نبشتہ کار: کوھی بلوچ
یک نیمَگے ءَ توپانیں ھور گْوارگ ءَ اِنت، یک نیمَگے ءَ آس پِرداروکیں گرماگی روچ، یک نیمَگے ءَ زوراک ءِ زوراکی، یک نیمَگے ءَ دگانی سر ءَ رنگ لگشتگیں اَکس ءُ یک نیمَگے ءَ مئے مکھیں مات ءُ لاڈیں گْوھار کہ چو آھِنیں دیوال ءَ زوراک ءِ دیم ءَ اُوشتوک ءُ چہ زوراک ءَ ھمے لوٹ کنگ ءَ اَنت کہ مئے گار ءُ بیگواھیں بچّ ءُ جنکاں یل بہ کن، بلے زوراک ءِ گُوشاں مورے اُوں نہ وارت۔
مرچی زوراک ءَ اے ھبر یک نیمَگے ءَ وت تچک ءُ راست کُتگ کہ گوں گُلامیں راج ءَ ھمے ڈول کنگی اِنت، آئی ءِ زمین ءَ چہ آئی ءَ چے پچ بِہ گر، آئی زُبان ءَ گار بہ کن، آئی ءِ دود ءُ ربیدگاں پادمال بہ کن، آئی ءِ مردماں گار ءُ بیگواہ بہ کن ءُ آئی ءِ راجی پَجّار ءَ چہ آئی ءَ چہ پہ پُل ءُ آئی ءَ گُلام بہ کن۔ زوراک ءِ اے زوراکی گوں بلوچ راج ءَ برجاہ اِنت، نہ آ اے ھبر ءَ منّ اِیت کہ من شُمئے بچّ گار ءُ بیگواہ کُتگ اَنت ءُ ناں کہ اے گار ءُ بیگواھیں مردمانی ھبر ءَ گوش دار اِیت۔
بلے زوراک ءِ اے دْروگیں ھبر ءُ زوراکیاں مرچی اے ھبر وت تچک ءُ راست کُتگ کہ من زوراک ءُ شُما یک ایردستیں راجے اِت ءُ گوں ایردست ءُ گُلامیں راج ءَ ھمے ڈول کنگی اِنت، گُڑا مارا وت ءَ چہ اے گُلامیں زِند ءَ، درد ءُ رنج ءَ ءُ بے تواری ءَ دور بوگی اِنت، چی ءَ کہ بے تواری، گُنگی ءُ چمانی بند کنگ ءُ نِدارَگ چارگ مرگ ءِ دومی نام اِنت.
مرچی یک نیمَگے ءَ سْیاست کنوک کہ وت ءَ را بلوچ گْوش اَنت، راجدوست گْوش اَنت ءُ پہ گیرت ءِ نام ءَ چو آس ءَ بِرانز گر اَنت، گُڑا مرچی چی ءَ گُنگ اَنت؟ چی ءَ آیانی توار در نہ ئیت ءُ دل سارتیں ساھگ ءَ نشتگ اَنت ءُ مُپتیں ٹاپار جن اَنت کہ ما بلوچ راج ءَ را آزمان ءَ گِندگ لوٹ اِیں؟ بلے ھمے راج ءَ را مرچی زمین ءَ اُوں نِندگ ءَ نئیل اَنت، ھما زمین کہ آئی ءِ وتیگ اِنت، ءُ پہ ھمے زمین ءَ وتی سالونکیں بچّ ءُ بانوریں جنک نَدْر کُتگ اَنت.
یک ھبرے دلاں تاھیر بکشائیت، ھما کہ وت ءَ اِنسانی ھکّانی پھازوک گْوش اَنت، گُڑا آھانی زُبان چی ءَ پہ بلوچ راج ءَ گُنگ اِنت؟ آھانی چم چی ءَ کور ءُ گوش کَرّ اَنت.؟ اے ھاتِر ءَ کہ ریاست زوراک اِنت یا ریاست ءَ بیھار داتگ اَنت کہ اگاں کسے کہ بلوچ ءِ توار جوڑ بوت آئی ءَ اُوں بلوچ راج ءِ ڈول ءَ اَزیت دیاں، بلے اِد ءَ پہ گُلامیں راج ءَ توار چِست کنوک نیست ءُ ناں کہ اِنسانی ھکانی پھازوک ھست، گُڑا بلوچ راج ءِ ورنا وت ءَ وت پجّا بیار اَنت، ءُ وتی بزگی ءَ گُلامی ءَ بہ مار اَنت کہ گوں زوراک ءَ زوراکی کنگی اِنت، اگاں ناں گُڑا اے گُلامی ءَ زنجیر ھمئے داب ءَ مئے گْور ءَ بیت، ءُ پہ وشیں زِندمان ءِ سمبھینگ ءَ راجی آجوئی ءِ بھر بوگ ھَژدری اِنت۔
اگاں ناں گُڑا ما دُرس اکس باں ءُ دیوالاں درنجوک ءُ مئے نام اے جھان ءَ نہ مان اِیت، چی ءَ کہ مارا ءُ شُمارا وتی باندات وت نِبشتہ کنگی اِنت، وتی راج ءِ درد ءُ رنج وت مارگی اَنت، وتی برات ءُ گْوھارانی کوپگ ءُ اے زُلم ءُ زوراکی چہ روتگاں کشگی ءُ وتی آیوکیں باندات گوں وشیں زِندمان ءَ زِندگ کنگی اِنت، اگاں ما ءُ شُما اے کِشک نہ گِپت گُڑا مئے کِسّھانی نویسک زوراک بیت راج اِنّا۔۔۔۔
