نبشتہ کار: ڈاڈ ملنگو
مرچی مئے مسیت ءِ ملا ءَ چہ پیسر بلّی ءِ کُروس ءَ بانگ دات، من چہ وتی تھت ءِ سر ءَ اِیر اتکاں ءُ دیم پہ چات ءَ شُت آں۔ ڈول چات ءَ ایر دات ءُ آپ کش اِت، چم ءُ دست کُت۔ نماز ءَ پد سگارُکیں بُز دْوشت ءُ چاہ اڈّ کُت وارت۔ نی روچ ءَ وتی برانز گلزمین ءَ دور داتگ اِت اَنت، من پس رُمب دات انت ءُ دیم پہ گیابان ءَ۔ زھیروکے دپ ءَ کت وتی ھانی ءِ ھیالاں گوں لیب کنان ءَ سُھب کدی نیمروچ ءَ بدل بیت، من ءَ ھچ سما نہ بیت۔
رمگ بیرو دات دیم پہ کور ءِ نیمگ ءَ کہ آپ ءَ رواں، ادارُکے ءَ پد منی پونز ءَ ناوشیں بوھے اتک۔ من ھمے بو شوھاز کت کہ یک بنی آدمے ءِ تیراں سُپتگیں لاشے ءُ دست ءُ پادے پُشت ءَ بستگ اَنت، گرمیں ڈلانی سر ءَ دیم پہ چیر کپتگ۔
انچو گْوش ئے کہ اے مرد ءَ یک مُدّتے بیت کہ ھچ نہ وارتگ، انچو لاگریں کہ ھردوئیں پھلیگ ھور اَنت۔ اگاں تیرانی ٹپّ پِر مہ بیتیں، انچو سما بیتگ ءَ کہ شُد ءَ کُشتگ۔
من جیڑگ ءَ لگ اِتاں کہ اے کُجام بد نسیبیں مات ءِ جگر اِنت، کُجام بے وسیں گْوھار ءِ برات اِنت۔ کُجام بزّگیں پِت ءِ دل ءِ ھُلّ اِنت، کُجام برات ءِ پْرشتگیں بردست اِنت۔
ھو! اے لاش منی بے وسیں گْوھار ءِ برات بیت کنت کہ گْوھار ودارِیگ ءُ ارس ریچگ ءَ اِنت۔ اے لاش تئی بد نسیبیں مات ءِ جگر ءِ ٹُکُر بیت کنت کہ مات چہ کرنے ءَ دیدگاں کور اِنت۔ اے لاش منی پیریں پِت ءِ پیری ءِ ھسا بیت کنت کہ پِت ءَ باریں چُنت سال بیت کہ مسیت ءَ سر سُجدگ ءَ دور داتگ ءُ دُوا لوٹگ ءَ اِنت ءُ سِریں چنّگ تَرّ اِتگ۔
لاش ءِ دیم ءِ چارگ ءَ پیسر من جیڑ اِت کہ اگاں لاش ءِ دیم زالم ءَ چو کُتگ کہ پجّارگ مہ بیت، گڑا تئی مات انگت لوگ ءِ دروزگ ءِ دپ ءَ نشتگ گوں وتی کوریں دیدگاں تئی ودار ءَ اِنت۔ منی گْوھار ءَ انگت شال ءِ دلبند ءَ منی اکس گون اِنت ءُ ارس ریچگ ءَ اِنت۔ بیت کنت کہ تئی پیریں پِت سر ماں سُجدگ ءَ انگت پہ ترا دُوا کنگ ءَ اِنت۔
اے لاش کئی بیت کنت؟، اے لاش منی بیت کنت، اے لاش تئی بیت کنت، اے لاش کئی بیت کنت؟۔
