چمشانک

بلوچی لُکیں تامر: یک کندوے زمین

نبشتہ کار: جھانزیب بلوچ

یک کندوے زمین یک بلوچی ءِ لُکیں تامرے، اے چہ بلوچی ءِ نامداریں تامر ساز انور گلام ءِ نیمگ ءَ جوڑ کنگ بوتگ۔ اے تامر ءِ تہ ءَ انور مزنیں سیٹ، ڈولداریں ندارگ یا بازیں کردارانی سر ءَ انکار نہ کنت۔ بلکیں آ دو مستریں کردار ءُُ دگہ چندے کمکی کردانی سر ءَ دلگوش دنت۔ اے کسانیں کاسٹ ءَ چہ چاروکاں ءَ کسہ ءُ آئی ءِ تہ ءَ ھواریں مردمانی نزیک بوگ ءِ مارگ ءُ مارشت بیت۔

ھر دیم ءَ گپّ ءُ تران ءِ ھر لیکہ راستی ءِ مارشت ءَ دنت، انچو گْوش ئے کہ اے چہ گْواچنیں زندگی ءَ زورگ بوتگ۔ اے تامر ءَ سادگ بلے مھکم کنت، انچوش کہ بلوچی ءِ بازیں کْوھنیں کسّہ یک پدریچے ءَ چہ دومی پدریچ ءَ گْوستگ اَنت۔ یک کندوے زمین ءِ دل کار، جھد ءُ ھچبر ھلاس نہ بوگ ءِ سر ءَ اِنت۔ اے ایوک ءَ دو کردارانی رَوگ یا زندگ بوگ ءِ پیشدارگ نہ اِنت۔ اے ایشانی اندری سپر ءِ بابت ءَ اِنت، آ چوں زمہ واریانی دیم ءَ کپ اَنت، آ چوں گْرانیں گامگیج چست کن اَنت، ءُ آ وتی واب ءِ سنگینی ءَ چوں برگ ءَ اَنت۔

انور گلام ءَ اے گپّ پدّر کتگ کہ سوبمندی آسانی ءَ نئیت، بلکیں سبر، کُربانی ءُ ایمانداری لوٹ اِیت۔ تامر ءِ تہ ءَ یک جوانیں ھیالے ھما اِنت کہ آ ”بلوچی سوگند“ گْوش اِیت۔ اے چہ یک سادگیں سوگندے ءَ گیش اِنت۔ اے ھمے گپ ءِ سر ءَ اِنت کہ زند ءِ گْرانیں وھد ءَ ھم وتی گپّ ءَ بہ دار اِیت، وتی دود ءُ ربیدگ ءِ شرپ ءَ بہ کنت ءُ وتی زبان ءُ کدراں گوں سدک بہ بیت۔ اے گپ کسّہ ءَ نہ ایوک ءَ زاتی، بلکیں دودمانی ھم جوڑ کنت۔ اے ھمے گپّ ءِ بابت ءَ اِنت کہ یک چاگردے ءِ اِزّت ھر مردم ءِ اندر ءَ چون زندگ اِنت۔ تامر ءِ دگہ یکے ھمیش اِنت کہ آ رھشونی ءَ پیشدار اِیت۔ پرچا کہ یک کردارے ایوک ءَ راہ ءِ سر ءَ ایوک ءَ نہ روت، یکے ھست کہ آئی ءَ پیسر ءَ راہ گچین کتگ ءُ نوں دومی ءَ را رھشونی ءُ دلبڈی دنت کہ آ شرتریں راہ ءِ سر ءَ بہ روت۔

