نبشتہ کار: ڈاکٹر لاشاری
آجوئی ءِ جنگ ءَ شکّلیں جنگجاہ ءِ سنگرانی تہ ءَ ھزارانی کَچ ءَ شیدائیں سراں وت ءَ پہ گلزمین ندْر کتگ، پہ اے ھاتر ءَ کہ آؤکیں پدریچ ءِ زند ءُ آئی ءِ وشھالی ءِ روچ آجوئی ءِ مستاگ اِنت۔ ھمے جنگ ءِ کِشک ءُ سیمسراں تاسُپیں ورنایاں کہ جان ءُ سر ندْر کُتگ اَنت ءُ وتی ھیشی جان پہ مادریں ڈیھ ءَ کُربان کُتگ اَنت، اے جنگ ءَ ھوار بوتگیں تمرد ءُ دلیریں ھمبلانی لڑ ءَ گوں شُمار کپتگیں بھادُر ءُ تمردیں سنگتاں چہ یکے جبّار اَت۔
آ مُدام زمین ءِ مھرانی گْرانبھائیں امبازاں گوں شیدا ءُ زمین ءِ چُک اَت، گوں زمین ءَ آئی ءِ مھروانی ءِ ھرچ گام ءُ کدم ءِ چیدگ نکش اَنت۔ جبّار ھما توکل اَت کہ اُوشت ءِ آماچ نہ اَت، ھرچ جنگجاہ ءِ دیم ءِ سرپ ءِ اوشتاتگیں تمرداں چہ یکے اَت۔ ھر پڑ ءَ یاگی ءُ گوں زمین ءِ مھراں مُلمہ ات، راجدوستی ءِ یک درورے اَت۔
چوش کہ اے جنز ءُ کاروان ءِ ھمبل کدی چہ وتی شھیدیں سنگت ءَ پراموش نہ بنت، بلکیں داں جھان ھست یلیں جبّار جان ءِ نام ھرچ تک ءُ پھناتاں ھست ءُ ابدمان اِنت۔ جبّار تھنا جنگجوے نہ اَت، آ یک زانت ءُ سسّاکاری ءِ یک جوانیں آشوبی یے اَت۔ آئی ءِ اندر ءِ تہ ءَ بید ءِ زمین ءُ راج ءِ گم ءَ دگہ ھچ چیز نیست اَت، پمیشکا مدام پہ ڈیھ ءَ گنوک ءُ زروک اَت۔ ھمے جنگجاہ ءِ میان ءَ کہ سنگرانی سرپ ءِ ھرچ تیر ءُ تراکانی تہ ءَ گوں دژمن ءَ دیم پہ دیم اَت۔
سنگت جبّار یک جپّاکش ءُ ایمانداریں سرمچارے اَت، تلکاریں زمین پہ جبّار ءِ ھوناں تُنیگ اَت۔ ھمے زمین ءِ گْوانک ءُ توار اَت، آشوب ءِ ھمک راہ ءُ رھبنداں سوھو ءُ سرپد اَت۔ پرے واستا جبّار ءِ شکلیں جنگجاھانی کدم انگت اِیر اَنت، کہ اے جنگ ءِ تہ ءَ آئی ءَ وتی گْرانبھائیں سر ندْر کُت ءُ پہ شانے زمین ءِ دلبند ءَ واب اِنت۔ راجی جُھد ءُ راجی پلسپہ ءِ کارست ھجبر نہ مر اَنت ءُ گار ءُ بیگواہ نہ بنت۔ زمین ءِ مھر چہ ھرچ چیز ءَ دیماتِر اِنت ءُ راجدتپر وتی تمرد ءُ جنگجویں ھمبلاں کدی پُشت نہ جنت ءُ گار اِش نہ کنت، اے ھون باندات ءِ رُژن بنت ءُ آجوئی ءِ مستاگ۔
مَروچی شھید جبّار جان ءِ ھوناں زمین سیرآپ کُتگ ءُ آجوئی ءِ گواھی ءِ مانزمان بیتگ، شھید جبّار جان ھما میتگ ءِ رُستگیں دْرچک اَت کہ اُود ءَ ھما ھستیانی لڑ گندگ ءَ کئیت کہ لُمّہ کریمہ ءِ میتگ اِنت۔ شھید ڈاکٹر ھالد ءِ ھلک اِنت سرمچاریں شھید میرجان میرل ءِ جھدانی برورد اِنت کہ مرچی جبّار ھم ھمے تمرد ءُ کارستانی لڑ ءَ ھوار کپتگ کہ تمپ پھر بندگ ءَ اِنت۔ گُلزمین ناز ءُ پھر اِنت وتی پُسّگانی سر ءَ، اے ھون گْواھی دے اَنت کہ شھیدانی زمین اِنت۔ زمین وتی سوگند ءَ ھم وارت کہ منی چُک منی پُسّگ من ءَ گلامی ءِ زمزیلاں چہ آجو کن اَنت۔ شھید جبّار جان نمیران اِنت ءُ سُھرچکیں دْروت ندّْر کناں، شھیدیں ھمبل وتن دیوانگیں بامرد سنگت جبّار پنّام ء اسدجان ءَ۔
بلوچ ءُ بلوچستان آجو بات۔
