کریمہ بلوچ انگت زِندگ اِنت

نبشتہ کار: کوھی بلوچ

اے راست اِنت کہ بانُک کریمہ مرچی اَچ ما سِندگ بوتگ، مئے میان ءَ گون نہ اِنت، مارا دلبڈّی یا توار ءِ پسّہ ءَ دیگ ءَ نہ اِنت، بلے کریمہ بلوچ ءَ پہ راج ءَ مرچی ھزار کریمہ پیداک کُت ءُ اے دُگنیا یل کُت ءُ نَمیران بوت۔ کریمہ بلوچ ءَ پہ بلوچ راج ءِ جنین چُکاں راھے پچ کُت کہ آ راہ ءَ مرچی ھزار کریمہ رھادگ اِنت، کریمہ بلوچ ءِ ھمے گِچین کُتگیں راہ ءَ مرچی بلوچ سْیاست کنگ ءَ اِنت، وتی توار ءَ داں جھان ءَ شریں رنگے ءَ سر کنگ ءَ اِنت، مردیں آدم ءُ جنین آدم ءِ میان ءَ ھما بستگیں دیوال مرچی پْروشتگ ءُ سپر کنگ ءَ اَنت ءُ بلوچ راج ءَ چہ گُنگی ءُ لوگ ءِ نِندگ ءَ چِہ در کُتگ ءُ جُھد ء آجوئی ءَ رھادگ کُتگ۔ کریمہ بلوچ ءِ اے جُھد ءَ بلوچ راج ءَ را ھما راہ ءَ رھادگ کُتگ کہ آ راہ ءَ بازیں اڑ ءُ جنجال مان بوتگ، وتگڑیں دروگ، دْروگیں ھبر، راستیں ھبرے چپ ءُ چوٹ کنگ ءُ جنین آدم ءَ را سْیاست ءِ نیمگ ءَ آیگ ءُ ھبر کنگ، ءُ جُھد آجوئی ءِ ارزِشت ءَ سرپد کُتگ۔

ما مرچی اگاں کریمہ بلوچ ءَ وتی توارانی تہ ءَ یا مردمانی میان ءَ نہ گِند اِیں، بلے آئی ءِ اے کُرتگیں جُھد ءَ ھمک گْوھار ءِ تَہ ءَ گِندَگ ءَ اِیں، آئی ءِ اے جُھد ءَ مئے گْوھارانی دپ ءِ ھما ساد سِستگ کہ بندوک بوتگ، آئی ءِ اے جُھد مئے گْوھار چہ لوگ ءَ چِہ در کُرتگ ءُ راستانی پٹ ءُ پول ءَ گوں بندوک کُرتگ، آئی ءِ اے جُھد ءَ مئے راج پہ وانگ ءَ لاچار کُرتگ، آئی ءِ اے جُھد ءَ بازیں جنین چُک ءِ زند چہ گُلامی ءَ در کُرتگ ءُ آجوئی ءِ راہ ءَ رھادگ کُرتگ ءُ آئی ءِ اے جُھد ءَ منی راج چہ وتگڑیں دروگ ءُ پندلاں در کُرتگ ءُ راستی ءِ نیمگ ءَ رھادگ کُتگ۔ گُڑا کریمہ بلوچ نہ مُرتگ، آئی ءِ ساہ بس در اتکگ۔ آئی ءِ کِرد، آئی ءِ جُھد، آئی ءِ دیستگیں واب، آئی داتگیں پنت ءُ نسّیت، آئی ءِ بُر اِتگیں پند بلوچ راج ءَ را پہ جُھد کنگ ءَ سِکین دے اَنت کہ گُلامی سِلیں نادْراھی یے کہ آئی دوا بس جُھد اِنت، جنگ اِنت، نہ نِندگ اِنت، اِیمانداری اِنت، جپا کشی اِنت، پند اِنت، واب بوگ ءُ نِدارَگ چارگی نہ اِنت، جُھدِ آجوئی ءِ تَہ ءَ وتی دوست ءُ دُژمن ءِ پجّارگ اِنت، راستیں ءُ تَچکیں رھشونانی دُمب گیری ءُ دیم ءَ جُنزگی اِنت ءُ ھما راہ کہ پہ ما بند کنگ بوتگ آ راہ ءِ روگ ءُ جُھد کنگ اِنت۔