اے کسہ ءَ نہ ایوک ءَ وتی جندے جھد ءِ بابت ءَ، بلکیں دگرے ءِ کمک ءُ سرپرستی ءِ بابت ءَ ھم دلگوش گْور کنت۔ اے ھمے گپ ءَ پدّر کنت کہ زند ءِ تہ ءَ ما ایوک ءَ وتی سپر ءِ زمہ وار نہ اِیں، بلکیں دگراں ھم راستیں راہ ءِ گچین کنگ ءِ ھاتر ءَ دلبڈی دیگ ءِ ذمہ وار اِیں۔ اے وڑ ءَ یک کندوے زمین ءِ رھشونی، کمک ءُ یک جوانیں درورے ساپیں تاکت ءِ کسہ جوڑ بیت۔ اے تامر وت ماں وت یک سپرے ءِ وڑ ءَ اِنت۔ ھر منزل ءِ تہ ءَ ھرکت، دوری ءُ وھد ءِ مارشت ءِ سر ءَ کبزہ کنگ ءَ گندگ بیت۔ کیمرہ ءِ کار سادگ اِنت، بلے چہ بزانت ءَ پُر اِنت۔ گردیں راہ، تھکیں پاد، یک کندوے زمین ءِ دْراجیں کش ءُ گور کہ یک زندمانے ءِ وڑ ءَ مارگ بیت۔

اے گپّ ءَ چہ چاروکان ءَ اے مارشت بیت کہ آ ھم کردارانی ھمراھی ءَ گام پہ گام ءَ رھادگ بوگ ءَ اَنت۔ نہ رش ءُ رُژنائی یے ھست، نہ مزنیں توار ءُ نہ رژنائیں رنگ، بلکیں آرام، ھاموشی ءُ سستیں زھرشانی ھست۔ اے تامر ءَ گیشتر تاکتور کنت، پرچا کہ اے پیگام ءَ چاروکانی دل ءِ تہ ءَ چپ ءُ چاگرد ءَ دیم ءَ برگ ءِ سکین ءَ دنت۔ گالانی وسیلگ ءَ تامر مارا جھانی راستیانی یات ءَ دنت۔ زمہ واری، سوگندی پیلو کنگ ءُ اکلاکی پرز کہ یک مردمے ءِ زند ءِ رھشونی ءَ کن اَنت۔

آسر ءَ یک کندوے زمین ءِ تہ ءَ ایوک ءَ دو کارستانی کسہ نہ اِنت، اے ھر ھما مردم ءِ آدینک اِنت کہ آ زند ءِ تہ ءَ دیم ءَ روگ ءِ جھد ءَ اِنت، آ واب ءُ سوگند ءِ سر ءَ اِنت ءُ آئی ءَ بوت کنت کہ کسے ءِ رھشونی ءِ زلورت بہ بیت یا بوت کنت کہ آ دگرے ءِ ھاتر ءَ رھشون بہ بیت۔ ایشی ءَ چہ پدّر بیت کہ زندگی چو دْراجیں راہ ءِ وڑ ءَ اِنت۔ تو کم کم ءَ رھادگ بہ بہ ئے، تھک ءُ تاگت بہ کن ئے، بلے اگاں تو دیم ءَ روان بہ بہ ئے ءُ وتی کدراں زندگ بہ دار ئے گڑا تو ھما جاہ ءَ بامردیں جاھے ءَ سر بہ ئے۔ اے ھمے سبب اِنت کہ یک کندوے زمین ءِ سر ءَ یک دائمی سانے یلہ دنت۔ اے سادگ اِنت، بلے گھتر اِنت۔ کسان اِنت، بلے دل ءَ مزن اِنت۔ اے برداشت، دودمانی پھر، زاتی زمہ واری ءُ دگراں شرتریں راہ ءِ نیمگ ءَ رھشونی کنگ ءِ تاکت ءِ شادمانی ءَ کنت۔ اے بلوچی تامرے، بلے ایشی ءِ پیگام ھرکسی ہرجاہ ءِ اِنت۔ ھچبر ھلاس مہ کن، وتی گپّ ءِ اِزّت ءَ بہ کن، ءُ دگراں راستیں راہ ءِ شوھازگ ءَ کمک بہ کن۔