نبشتہ کار: ماھو بلوچ
زمین ءِ دیوانگ ءُ گنوکیں شیھُل!
من ءَ گوں ماتیں گُلزمین ءَ مھر ءُ دوستی بوتگ، ھمے ھساب ءَ گوں تو۔ منی نِزّ ءَ شُما ھردوئیں یکیں ھساب ءَ بوتگ اِت، پمیشکا اے مھر ءِ بستار من گوں لبزاں سنگ ءُ پارسنگ کُت نہ کُتگ ناں کہ کنگ بیت، بلکیں اے مھر منی زندمان ءِ پلگاریں رنگ ءُ دْروشم اِنت۔
بلے!
شیھُل من ءَ چہ ترا گیش گوں زمین ءَ مھر بوتگ، ھمے مھر ءِ پجّار ءَ من ءَ گوں تئی سلھیں مھر ءَ آشنا کُتگ۔ چی ءَ کہ زمین ءِ مھر یک انچیں مھرے، ھر بنی آدم ءَ گوں وتی زمین ءَ بیت۔ پرچا کہ زمین مئے مات اِنت، ءُ زمین مارا نئے کیں زند ءُ راجی پجّارے دنت۔ اگاں ھما راج چہ زمین ءَ زِبھر اَنت مرچی پہ آیاں ھِچّ پش نہ کپتگ، ناں کہ پش کپ اِیت۔
شیھُل!
تئی مھر ءِ آشنائی ءَ من ءَ گوں ڈگار ءَ مھر ءِ درس داتگ، پمیشکا چہ تئی مھر ءَ ماتیں گُلزمین ءِ مھر توانمند بوتگ ءُ مارا پلگاریں کِشکے ءِ مُساپِر کُتگ۔ شیھُل تو مُدام ھمے جیڑ اِتگ ءُ من ءَ گْوشتگ کہ برے برے من ءَ گُلامیں زمین ءَ چہ ھمے آواز کئیت کہ من ءَ پچگِر چہ زوراک ءِ دست ءَ۔
ھمے درد بوتگ کہ شیھُل اَچ وت ءَ گیش پہ ماتیں گُلزمین ءَ جیڑ اِتگ ءُ پہ آئی موکگ ءُ آجوئی ءَ درکپتگ۔ اگاں مرچی منی زمین گُلام مہ بوتیں، بوت کنت شیھُل ءَ من ءَ گیش مھر داتگ اَت ءُ وتی کُتگ اَت۔
ھمے مھر ءُ وپا ءِ کسّہ اِنت کہ من ءَ مُدام سکین دنت ءُ گْوش اِیت شیھُل وتی زمین ءِ واستا نہ، بلکیں وتی مات ءِ واستا جنگ کنگ ءَ اِنت۔ ھما مات کہ آجو بوتگیں ماتے بوتگ بلے زوراکیں دُژمن زور اتکگ ءُ سریگے دست جتگ ءُ یک تھاریں بانے ءَ بندیگ کُتگ، نوں اے ھر زھگ ءِ زمہ واری ءُ راجی پرز اِنت کہ آ پہ وتی مکھیں مات ءِ آجو کنگ ءَ جھد بہ کنت ءُ کُربانی بہ دنت۔ ھمے ھاتر ءَ شیھُل مُدام پہ جنگ ءَ ساڑی اِنت، دُرستاں چہ گیش من ءَ شیھُل ءِ ھمے گپ٘ تاھیر دنت کہ
مبو گمیگ گُلیں ماھو اے جنگ پہ باندات ءَ
اگاں مراں من رواں، اے سِلاہ ترا گون بیت
ھمے کہ بیگاھانی ساھت بوتگ، من کوش ءِ دیم ءَ نشتگ ءُ ھمے جیڑ اِتگ آ من ءَ چہ زمین ءَ گیش دوست دار اِیت یا اِنَا؟ منی جواب کوش ءَ گون بوتگ ءُ انچو کہ اتکگ ءُ منی دیم ءَ لگ اِتگ، گُڑا منی گوشاں یک آوازے اتکگ۔ اے آواز شیھُل ءِ بوتگ ءُ منی میتگ ءِ کوش ھم آئی ءِ نام ءَ بوتگ۔
آکہ انچو دیم پہ کوہ ءَ شُت من اے کدی نہ جیڑاَت کہ آ باریں کئیت یا اِن٘ا، بلے آ نیاتک۔ من ءَ مدام گْوشتگ ئے کہ منی ودار ءَ بہ کن، ءُ
من انگت آئی ءِ ودار ءَ نشتگ آں۔
