( بلوچ ءِ جیڑہ ءُ آئی ءِ گیشوار ءِ مستری )
اُردُو: دلمراد بلوچ
بلوچی رجانک: ھسابجار
چیزے سال ءَ پد آ منی ترانگ ءَ کپت، آئی ءَ منی گُلگدارے گرگی اَت، بیا ءُ بہ ھیر ءُ دو کوپ چاہ ءِ گُلمبگ ءَ پد گپ بندات بوت، آ گُلگدار ءِ گُڈسر ءَ جاورھال انچوش بوت اَنت کہ اے کل من ءَ نبیسگ کپت اَنت، ءُ من کلیں گپاں جُست ءُ پسّوی دْروشم ءَ لبز پہ لبز اِد ءَ ایر کن آں۔
جُست: مروچاں بلوچستان ءِ جیڑہ ءِ گیشواری ءِ گپ سک باز بوگ ءَ اِنت، اے بابت ءَ تئی ھیال ءَ زانگ لوٹاں۔
پَسّو: بلے پہ چم، اگاں منی ھیال تئی کارے ءَ بئیت انچو۔
جُست: سک باز منتوار، من وتی جُست ءَ کناں، مروچاں جھگیری ءِ گپ کنوک باز اَنت، نیٹ ماں پاکستان ءَ بلوچ ءِ جیڑہ ءِ گیشوار کنگ ءِ ھاتر ءَ جھگیر کئے انت؟
پَسّو: کس نہ اِنت۔
جُست: پارلیمانی گل، مزھبی ٹولی، یا گل، سردار ءُ نواب ءُ دگہ، اِراں اے ھم نہ اَنت؟
پَسّو: اِنّا، اے وَ بلوچ ءِ کہ جھگیر نہ انت۔ دومیگ اے پگاروار اَنت، کسانیں ءُ نیامی درجگ ءِ نوکر اَنت۔
جُست: ھاں من نی سرپد بیتاں، تئی گْوشگ ءِ مراد اِش انت۔ جیڑہ ءِ گیشوار کنوک بس آجوئی لوٹوکیں سیاسی گل اَنت۔
پِسو: جی ناں، تو جُست ءِ جاہ ءَ وت پَسّو دات ءُ تئی پَسّو رد اِنت، اے ھم نہ اَنت۔
جُست: ھاں، تئی مراد اِش انت کہ اے کار ءَ ھما کُت کن اَنت کہ کوہ ءَ جنگ ءَ اِنت؟
پَسّو: اے جُستے یا پَسّوے؟
جُست: پھل کن، من چو کناں کہ ھمیشی ءِ دیم ءَ جُستی نشان ءَ جناں ءُ تئی پَسّو؟
پَسّو: کوھی جنگول ھم اے جیڑہ ءِ گیشوار کنوک نہ اَنت۔
جُست: تو گْوشئے واجہ اللہ نزر بلوچ، واجہ بشیر زیب بلوچ، ھیر۔۔۔۔۔۔
پَسّو: ( گپ ءِ تہ ءَ دَور کناں) نام گرگ الّمی نہ انت، اے کل شرپمندیں مردم اَنت، اِشانی تہ ءَ ھما کُل ھوار اَنت سِلاہ بندیں جھد ءَ اَنت۔
جُست: گُڑا اے اڑ ءِ گِشینوک کئے انت۔
پَسّو: بلوچ راج ءِ جند اِنت ءُ بس!
جُست: تو چے گْوشئے سرجمیں راج ءِ یک یک مردمے جُست کنگ بہ بیت، چوش کنگ بس انچوش بیت کنت کہ اوٹ رزاشماری کنگ بہ بیت۔
پَسّو: تو چو کن بس وتی جُستاں بہ کن، پَسّواں پہ من بِلّ۔
جُست: سرپد بوتاں، بزاں اوٹ رزاشماری ھم اِنّا؟
پَسّو: جی ناں، مروچیگیں بلوچ ءِ گور ءَ اے مستری نیست۔
جُست: پرچا؟
پَسّو: پمیشکا کہ بلوچ تنیگت ءَ یک کاملیں راجے نہ اِنت، بلکیں نوکی راجے جوڑ بیگ ءَ اِنت۔
جُست: بزاں وھدے کہ کاملیں راجے جوڑ بیت تا مستری ئےِ رس اِیت؟
پَسّو: اِنّا۔
جُست: اے نی چے گپّے، کسے چہ بُرز ءَ کئیت، آزمانی مھلوکے۔۔۔۔۔۔
پَسّو: ( گپ ءَ بُرّان) اِشتاپی مہ بی، تاھیر گر دلجمی ءَ گپ کنیں۔
جُست: ھمک جُست ءِ پَسّو بس یکیں اِنّا اِنت، گْوشئے منی جُست بے سریں جُست اَنت، اراں من مُپت ءَ وھد ءَ زوال کنگ ءَ آں؟ بد وَ کئیت ناں، ھمک گپ ءَ بس “ اِنّاں” داں چُنت ءَ؟
پَسّو: بد برگ شیتان ءِ کار اِنت، ما مردم اِیں، گپ ءَ ئیں یکے دومیگ ءَ دپ جنگ ءَ نہ اِیں۔
جُست: منّ اِت، پارلیمانی، آجوئی لوٹوکیں گل، دین ءُ ایمان آروک، سرمچار، چیریں جنگول، کسّی گور ءَ مستری نیست، تو وت گْوشتگ اَت کہ مَستری راجی جوڑشت ءِ سرجم بیگ ءَ پد رس اِیت، اِشی ءَ ھم تو نہ منّگ ءَ ئے؟
پَسّو: اے کسو تو وت چہ وت ءَ در جتگ اَنت، من نہ بجّ اِتگاں، وتی گپ ءِ سر ءَ اُوشتوک آں۔
جُست: اراں راجی جوڑشت ءَ پد ھم بلوچ ءَ مَستری نہ رس اِیت۔ چتور ءُ چوں؟ یکوی یکیں گپ ءَ گْوشت نہ کناں، مھروانی بکن یکیں پَسّو ءَ گپ ءَ سرجم کن۔
پَسّو: پمیشکا کہ راجی جوڑشت ءِ درچ کہ سرجم بیت تا بلوچ ءَ وت ءَ مُلکے بیت۔ جیڑہ کہ پشت نہ کپ اِیت تا واجہ تو مستری پہ چی ءَ لوٹگ ءَ ئے؟
آ گُشادی ءَ پاد اتک لبجان بیت ءُ در شُت، کمیں دیر شُت ءُ اُوشتات، دیم ءِ گوں من کنگ ءَ ابید گوں پُرشتگیں گالوارے ءَ یک گپے کُتے “ من پد ءَ کایاں ، بلکیں ۔۔۔۔۔۔ بِھ” دَنے ساھت ءَ واتر نہ بیتگ، کسے ءَ دیست تا بہ گْوش اِت ئےِ “ من تئی وداریگ آں۔”