ما اے ھاتِر ءَ گْوش آں کہ کریمہ بلوچ انگت زِندگ اِنت، چی ءَ کہ کریمہ بلوچ ءَ پہ راج ءَ ھما پند بُراِتگ کہ آ پند ءِ بُرگ مرچی نہ ایوک ءَ گْران اِنت، بلکیں چہ گُمان ءَ اُوں در اِنت، کریمہ بلوچ ءَ اے ھبر بِھ نہ جیڑ اِت کہ من دمبراں، من ایواک باں، من کُشگ باں، من گار ءُ بیگواہ کنگ باں، منی لوگ ماندارگ باں، منی لوگ ءِ مردم بیھار دیگ باں، منی اے گْرانیں بار ءَ را زوروک نہ بیت ءُ منی راج منی ھَمراھداری ءَ نہ کنت۔ آئی ءَ زانتگ کہ تھاری ءَ چہ پد رُژنے الم ودی بیت، آئی ءَ زانتگ کہ منی راج الم اے آجوئی ءِ جُھد ءَ وت ءَ ھوار کنت ءُ اے راہ ءَ کئیت ءُ دُژمن ءَ را پیشدار اِیت کہ من زندگیں راجے اُوں، من ءَ وت ءَ را راجے ھست، زُبانے ھست، دود ءُ ربیدگ ھست، راجی پچّارے ھست ءُ ڈیھے ءِ واھُند اُوں۔ کریمہ بلوچ ءَ نہ ایوک ءَ بلوچ راج، بلکیں گُلامیں راج اُوں اے گْوشت اَنت کہ تچکیں راہ کُجام اِنت، جُھد ءُ جھد ءِ برورد، زمین ءُ زُبان ءِ ارزشت، راج ءُ راجی پچّار ءِ ارزشت ءُ دود ءُ ربیداگانی ارزشت۔ مرچی نہ ایوک ءَ بلوچ راج کریمہ بلوچ ءَ گیر کار اِیت، بلکیں ھما راج اُوں گیر اَنت کہ گُلام اَنت۔ کریمہ بلوچ نہ ایوک ءَ پہ بلوچ راج توار چِست کُتگ بلکیں ھما راجاں توار چِست کُتگ کہ آ راج بیوَس ءُ بے در بوتگ اَنت یا آھانی توار ءِ گوشداروک نہ بوتگ.

مرچی ھمک لوگ ءَ کریمہ ءِ ڈولیں شیرزال پہ وتی بزگ ءُ چیردستیں راج ءَ توار چِست کنگ ءَ اِنت، ھمک لوگ ءَ کریمہ ئِے پیداک کُتگ پہ جُھد ءُ جنگ ءَ، ھمک لوگ ءَ کریمہ ءِ رنگیں ماتے، گْوھارے اے جُھد ءَ ترا ھواری ءَ گِندگ ءَ کئیت، چارراھاں بِہ گر داں کوہ ءَ کریمہ ءِ نام ءُ توار زندگ اِنت۔ مرچی ھمک مات ءَ یا گْوھار کہ کریمہ دیستگ یاکہ نہ دیستگ بلے ترا کریمہ ءِ درور (مِسال) ءَ دنت کہ ترا چو لُمہ کریمہ ءِ ڈول ءَ جُھد کنگی اِنت، ترا اُوں کریمہ بوگی اِنت، ترا اُوں کریمہ ءِ کِشک گِرگی ءُ روگی اِنت، ترا اُوں چو کریمہ ءِ ڈول ءَ پہ راج ءُ راج ءِ باندات ءَ پند بُرگی اِنت، ترا اُوں وتی چمانی واب برگی اِنت، ترا اُوں اے جُھد ءَ ھوار ءُ جُھد کنگی اِنت ءُ ترا اُوں کریمہ ءِ ڈول ءَ پہ راج ءَ واب گِندگی ءُ دیم ءَ جُنزگی اِنت۔ کریمہ ایوک ءَ یک شیرزالے نہ اَت، کریمہ پہ ایرستیں راج ءَ یک اُمیتے اَت، یک نہ مِروکیں کندیلے اَت، یک دم نہ بروکیں جُھدکارے اَت، یک آزمان جکسیں توارے اَت کہ بِھ گار نہ بیت، یک انچیں کِشکے اَت کہ آ کِشک انگت ھلاسی ءِ نام ءَ نزانت ءُ روان اِنت، یک انچیں تُپنگے اَت کہ آئی سوھان کُرتگیں تیر انگت دُژمن ءِ سینگ ءَ سُمبگ اَنت ءُ یک انچیں کانیگے اَت کہ بلوچ راج ءَ ھزار سال تُنگ بوگ ءَ نئیل اِیت.

