نبشتہ کار: بھادر بلوچ
زورگریں نوآبادکار ءِ کارمندانی دست ءَ بیگواہ ءُ بندیگ کنگ بوتگیں زھیر بلوچ ءِ تاسپیں بچّ ءُ دُردانگیں گْوھار بانک ادیبہ ءِ لاڑُکیں برات زیشان شھید کنگ بوت۔ زیکیں روچ ءَ ھال شنگ بوتگ اَت کہ پنجگور شھر ءَ دو سرپ گاڑیاں سوار بوتگیں ڈیت اسکواڑ ءُ پاکستان ءِ چیریں ادارھانی سلاہ بندین کارمنداں زیشان زھیر پہ توپک ءِ زور ءَ آوار جتگ ءُ گوں وت برتگ، پد ءَ زیشان ءِ بانکیں گْوھار بانک ادیبہ گوں لھتیں مردمانی ھواری ءَ پنجگور شال سی پیک دگ ءِ سر ءَ زھرشانی ءَ نشتگ ءُ چہ پنجگور انتزامیہ ءَ لوٹ کتگ کہ منی برات زیشان ءَ پہ سلامتی لوگ ءَ سر کنگ ءِ جھد ءَ بہ کنت، بلے مرچی ھمے بدّیں ھال شنگ بوتگ اَت کہ زیشان زھیر ءِ تیرسُپتگین کُنٹ دست کپتگ۔
ایوک ءَ دو روچ ءِ تہ ءَ ھشت بلوچ ورنا شھید کنگ بوتگ، اے دوئیں روچانی تہ ءَ تُمپ ءَ ڈیت اسکواڈ ءِ دست ءَ دو ورنا شھید کنگ بوتگ، لشکر دست ءَ دو مشکے ءَ شھید کنگ بوتگ ءُ دکی ءَ سَے زوربیگواھیں مردم کہ کوہ ء سلیمان ءِ نندوکیں ورنا بوتگ اَنت، آیانی ژانگولیں کُنٹ دست کپتگ اَنت۔
چوناھیا زور بیگواھیں مردم سک باز شھید کنگ بوتگ کہ نوں چہ ھزارانی کَچ ءَ گیش اَنت۔ چوش کہ بلوچ ءِ زور بیگواہ کنگ، دُژمن ءِ زور ءُ زوراکی، کُشت ءُ کوش چہ ھما روچاں بندات اِنت کہ زورگریں پاکستان ءَ بلوچ سرڈگار پہ زور گِپتگ، بلے وھد ءِ ھمراھی ءَ اے زوراکیانی تہ ءَ گیشی اَتکگ ءُ نوں کہ زورگیریں لشکر ءَ چہ سرمچارانی اُرشاں پْروش وارتگ، گیش ورنا ءُ وانندھیں بلوچ ورنایاں آوار جنگ ءُ شھید کنگ ءَ اِنت۔
بلوچ وَ اے گپّ ءَ شری ءَ زانت کہ داں بلوچستان آجو مہ بیت اے زوراکی ءُ کُشت ءُ کوش ھست اَنت، بلے پہ آجوئی ءِ گِرگ ءَ راج ءَ یکمُشتی ءَ پاد آھگ ءُ زوراک ءِ نہ ایوک ءَ دیم دارگی اِنت بلکیں زوراک چہ وتی سرڈگار ءَ کشّگی اِنت۔چی ءَ کہ پہ بلوچ ھمے راہ ءَ ابید دگہ ھچ پشت نہ کپتگ۔ داں گُلامی ءِ توک بلوچ ءِ گُٹ ءَ اِنت اے دُرسیں جیڑہ ءُ جنجال سر ءَ میلانک اَنت، ایشانی گِر ءُ دار کنگ ءِ راہ ایوک ءَ آجوئی ءُ پہ آجوئی ءَ دیمونی دیگ المی اِنت۔ چوناھیا اگاں ما ھچ مہ کن اِیں ءُ دستاں کُٹ ءَ بہ کن اِیں ءُ بہ نند اِیں کہ مارا ھچ کار نیست، پد ءَ اُوں دُژمن مئے مردماں گچین کنت ءُ کُش اِیت۔ اے زورگرانی کْوھنیں داسپانے ایوک ءَ زورگریں پاکستانی لشکر ءِ نہ اِنت۔
مارا پہ وتی زیشانانی رکّینگ ءَ نوں ھر وڑ بیت دراھگی اِنت ءُ داں ھما وھد ءَ نندگی نہ اِنت داں زورگر چہ مئے ڈیھ ءَ در نہ یتکگ، چی ءَ کہ ھُشکیں نِندگ ءُ کمرزانی ءِ بندگ، بٹاگ ءِ شتور دیگ مئے درداں اِیمن ءُ وش نہ کنت، پمیشکا مارا داں ھما وھد ءَ ھاموش بوگی نہ اِنت داں اے زورگریں لشکر اَچ مئے ڈگار ءَ در نہ کپتگ۔
