ڈیھ ءِ مُریدیں میرل

بیست ءُ نُھمی بھر نبشتہ کار: ھلیل بلوچ

اے راجی جُنز ءِ تہ ءَ پارٹی ءُ گلانی (تنظیمانی) تہ ءَ ھر چینکہ ناوشی (اختلاف) بہ بیت، بلے گوں وت ءَ پِگری دْروشم ءَ انچو بندوکیں پورا گْوش ئے یک بدنے ءِ جتا جتائیں اندام، اگاں یک اندامے زدگ بہ بیت دومی اندام درد ءَ مار اِیت۔ بی ایل اے ءِ سنگتاں گوں مئے دوری ءُ جاورانی رِد ءَ ناوشی ھست اَت، بلے اُستاد مُرید ءِ تیر ورگ ءِ ھال کہ ما اِش کُت چہ باتِن کسے ءَ ژامبلینت ءُ چور چور بوت اِیں۔ انچیں درد ءُ تورشت اِتاں کہ گْوشگ نہ بنت، تھنا مارگ بنت۔ سرجمیں اوتاک زدگ اَت۔

شورّ ءِ تہ ءَ 2013 ءِ کُشندہ ٹولی ءِ اُرش ءَ پد چوشیں وڑ نہ بوتگ اَت ءُ اے رندی یک چٹ جتائیں رنگے اَت کہ ریاست ءُ کمبر ھان مینگل ءَ ھواری ءَ یک شَورے ٹھینتگ اَت۔ ریاست وت دیم ءَ نیاھگ ءَ اَت، کمبر ھان مینگل ءَ مھلوک ءَ را ھمے باور کنائینتگ اَت کہ اے جنگ راجی جُنز ءِ بِگِیر ءَ نہ اِنت، بلکیں تھنا شورّ ءِ تہ ءَ بی ایل اے ءِ بِگِیر ءَ اِنت کہ بی ایل اے ءَ بے گُناھیں مھلوک ءَ را تاوان داتگ۔

کمبر ھان ءِ چالاکی ءِ پُشت ءَ بازینے ریپینگ بوتگ اَت ءُ بازینے پہ سِتک ءُ دِل ھمراہ اَت۔ ھما دمگ ءِ کماشے ءَ ھال دات کہ ٹکّری ھم کمبر ھان ءِ لشکر ءِ ھمراہ اِنت، ٹکّری ءِ نام ءِ اِش کنگ ءَ گوں من گْوشت “اُستاد مُرید ءِ جنوک ٹکّری اِنت، دگہ کسّے ءَ را چوشیں جُرات نیست۔” میرل گْوشت “من زاناں ٹکّری سادگینے، بلے ٹکّری چو ھراب بوت نہ کنت کہ سنگتے ءِ سر ءَ تیر گْواری بہ کنت۔”

روچ گْوزان اِت اَنت گْواچن دیم ءَ آیان اَت ءُ منی جتگیں اندازہ راست بْوان اَت۔

چوشیں وھد ءَ مارا چونیں پیسلہ کنگ لوٹ اِیت کہ یک نیمگے مئے راجی جُنز ءِ سنگت اِت اَنت ءُ دومی نیمگ ءَ اُستاد مزار ءِ بْراس ٹکّری اَت کہ مُھکمیں سرمچارے اَت ءُ لھتیں لس مھلوک ھم ھمراہ اَت کہ ریپینگ بوتگ اِت اَنت۔

اے وھد ءَ شھید نسیم ءِ چمّ سکّ ءَ نزور بوتگ اِت اَنت کہ اِلاج ءَ برگی اَت، رھمین ھم تیار اَت گُڑا میرل من ءَ ھمے سنگتانی زمہ داری دات کہ اے سنگتاں بر کولواہ ءَ رسین۔ من کہ کولواہ ءَ رس اِتاں چاراں بارگ پیسر ءَ ھمودان اِنت ءُ لھتیں سنگتے تیار کُرتگ پہ شورّ ءِ نیمگ ءَ جاڑیگ اِنت۔

