نبشتہ کار: گوھر بلوچ
من ءَ گوں وتی زبان ءَ باز مھر اِنت۔ من ءَ وتی چاگرد ءِ ھمُک ھما کارست ءِ گوم ءَ مھِر انت کہ آ پہ منی زبان ءَ جُھد کنگ ءَ اِنت۔ شائرانی شَیر من ءَ باز تاھیر بکش اَنت۔ انچوش گْوش ئے تُستگیں ارواھے جنّت ءِ سارتیں کوش ءَ بہ مار اِیت ءُ ایمن بہ بیت۔
ھمے وڑ سُھب ءِ سر ءَ بلبلے شیزاران ءُ جینگُل چُُری چُری کنان ءَ دل ءَ تاھیر بکشان بنت۔ سھُب ءِ سر ءَ اُستاد مھناج مکتار ، میرل بلوچ ءِ یا کہ وش الھانیں میر اھمد ءِ سَوتے گُوشاں بہ کپ اِیت دل ءَ تاھیر رس اِیت ءُ روچ ھم وش گْوز اِیت۔شَیر ءُ سَوت دُرستیں شائرانی تاھیر دے اَنت ءُ وش اَنت، بلے اگاں شَیر آھوگ گل، سلمان ھمل ءُ رپیک رھچار ءِ بہ بنت منی دل ءَ سَوت گیشتر زیبدار بنت۔
من مدام جیڑ اِتگ کہ من پہ زبان ءَ چیزّے نبشتہ بہ کناں، بلے من نہ زانتگ چی نبشتہ بہ کن آں۔ مرچی من گوں وت ءَ تھنا دُچار کپتاں من باز چیز دیست کہ من پہ آیاں نبشتہ بہ کن آں، انچو کہ راجی بامردانی دلیری ءُ کرد ءِ بابت ءَ۔ بلے انگت ءَ من اِنچو بودناک نیاں کہ من شھید نور سلام نور ءَ پہ چیزّے نبشتہ بہ کن آں، ناں کہ وتئی ڈیھ ءِ آدگہ شھیدانی درگت ءَ، وتی شیرزالیں گْوھارانی نتُرسی ءُ دلیری ءِ سر ءَ من چیزّے نبشتہ بہ کن آں۔
دل باز گْوش اِیت کہ پہ بانُک کریمہ ءَ نبشتہ بہ کن، بلے منی بسات بانُک ءِ کرد ءُ دیمونیانی دیم ءَ باز کسان ءُ چوشیں مزنیں ھستی ءِ سر ءَ نبشتہ کنگ ءِ وھد ءَ نَد باز جیڑ اِیت۔ بانُک ءَ وتی زند ءِ وشی، وشھالیں زند ءِ ھمُک ساھت پہ راج ءُ زمین ءَ ندْر کُرت اَنت۔ چو ایدگہ زالبولانی وڑ ءَ شوک ءُ سینگار کنگ نہ لوٹ اِتگ، بلکیں وتی راجی باندات ءُ آجوئی ءَ جھد کتگ۔ آ پہ وتن بانور بوتگ۔ بانُک مردم دوستی ءُ زوراکانی واستا نہ ایوک ءَ بلوچ راج ءَ، بلکیں دنیا ءِ ھمُک زیردستیں راجانی واستا گھگیری ءُ جھد ءِ سکین بوتگ۔ آئی ءَ مدام بلوچ راج ءِ وشھالیں باندات ءُ تھاریں شپانی ھلاسی ءَ پہ زانت ءِ ڈیوا دست ءَ ات دانکہ بلوچ ءِ باندات رُژناہ بہ بیت۔ پہ دُژمن ءَ بانُک تُرس ءُ بیمّ ءِ چیدگے بوتگ، آئی جھد ءَ دُاژمن ءِ دل ءَ ترس پیداگ کتگ ءُ گْوشتگ بلوچ وتی گُلزمین ءِ وارِس وت اِنت اد ءَ دگہ راج واجھی کُت نہ کنت۔
جند ندْریں شارل ءُ سمّو، ماھل ءُ ماھکان ءِ رِتکگیں ھونانی ترمپاں منی نَد نبشتہ کت نہ کنت۔ چہ کُج ءَ من آ نَد ءَ بیاراں کہ مئے شھیدانی داستاناں نبشتہ بہ کنت؟ راجی جُنز ءِ راہ ءَ داتگیں دیمونیانی ستاشانی ھچ توسیپ ءِ وازمند نہ اَنت، ناں کہ مئے راجی شھیدانی کمی سرجم کنگ بنت۔
بلے! الم پہ گُلزمین ءَ جھد کن آں ءُ وتی ساہ ءُ سراں ندْر کن آں۔ وتی شھیدانی رند پداں روان بہ اِیں۔ من چو نور سلام نور ءَ پہ زبان ءَ کار کت نہ کن آں، بلے الم وتی دوئیں دانکاں نبشتہ کن آں کہ زبان ءِ ھکّ ادا بہ بیت ءُ منی دل ھم تاھیر گپت۔ من ءَ باز وشی بیت کہ منی نبشتانک راج ءِ دیم ءَ پہ وانگ ءِ ھاتر ءَ ایر بہ بنت۔