کریمہ ءَ وتی زند ءِ دْراھیں واھشت پہ بلوچ سرڈگار ءِ رکینگ ءَ، پہ بلوچ راجی پَجّار ءِ رکینگ ءَ، پہ بلوچ ءِ زُبان ءِ رکینگ ءَ، پہ بلوچ راج ءِ مال ءُ مڈیانی رکینگ ءَ، ءُ بلوچ ءِ لج ءُ ننگ ءِ رکینگ ءَ نَدْر کُت اَنت ءُ وتی راج ءَ را اے پَیگام دات کہ دُژمن کُشت کُت کنت، گار ءُ بیگواہ کُت کنت، بلے ترا ھلاس کُت نہ کنت۔ تئی راجی پَجّار ءَ بِھ گار نہ کُت نہ کنت، تئی رَھشوناں ھلاس کُت کنت، بلے آئی ءِ دیستگیں واب ءَ، آئی جُھد ءَ، آئی مارِشتاں بِھ گار ءُ بُر اِتگیں پند ءُ رستگیں کِشک ءَ بھ ھلاس کُت نہ کنت۔ مرچی ھمک لوگ ءَ کریمہ ءِ دیستگیں واب مانا بوگ ءَ اِنت، مرچی ھمک لوگ ءَ کریمہ ءِ ڈولیں جُھد کنوک ترا گِندگ ءَ کئیت، مرچی ھمک لوگ ءَ کریمہ ءِ ڈولیں شیرزال پہ آجوئی ءَ وتی زِند ءِ ھمک واھگ ءُ واھِشتانی کُشگ ءَ ساڑی اِنت۔ مرچی کریمہ ءِ دزگْوھاراں کریمہ ءِ جُھد ءَ پہ مُھکمی دیم ءَ برگ ءَ اَنت ءُ منزلے ءَ سر کنگ ءَ اَنت، آئی ءِ دیستگیں واب ءَ ھمک شھر ءَ، ھمک میتگ ءَ، ھمک دمک ءَ، ھمک لوگ ءَ، ھمک چارراہ ءَ، ءُ ھما جاہ ءَ کہ اُود ءَ کسی گُمان نہ بوتگ کہ بلوچ شیرزال اُود ءَ سر بیت۔ مرچیگیں کریمہ مھرنگ اِنت کہ دم نہ بُرتگ ئِے، مَرچیگیں کریمہ سَمی اِنت کہ پہ بزگ ءُ ایردَستیں راج ءَ نہ شپ چار اِیت ءُ ناکہ روچ، مَرچیگیں کریمہ ڈاکٹر سبیا اِنت کہ جُھد ءِ کاروان ءَ دیم ءَ برگ ءَ اِنت، مَرچیگیں کریمہ ڈاکٹر شلی اِنت مِسکیں سرڈگار ءِ ھلک ءُ میتگ، دشت ءُ کوچگاں راجی کلوہ ءَ سر کنگ ءَ اِنت، مھلب دین، مھلب واھد کمبر ءُ ایندگہ بلوچ شیرزال اَنت کہ دُژمن ءِ دیم ءَ چو کوہ ءَ مِک اَنت ءُ وتی منزل ءَ رھادگ اَنت۔ دُژمن ءَ ایوک ءَ لُمہ کریمہ شھید کُتگ آئی مارِشت اِنّا، آئی بُر اِتگیں پند اِنّا ءُ آئی ءِ دیستگیں واب ءُ جُھد اِنّا۔ گُڑا بلوچ راج اے ھبر ءَ بژنیگ نہ اِنت کہ کریمہ شھید کنگ بوتگ، بلوچ راج اے ھاتِر ءَ بژنیگ اِنت کہ کریمہ ءَ انگت زِندگ بوگی اَت، جُھد کنگی اَت، راج سرپد کنگی اَت کہ جنین آدم ءُ مَردین آدم ءِ تَہ ءَ بس جسمانی تپاوت بوت کنت، بلے جُھد ءِ آجوئی ءِ تَہ ءَ اِنّا۔۔۔۔۔۔لُمہ کریمہ ءَ بلوچ جنک ءَ را جُھد ءِ دیم ءَ برگ ءِ یا جُھد ءَ ھوار بوگ ءِ ھما راہ پیشداشت کہ آ راہ ءَ بازیں اڑ ءُ جَنجال ھست اَت، بازیں ڈنگرے کہ چیر گیجگ بوتگ، مَردین ءُ جنین ءِ تَہ ءَ پرک ءُ درک، یا ریاستی ھما وتگڑیں دْروگ ءُ پندل بوتگ اَنت کہ مرچی سک کم گِندگ بہ اَنت۔ گُڑا کریمہ بلوچ ءِ ھمے جُھد ءِ برورد اِنت کہ مرچی بلوچ راج ءِ جنک اے جُھد ءَ ھوار اَنت یا اے جُھد ء آجوئی ءَ مَردین آدم ءُ جنین آدم ءِ پرک ءُ دَرک ءَ کنگ ءَ نہ اَنت۔

