گاریں اَکسے ءَ واتر کُت
نبشتہ کار: کوھی بلوچ
شپ اَت، گُنگ ءُ بے تواریں میتگ ءِ اَت۔ اے میتگ ءِ مردماں من ءَ نہ زانت ءُ من اُوں اے میتگ ءِ مردم بِھ نہ دیستگ اِت اَنت، بلے من ءَ اَنچو گُمان بوگ ءَ اَت کہ اے میتگ ءِ مردم من ءَ زانگ ءَ اِت آں۔ من کہ ھمے میتگ ءَ داشتگ ءَ اِشاں من ءَ پیسر ءَ بِھ نہ دیستگ اَت، بلے اے میتگ یک رَندے ءَ منی واب ءَ اتکگ اَت کہ اے میتگ سک شوک ءُ ڈولدار بوتگ ءُ مرچی بے توار گُنگ اِنت۔ شپ کہ بوت گُڑا اے میتگ ءِ دُرستیں کماشانی دیوان بوت۔ شپ ءَ کہ وتی بانزُل پرّیتک اَنت گُڑا گْونڈیں آسے روک کنگ بوت، ھمے آس ءِ کش ءَ دو گْونڈیں چُک وانگ ءَ گوں دِلگوش بوت۔
ما کہ نان وارت، منی گوں ھمے چُکاں دیوان بوت۔ اے دیوان ءَ مئے سرھال زمین ءُ میتگ اَت. دیوان ءَ نِشتگیں مردم منی اے ھبراں پہ وت گْرانی یے پھمگ ءَ اِت اَنت، دُرساں وتی چادر کوپگ ءَ کُت ءُ روان بوت اَنت. ھمے لوگ ءِ گْونڈیں چُکے ءَ منی وابجاہ شر کُت ءُ منی سرون ءَ چاگلے آپ ایر کُت ءُ شُت۔ دِل ءَ گْوشت کہ اے گْونڈل ءَ توار کن ءُ پُرس کہ اے میتگ ءِ مردم چی ءَ مُساپر ءِ آھگ ءَ وش نہ اَنت، بلے من وتی ھبر ایر بُرت کہ تو اِشاں سرپد بوگ ءَ نہ ئے گُڑا گْونڈل چوں زانت۔ بلے اے وَسواس منی دل ءِ سر ءَ اَت، من وتی وابجاہ ءَ شُتاں ءُ وپت آں۔ لُنج ءُ تھاریں شپ منی چمّاں چو مُرتگیں کندیل ءَ ایر اَت، اگاں منی دست بہ رستیں من اے تھار ءُ لُنجیں شپ ءَ را چاردھی ماہ ءِ سوگات کُتگ اَت۔ چی ءَ کہ من ءَ زُژنائی دوست بیت ءُ چہ تھاری ءَ بیمّ کئیت ءُ تُرس اِیت۔ ھمے کہ رُژنائی بوتگ گُڑا من وتی دپتر زُرتگ ءُ بانڈمے ءِ باھوٹ بوتگ آں، برے برے رُژنائی ءَ من شَیر نِبشتہ کُتگ ءُ برے برے پہ وتی ھمبلاں نِبشتانک نِبشتہ کُتگ۔ ھمے ھاتِر ءَ من ءَ تھاری وش نہ بیت ءُ نہ ساچ اِیت۔ من گوں وت ءَ گپّ ءَ اِتاں داں پادبرمشے ءِ توار بوت، اے پادبرمش ھما گْونڈل اَت کہ چو منی ڈول ءَ چہ تھاری ءَ تُرس اِیت۔ من لوٹ اِت کہ آئی ءَ توار بہ کناں بْیا من ءُ تو دیوان کناں، من کہ وتی سر چِست کُت داں آئی ءِ پادبرمشانی توار گار ءُ منی چمّاں اندیم بوت. من گوں ھمے تھاری ءَ ایوک ءَ ھبر کُت کہ ترا کے گْوشتگ بْیا؟ ءُ ترا زان ءَ پہ من بد کئیت یا ترا یکے ءَ دیم داتگ؟ من وتی سر برے یک نیمگے ءَ تاب دات، بلے واب ءَ لڈّ اِتگ اَت ءُ واب نہ کپتاں دانکہ بام ءِ اِستال ودی بوت ءُ گْنڈلانی گریوَگ ءِ توار اَت۔
من وَ یک مُساپرے آں، من چی ءَ ساھِگ کُتگ ءُ اے میتگ ءَ نِدارگ کنگ ءَ آں۔ گوں مساپر ءَ کئے وتی دل ءِ رازاں درشانیت، بلے منی دل ءَ نہ منّ اِت۔ من گْونڈلے توار کُت ءُ گْوشت کہ اے میتَگ ءِ گُنگی ءُ بے تواری ءِ راز چے اِنت؟ گّونڈل ءَ منی چمّانی تہ ءَ چاراِت ءُ پاد اَتک۔ ھمے کہ آئی ءَ واتر کُت ءُ اتک تہ آئی ءَ چہ وتی پندول ءَ اَکسے در کُت ءُ من ءَ دات کہ اِشی ءَ تو آرت کُت کن ئے؟ گوں اے اَکس ءِ چارگ ءَ منی چمّ ارسیگ بوت اَنت۔ اے میتگ ءِ بے تواری ءُ گُنگی ھلاس بوت، من سما کُت کہ اے میتگ وَ منی وتی اِنت۔ اے گْونڈل منی گْوھار زتک اِنت۔
