زمین کبرستانے جوڑ بیت
آزمانکار: میا بلوچ
اِے ترسے، ھیالے، یا کہ جیڑگے، بلے ایشی ءَ ھمے زمین ءِ سر ءَ زندگیں یک مردمے ءِ دل ءُ سما ءِ تہ ءَ انچو جاگہ کتگ کہ آئی ءِ دل ءَ زمین ءِ گیشتریں بھر کبرستانے جوڑ بیتگ۔ ءُ اگاں اِے بابت ءَ جیڑگ ءُ چار ءُ ٹپاس کنگ مہ بیت گڑا باندا سرجمیں زمین کبرستانے جوڑ بیت، ءُ پہ زندگیں مردماں راہ ءُ درے نہ مان اِیت۔
چاکر گوں ھمے ترس، ھیال ءُ جیڑگانی تہ ءَ اَت کہ میتگ ءِ مسیت ءَ چہ کسّے ءِ مرگ ءِ جار شنگ بیگ ءَ اَت۔ آئی ءِ جیڑگانی تہ ءَ گیش ئِے اتک ” دگرے بیران بوت، اِے اوں کبرے لوٹ اِیت، بزاں زمین ءِ دگہ چنڈے کبرے بیت”مسیت ءِ جار ھلاس بوت بلے چاکر ءِ جیڑگ ءُ ترس گیشتر ودّان اِت اَنت۔
آئی ءَ اِے وھد ءَ دگہ ھچ وڑیں ھیالے ءُ کارے نیست اَت کہ کُج ءَ اِنت ءُ چی کنگ ءَ اِنت، آزمان کہ آئی ءِ دوستریں چیزانی سروک اِنت، اے سھت ءَ آزمان ءِ اُوں ھیال ءَ نہ اَت، درچک، مرگ، گوات ءُ زندگی ھم گْوشے کہ آئی ءِ اِے دنیا ءِ بھر نہ اےت اَنت کہ آ زندگ اِنت، آئی ءِ واستا ھرچ چیز ءَ وتی رنگ ءُ مانا بدل کتگ ات اَنت۔
اسل ءَ زان ئے چون اِنت، انسان ءِ پگر ءُ سسّا بدل بنت، گڑا دنیا ءِ رنگ ءُ مانا آئی ءِ گْور ءَ بدل بنت ءُ چاکر ھمے جاورانی تہ ءَ گْوزگ ءَ اِنت۔ آ لوٹ اِیت وتی دلیگاں تچک ءُ راست وتی مھلوک ءِ دیم ءَ ایر بہ کنت، بلے باریں کجام چیز ءَ انگت مھتل کتگ۔
ھما گْونڈیں میتگ ءَ کہ آ پیداگ بوتگ، آ زمانگ ءَ ھمے میتگ ءِ کبرستان چہ میتگ ءَ پندے راہ ءَ بیتگ، پد ءَ میتگ ودّان بوتگ ءُ کبرستان ھم مزن بیان بیتگ، نوں میتگ ءُ کبرستان ھمساھگ اَنت، ءُ بٹکے زمین پہ کبرے ءَ پشت کپتگ ءُ نئیکہ پہ لوگے ءَ زمین ءِ چنڈے پشت کپتگ۔
چاکر ھمے جاوراں گوں انچو دل ترک اِنت کہ مسیت ءِ لاؤڈ اسپیکر بانگ ءِ ھاتر ءَ پچ کنگ بہ بنت آئی ءِ ھیال ءَ کسے بیران بیتگ ءُ زمین ءِ دگہ چنڈے کبرے کنگ بیت۔