آ وھد ءَ چہ بلوچستان ءِ دومی کوھاں شورّ سکّ ءَ باز سکّ اَت ءُ ھالت سکّ ءَ نا گیگ اِت اَنت، گُڑا من مرکزی سنگتانی دیم ءَ ھمے گَپّ ایر کُت اَنت کہ مارا انچیں سنگت بہ دے اِت کہ اُود ءَ مئےکاراں ارزان بہ کن اَنت۔ چو مہ بیت دو ماہ ءَ رَند ما پہ سنگتانی واتر دیم دیگ ءَ پریشان بہ بہ اِیں، ھَیر من ءَ یکین اِش دات کہ چو نہ بیت۔

اندازگ پنچ شش روچ من ھمود ءَ اوتاک ءَ بوت آں، پد ءَ ما وتی تیاری کُرت اَنت۔ بلے چہ در آیگ ءَ پیسر رُکستی دیوان ءَ من چہ مرکزی زمہ دارے ءَ جُست کُرت “گوں بی ایل اے ءِ سنگتاں کُجام ھدّ ءَ تاں کُمکّ کُرت کنیں یا چینچو نزّیکی بہ کنیں؟”

آئی ءَ پسّو دات “اگاں شُمارا مالوم بوت دژمن آھانی اوتاک ءِ سر ءَ روگ ءَ اِنت ھال اِش بہ دے اِت، اگاں دلجمی بوت دژمن ءِ راہ ءَ بند اِت کہ سنگتاں تاوان مہ دَنت، بلے یکّیں سنگر ءِ تہ ءَ یکجاہ مہ بہ اِت، ھواری ءَ جنگ ءَ مہ رو اِت۔”

ما چہ اُود ءَ سنگتان ءَ رکست کُرت ءُ درکپت اِیں۔ سپر بزّگی ءِ نام اِنت ءُ پہ سرمچاراں گیشتر، مارا اے وھد ءَ شورّ ءِ راہ ءُ رھبندانی ھم سَما نیست اَت کہ کُشندہ ٹولی ءَ نوک سر زُرتگ اَت، راہ ءُ رھبند اِش مالوم اِت اَنت۔ لٹّ اِش ھم نہ وارتگ اَت، سکّ مست ءُ گُروناک اِت اَنت۔

بلے! گوں ھمّت ءُ توکل ءَ ما وتارا لجّے ءِ توکا سر کُرت۔ میرل ءَ مالوم اَت کہ من گوں سنگتانی ھمراھی ءَ واتر پیداک آں، گُڑا آئی ءَ اندازگ جتگ اَت کہ من کْوھنین راھاں سنگتاں نیاراں پمیشکا آئی ءَ جاگھے ءَ کلوہ ایر کُرتگ اَت کہ سُمالو ءِ کِشاری ءَ بیا اِت۔

 دیگِر ءِ رنگانی مانشانتگیں وھد ءَ ما کِشاری نزّیک کُرتگ اَت ءُ نوک چہ ماما شْوان ءِ باگ ءَ گْوستگ اِت ایں کہ تیرے ءَ ٹکا کُرت، گوں تیر ءِ توار ءَ من مُتر جورانی تہ ءَ جَت ءُ سنگر گِپت۔ چاراں بلوچ ھان ( بلوچ خان) ءِ توار گوشاں پیداک اِنت۔ دورگِندوں کشّ اِت چار اِت کوھے ءِ دلبند ءَ مئے سنگت اَنت ھَرانی سر ءَ لڈّ اِش گون اِنت۔ سنگتانی گِندگ ءَ گوں اینکہ روچ ءِ ژندی یکّیں دمان ءَ ھلاس بوت۔ ما مُتر ھمد ءَ چُرّے ءِ تہ ءَ چیر دات اَنت ءُ شُت اِیں اوتاک ءَ، اوتاک ءِ روگ ءَ گوں منی چمّ ٹکّری ءِ سر ءَ کَپت اَنت کہ آپ آرگ ءَ اِنت۔

روان اِنت۔۔۔