لُمہ! ترا نہ ایوک ءَ منی ڈولیں یک نابُودے یات کنت، بلکیں ترا ھمک بلوچ پُسگ، تئی میتگ ءِ ھمک درچک ءُ دار، تُمپ ءِ سارتیں سمین، کوھانی زیبائی، دگانی سر ءِ کپتگیں درچکانی تاک، مات ءُ گْوھارانی توار ءِ تھ ءِ ھما درد کہ پہ بچّاں یا پہ وتی بانکیں گْوھاراں کہ مرچی ریاست ءِ تھاریں کوٹیانی تَہ ءَ بندیگ اَنت یا آھانی تیر سُپتگیں جون ماں گیابان ءَ چگل دیگ بوتگ اَنت۔ بلوچستان ءِ ھمک زیبائی گوں تئی یات ءُ گیراں بندوک اِنت کہ زمین ءِ زھگے ئِے اَچ ما جُتا بوتگ ءُ روچ کہ چہ کوھاں سر کش اِیت گُڑا آ رُژن ءَ را تئی زیبائی گون اِنت، زِر کہ چول جنت گُڑا زِر اُوں ھبر کنت کہ کریمہ کدی واتر کنت، چہ تُمپ ءَ کہ سنگتے مئے نیمگ ءَ کئیت گُڑا تئی مانِش ءِ اَکسے الم کار اِیت گوں کہ من بانُک ءِ دیدار کُتگ ءُ کُلیں سنگت گْوش اَنت کہ ”کُربان لُمہ“۔ ءُ برے برے کہ سنگت ھبر کن اَنت گُڑا آھانی دپ ءَ اے ھبر الم کئیت کہ ”کریمہ نہ مُرتگ، کریمہ بلوچ انگت زِندگ اِنت“. ھو! تو زِندگ ئے نہ مُرتَگ ئے.
لُمہ تئی اے ھبر بِھ شموشگ نہ بیت کہ ”‏بلوچ ءَ وتی سرڈگار پرے واستا دوست نہ اِنت کہ آ چہ مادن ءُ مڈّیاں پُرگنج ءُ چکار انت، بہ گندئے مئے گوں سرڈگار ءَ مھر یک ابرمی جوزگے ءُ مارا ھمے جوزگ کُربانی دیگ ءِ سکین ءَ دنت“.