نمدی یے پہ وتی لالا شھید الی جان ءَ

نبشتہ کار: زِر اوست بلوچ

دُرستاں ساری سھرچکیں دْروت پہ ترا ءُ ￶کلیں شھیداں!
نبیل جان من سرپداں کہ تو انچیں جاھے ءَ ￴شُتگ ئِے منی نمدی ترا سر نہ بیت،
بلے چون کناں من داں اے دوئیں گالاں نبشتو مہ کناں دل ءَ ￴تاھیر نہ رس اِیت۔ لالا جان من گوں تو باز گِلگ داراں، تو پرچا چوش کُت؟ تو پرچا چوش اِشتاپی شُت ئِے؟ تو زان ئِے من بے تو نہ بہ آں، تو زان ئِے من بے ترا سک لاچار ءُ ￶بیوساں، تو من ءَ ￴پرچا چوش چورہ کُت ءُ ￶شُت ئِے؟ تو زان ئِے من برے برے دل ءَ ￴جیڑاں کہ تو دْریگتیں من ءَ ￴مھر مہ دات اِیں، دْریتگیں ما گوں تو دُچار مہ کپتین اِیں۔

لالا جان!
تئی روگ پہ من سک گْران اِنت، تئی ترانگ روچ پہ روچ گیش بیان اَنت۔ تئی زھیر من ءَ ￴آرام ءَ ￴نیل اَنت، من شپ ءَ ￴چماں بند کنان ءُ ￶تو کا ئِے چو کوہ ءِ پیم ءَ ￴دیم ءَ ￴مِک بہ ئِے۔ تئی یات ءُ ￶ترانگ من ءَ ￴شپ ءَ ￴واب ءَ ￴پاد کن اَنت لالا جان، تئی جتائی ھچ سگگ نہ بیت۔ آ روچ ءَ ￴کہ تئی شھیدی ءِ ￵ھال اتک ءُ ￶مارا سر بوت، گْوش ئے￷ زان ءَ آزمان مئے سر ءَ ￴کپت ءُ ￶ما گوں زمین ءَ ￴سر ءُ ￶چیر بوت اِیں۔ آ روچ ءَ ￴بید ء گریوگ ءُ ￶زاری ءَ ￴دگہ ھچ نیست اَت، ھمک دل ءَ ￴گْوشت کہ وتی جان ءِ ￵گوشت ءَ ￴بہ سند ءُ ￶بور یا کہ وتی گُٹ ءَ ￴وت بدار۔ گْوش ئے￷ درست ھلاس بیت اَنت، دُرستیں چیز بدل بوت اَنت ءُ ھرچ گْور ءَ ￴ابیتکی اَت۔

نبیل جان!
آ روچ ءَ ￴اے دژمن باز شات ات اَنت، پرچا کہ آ تھنا تئی جند ءَ ￴اِنّا بلکیں تئی نام ءِ ￵بیمّ ءَ ￴گار اِت اَنت۔ آ روچ ءَ ￴بلکیں تھنا لگوریں دژمن اِنّا، بلکیں لگوریں بلوچ ھم شات اِت اَنت کہ مدام تئی تُرس ءُ بیمّ ءَ ￴گار بیتگ اَنت۔ تو زان ئِے مروچی تئی جنگجاھاں تئی دژمن پہ ایمنی گرد اَنت کہ تئی ترس ءَ ￴گار بیتگ اَنت۔
بلے! اے گپ ءَ ￴شات مہ بنت، پرچا کہ تئی کاروان ھست ءُ جنزان اِنت۔ داں چُنت روچ ءَ سوب کن اَنت، اے ھبر ءَ ￴دژمن مہ جیڑ ایت کہ من نبیل شھید کُتگ، بلکیں نبیل تھنا یکے نہ بیتگ دگہ ھزار نبیل ھست اِنت۔ نبیل جان ءَ ￴پہ وت ھزاراں نبیل جوڑ کُتگ، مروچی چو نبیل ءِ ￵دْروشم ءَ ￴اَنت۔ چی ءَ کہ نبیل جان تئی رِتکگیں ھوناں دگہ ھزار نبیل ودی کُتگ، نبیل جان تئی داتگیں کربانی مئے دلانی تہ ءَ ￴مدامی ھست اَنت ءُ ￶مدام ھست بات اَنت۔ نبیل جان چہ تئی روگ ءَ ￴من باز نزور تر اِتگ آں، بلے زان ئِے تئی اے رِتکگیں ھوناں من ءَ ￴گْوش ئے￷ باز مھکم کُتگ گیش زدّ ءُ ￶کینگ پہ دژمن ءَ ￴رس اِتگ۔

نبیل جان!
من ھردے کہ تئی بابت ءَ ￴جیڑاں گڑا من وت ءَ ￴نزور لیکاں کہ تو نیست ئِے، بلے زان ئِے من وتارا وت گْوشاں کہ من ءَ چوش جیڑگی نہ اِنت۔ اے راہ انچیں راھے، ءُ اے آجوئی ءِ ￵جنگ اِنت۔ من ھم مروچی بہ رواں منی راہ ھم ھمیش اِنت۔ اگاں ھمے گپّاں من وتی نمدی ءَ چہ ھمد ءَ ￴آسر کناں، گڈسر ءَ ￴گوں پاکیں ھاوند ءَ دُوا کناں کہ تئی گُڈّی وابجاہ اِیمن ءُ بھشت ھنکین بات۔