نبشتہ کار: لکمیر بلوچ
رجانکار: سینگار گنوک
شھید جنرل استاد اسلم بلوچ، لمہ یاسمین ءُ آیانی چک شھید پدائی ریھان اسلم بلوچ ءِ دیمونی ءِ کسّہ بلوچستان ءِ راجدپتر ءَ یک انچیں دروَرے کہ آ ناں بس دلبڈی ءُ ارادگ ءِ ڈس اِنت، بلکیں اے گپ ءَ پدر کنت کہ وھدے یک بلوچ ھاندانے وتی سرزمین، وتی پجّار ءُ وتی راج ءِ آجوئی ءِ واستا وتی درست چیزاں کربان کنگ ءِ پیسلہ ءَ کنت گڑا آئی ءِ پرک، آیوکیں پدریچ ءِ سر ءَ مزن کپ ایت۔ شھید استاد اسلم ءِ شمار ھما راھشونانی تہ ءَ بیت کہ کجاماں وتی زندگی ءِ ھر ساھت وتی راج ءِ آجوئی ءِ واستا کربان کُت۔ آئی ءَ زانت کہ گوں گلامی ءِ تھاری ءَ بندوکیں راج ءَ را رُژنائی ءَ رسینگ ءِ ھاتر ءَ ھالی نارہ ءُ داوا بس نہ اِنت، بلکیں ایشی ءِ واستا کربانی دیگ لوٹ ایت۔ مشکل ءُ گرانیں راھاں روگ لوٹ ایت ءُ راج ءِ ھاتر ءَ جِند ءِ زندگی ءَ را پشت ءَ یلہ کنگ لوٹ ایت۔
شھید جنرل استاد اسلم ءِ لیکہ تھنا یک لَس گھگیرکارے ءِ لیکہ نہ اَت، بلکیں آئی ءَ یک استادے ءِ وڑ ءَ راج ءَ را تالیم ءُ زانشت دیگ ءِ سر ءَ سِتک کتگ ات۔ آئی ءَ پھم اِت کہ اگاں یک جُنزے ءِ بُنیات ھالی جَزبگانی سر ءَ بہ بیت ءُ چہ زانشت ءُ کرد ءَ ھالیگ بہ بیت گڑا آ داں دیر ءَ گیش اوشتات نہ کنت۔ ھمے سوَب ءَ کہ آئی ءَ وتی راج ءِ ورنایانی تہ ءَ آجوئی ءِ جزبگ ءَ را آگاہ کنگ ءَ گوں ھوار ھوار اے ھم دربرائینت کہ دژمن ءِ ھاٹیگ ءُ وتی نزوری، اے دوئیناں زانگ ھژدری اِنت۔ شھید جنرل استاد اسلم ءِ سَروکی ءِ تہ ءَ یک نوکیں چولے ودی بوت کہ آئی ءَ چہ گوستگیں بے سوبیاں سَبَکّے زرت، جوانی ءُ سدکیں راھے در چِت۔
شھید جنرل استاد اسلم ءِ مستریں سوبمندی ایش اَت کہ آئی ءَ وتی جھد بس داں نارہ بازی ءَ نہ داشت، بلکیں اَملی گامگیجانی سر ءَ اے جُنز (تحریک) ءَ را مھکمیں بُنیاتے دات ئِے۔ آئی ءَ زانت کہ اے جنگ دراج بیت، ایشی ءِ تہ ءَ بازیں جان رو اَنت، لوگ برباد بنت ءُ باز کربانی دیگ لوٹ ایت، بلے اگاں اے درست کار پہ یک مولے ءَ بہ بنت گڑا اے کربانی بیکار نہ رو اَنت۔ آئی ءَ زند ءِ تہ ءَ ھم ھمے دروَر داشتگ اَت کہ پہ وتی سرزمین ءِ ھاتر ءَ یک مردمے ءِ مھر داں کجام ھَدّاں شُت کنت، ءُ آئی ءَ ھمے جزبگ وتی چک ریھان ءِ تہ ءَ ھم ودی کت۔
تو بابا ءِ باروا بہ وان، آئی ءَ زانگ ءِ جھد بہ کن ، ھدا ءِ کسم اگاں تو آجوئی دوستے مہ بہ ئے ھم، تئی زندگی ءِ تہ ءَ توری ھرچی پگر ءُ لیکہ بہ بنت۔ پد ءَ ھم تو وتی بلوچ بیگ ءِ سر ءَ ناز کن ئے۔ کربانی درستاں داتگ، بازیں ھانداناں چہ بابا ءَ ھم گیش جانی کربانی داتگ اَنت، درست نامان ءُ وامدار اَنت بلے بابا ءِ یک پیسلھے ءَ جنگ ءِ سرجم ءَ نکش بدل کت۔ ریھان ءِ وتکش ‘مِشن’ ءَ چہ رند، آ وڑ ءُ آ تیزی ءَ کہ مردم سانمند بوت اَنت ءُ رمب رمب ءَ جنگول رزاکاری ءِ ھساب ءَ پِدائی مکسدانی واستا مجید برگیڈ ءَ ھوار بوان بوت اَنت ایشی ءِ من ءَ گمان نہ اَت ءُ ناں کہ ریھان ءَ وتکش مشن ءَ راہ دیگ ءِ وھد ءَ بابا یاکہ آئی ءِ یک سنگتے ءَ ھم اے گمان کرتگ اَت۔
بابا ءِ باروا گْوشگ بیت کہ بابا ءَ را آئی ءِ چیزے سنگتاں ریھان ءِ وتکش ‘مِشن’ ءِ وھد ءَ گْوشتگ اَت کہ وتی چک ءَ را وتکش ‘مِشن’ ءَ راہ مہ دے۔ ورنا اِنت باندا روچ تئی پُشپد جوڑ بیت۔ بلے بابا ءِ پسو ھمیش ات کہ اگاں مرچی من وتی ورنائیں چک ءَ راہ مہ دے آں گڑا باندا من ءَ ھچ ھک نہ رس ایت۔ من دومی بلوچ مات ءُ پتانی وتی دوستیناں بارود بہ بنداں پِدائی مشن ءَ راہ بہ دے آں، من ایشی ءِ بِندات چہ وتی جند ءِ چک ءَ کن آں۔
