءُ مارا اے گلامی ءِ سانکل پْروشگی اَنت، ءُ بلوچ راج ءَ وت ءَ یک وتواجھیں راجے کنگی اِنت۔ پہ ھرچ بلوچ ءَ اے پگر المی اِنت کہ ما گلام ءُ ایردست کنگ بوتگ اِیں، مارا اے گلامی ءِ بگیر ءَ راجی آجوئی ءِ جھد کنگ لوٹ اِیت۔ دومی نیمگ ءَ ما بہ چار اِیں کہ مئے کسانسالیں برات ءُ گْوھار گار ءُ بیگواہ کنگ بوَگ ءَ اَنت۔ آیانی بارہ ءَ ھچ سما نیست، بلکیں ما آیانی توار ءُ پہ آجوئی ءِ واستا گھگیری بہ کن اِیں۔
ماجبین ءِ وڑیں گْوھار یا کہ نسرینہ بلوچ ءُ ایدگہ گْوھار کہ مرچی بیگواہ اَنت، ما آیانی مُھکمیں توار جوڑ بہ بہ اِیں۔
ھمے رنگ ءَ ریاست مئے زبان ءِ گار کنگ ءِ جھد ءَ اِنت، پمیشکا مارا وتی زبان ھم دیم ءَ آرگ لوٹ اِیت۔ مئے زبان کہ گار بیت، گڑا ما ھم گار بہ اِیں۔ آ مئے ھرچ چیز ءَ چہ ما لُٹگ ءُ برگ ءَ اِنت، مارا اے جھد وت ءَ دیم ءَ برگی اِنت۔ آ مئے دود ءُ ربیدگ ءِ گار کنگ ءِ جھد ءَ اِنت، آ مئے توار ءِ گُٹگیر کنگ ءِ جھد ءَ اِنت۔ مارا گار کنگ ءِ جھد ءَ اِنت۔ نوں مارا ھرچ ھال ءَ آیانی بارہ ءَ توار چست کنگی اِنت۔ وتی دود ءُ ربیدگ ءِ واستا، وتی لجّ ءُ ننگ ءِ واستا، وتی زبان ءِ واستا توار چست کنگی اِنت۔
ھرچ بلوچ وتی ھساب ءَ چنچو آئی ھلاپ ءَ گپ جت کُت کنت، یا کہ نبشتہ ءُ جنگ کُت کنت بہ کنت، بلے وت ءَ ھاموش مہ کنت۔ پرچا کہ ھاموشی مارا ءُ شمارا تاوانبار کنت، کجام راج کہ ھاموش بوتگ اَنت آ راج مرچی چہ وتی راجی ھستمان ءَ گار ءُ گُمسار بوتگ اَنت۔
بلوچ راج تپاک بات، یکجاہ ءُ یکمُشت بات، بلوچستان سبز ءُ آباد بات۔
روان اِنت۔۔۔
