نبشتہ کار: جھانزیب بلوچ
بلوچستان ءِ کسانیں کُنڈے ءَ زویا نامیں کسانیں جنکے ءَ اکسے وتی دل ءِ نزیک ءَ دست ءَ اِنت۔ اے آئی ءِ مستریں برات زیشان زھیر ءِ اکس اِنت کہ آ گوں مھر ءَ آئی ءَ زیشُل گْوش اِیت۔ آئی ءِ توار نرم ءُ چہ درد ءُ ارمان ءَ پُرّیں توار ءَ یک انچیں جُستے کنت کہ دلاں ٹُکّ اِیت۔
اے تھنا گاریں برات ءِ کِسّہ نہ اِنت، اے سداں ھاندانانی درد چکاریں کسّہ اِنت۔ بلے! اے پہ ادیبا ءَ زاتی اِنت، اے آئی ءِ درد اِنت، آئی ءِ ویرانی اِنت، آئی ءِ بے تواری اِنت کہ نوں چہ ھرچ زھرشانی ءَ گیشتر گپ جنت۔
ادیبہ ءِ اُمر ءَ چہ پیسر کہ آ ”ریاست“ یا ”زورانسری بیگواھی“ ءِ وڑیں گالاں سرپد بہ بیت، چر اے ویہ ءَ پیسر آئی ءِ لوگ مردماں سر ءَ زُرتگ اَت۔ آئی ءِ پت زھیر بلوچ چہ سیکورٹی پورسز ءِ دست ءَ زور بیگواہ کنگ بیتگ کہ انگت ھچّ وڑیں ھال ءُ اھوالے نیست۔ نہ کیس، نہ اِنساپ، نہ پسّہ، بس یک دْراجیں ھاموشی یے چہ واکدارانی نیمگ ءَ۔
آسر ءَ آئی ءِ برات زیشان زھیر ءَ وتی سالاں چہ باز دیم ءَ یک دردناکیں کردے ءَ پاد ایر کت۔ آ وتی ھاندان ءِ توار جوڑ بوت۔ نودربری ءِ وھد ءَ آ زھرشانی ءَ ھوار بوت، ھڑتال ءِ کیمپاں نشتگ ءُ وتی پت ءِ بیگواھی ءِ بابت ءَ آن لائن پوسٹ کتگ۔ آ مائیک ءِ دیم ءَ اوشتاتگ، بلکیں پہ پسّو ءِ ھاتر ءَ۔ پہ وتی پت ءَ اِنساپ، پہ بلوچستان ءَ اِنساپ۔
زیشان ءَ ھچ ھترہ نہ اَت، نہ آئی ءَ تُپنگے گون اَت۔ آئی ءَ بس وتی توار، کلم ءُ پون کارمرز کتگ اَت کہ وتی راج ءِ درد ءَ پدّر بہ کنت۔ دنیا ءِ تہ ءَ زیشان ءِ ھِمّت ءُ اِیمانداری ءِ سبب ءَ ستا کنگ بوتگ، بلے بلوچستان ءَ باز وھد ءَ راستی جوریں ملکموت جوڑ بیت۔
پمیشکا آئی ءِ لاش دست کپت، آئی ءِ توار بے توار بوت۔ ھچ وڑیں بھتام نیست ءُ ھچ وڑیں پٹ ءُ پول نہ بوتگ۔ بس یک دگہ نامے گیش کنگ بوتگ پہ گپ جَنگ ءَ۔ زیشان ءِ زانتگیں مردم گْوش اَنت کہ آ ایوک ءَ زھرشانی کنوکے نہ، بلکیں آ پُراِیمنیں گھگیری ءِ چیدگ بوتگ، یک انچیں مردمے کہ آئی ءَ باور بوتگ کہ اِنساپ ءِ انگت رس اِیت۔
بلے! آئی ءِ مرگ ءَ ھما چیز سابت کت کہ بازیں مردماں ترس اِتگ اَت، بلوچستان ءَ آیان ءِ ھم سزا دیگ بیت۔ چوش کہ اے وھد ءَ زویا پہ سیاست ءِ سرپد بوگ ءِ واستا سک کسان اِنت، بلے درد ءِ مارگ ءِ واستا سک مزن اِنت۔
ھمے وڑ ءَ آ گوں زیشُل ءِ توار ءَ لوگ ءَ شُتگ، بلے نوں آ وتی مات ءَ جُست کنت کہ آئی ءِ برات پرچا پد ءَ ا نئیت۔ آئی ءِ پوشاکاں چار اِیت، آئی ءِ کْوھنیں توار ءِ نوٹاں گوشدار ایت ءُ ھرچ یاتے کہ بوت کنت آئی ءَ وتی دست ءَ دار اِیت۔
برے برے آ بے تواری ءَ نِند اِیت ءُ گوں آئی ءِ اکس ءَ ھلوت ءُ ھبر کنت:
“زیشان تو کُج ءَ ئے، زیشُل تو کدی لوگ ءَ کائے؟”
بلے ھچ پسو نیست ءُ بس ھاموشی۔
’’ادیبہ زیشُل کُج ءَ اِنت؟‘‘
تھنا یک کسانیں ناکویے گریوگ ءَ نہ اِنت۔ اے سداں بلوچ ھاندانانی گریوگءَ اِنت کہ آیاں وتی نزّیکیں مردم زوراکی ءَ بیگواہ کنگ ءُ چہ آمیدگِس ءِ پرمان ءَدر کُشگ ءَ دیستَگ اَنت۔ اے یک انچیں جُستے کہ ریاست آئی ءِ پسو دیگ ءَ چہ انکار کنت ءُ یک ٹپّے کہ چہ وش بوگ ءَ انکار کنت۔
اے گپ مارا یات ءَ گیج اِیت کہ ھر سیاسی اوگام ءِ پُشت ءَ انسانی کسّھے ھست ، ھر زھرشانی ءِ پُشت ءَ ٹُکّر ٹُکّریں لوگے۔ ھر شھید ءِ پُشت ءَ کسانیں بانُکے وتی برات ءِ ودار ءَ اِنت۔
زیشان زھیر کدی پراموش نہ بیت، آئی ءِ دلیری وتی راج ءِ دل ءَ زندگ اِنت۔ آئی ءِ گپ کہ یک وھدے ءَ درد ءِ تہ ءَ بھر بوتگ اَنت، نوں زھشانی، شَیر ءُ نازینکانی تہ ءَ پہ مُجّتی نمیران اَنت۔ اگاں ادیبہ کسان اِنت، بلے اے جھد ءِ چیدگ جوڑ بوتگ کہ اے جھد ءِ راستی ءَ چے اِنت۔ مھر، گار ءُ بیگواھی ءُ وتی ھاندان ءِ پدءَ سرجم بوگ ءِ مُھکمیں اُمیت۔
ھما وھد ءَ کہ آ جست کنگ ءَ اِنت،
’’زیشُل کُج ءَ اِنت؟‘‘۔
دنیا ءَ گوشدارگی اِنت ءُ بوت کنت کہ یک روچے اِنساپ ءِ پسویے بہ بیت۔
