نمدی یے پہ رھشون شھید اُستاد میر جان ءِ نام ءَ

نبشتہ کار: سنگت دلجان بلوچ

منی مِھروانیں رھشون! بلکیں تو دل ءَ بْیار ئے کہ سنگت ءَ من ءَ بے ھیال کُتگ،  بلے چوش نہ اِنت۔ واجُل من ءَ تئی گپ ءُ دیوان، مسکرائی یک پہ یک ءَ یات اَنت، وھدے کہ سال دو ھزار (2015) اَت من ءُ دگہ دو سنگت پہ آواران ءَ روگ ءَ اِتیں، ما کمو راہ ءَ شُت اِیں گُڑا راہ ءِ دیم ءَ تئی گوم ءَ ڈِیک وارت۔ بلے من نہ زانت کہ توئے، چی ءَ کہ من تئی نام اِش کُتگ اَت بلے ترا ھچ نہ دیستگ اَت۔ پہ ھمے ھاتر ءَ من ترا پجّا نیارت، ما ءُ شُما کمو ھمد ءَ دیوان کُت۔

تو ساھتے ءَ پد کند اِت ءُ جُست کُت: ”سنگت تئی نام کَے اِنت؟ تو کج ءَ نشتگ ئے؟“ من ھم کند اِت ءُ پسّو دات کہ من گچک ءِ ھند چِب ءَ نشتگ آں، گُڑا ترا ما ھمد ءَ چہ رُکست کُت ءُ دیم پہ وتی سپر ءَ رھادگ بیت اِیں۔ انچو وھد گْوزان اِتاں کہ کمیں وھد ءَ رند تئی سر منی لوگ ءَ کپت، من ءُ تو تیوگیں شپ ءَ دیوان ءُ مسکرائی کُت دانکہ روچ بوت۔ تو من ءَ گْوشت: ”سنگت وتی گوانکو ءِ  لمبر ءَ بہ دے کہ بلکیں من ءَ پہ تو کار بہ بیت“ من وتی لمبر  دات، گُڑا منی ءُ تئی ھال ءُ اھوال ھمد ءَ چہ بِندات بوت۔

یک روچے تو من ءَ گْوشت: ”سنگت بیا من ءَ پہ تو کار ھست“، من کہ وھدے تئی بُنجل ءَ اَتک آں سنگتانی مھروانی دیست گُڑا دل ءَ ھچ نہ گْوشت کہ من بہ رواں، بلے من ءَ روگی اَت۔ چنچو وھد ءُ پاس گوزان اِتاں، کمو وھد ءَ رند من اَتک آں تئی بُنجل ءَ گُڑا تو پہ کَندگ من ءَ گْوشت: ”سنگت تو نوں مرو کہ مارا تئی زلورت اِنت۔“

من کِندت ءُ گْوشت جی اُستاد پُل من نہ رواں ھمد ءَ تئی کر ءَ باں، گُڑا من تئی کِر ءَ نشت آں۔ مدام دیوان ءُ مسکرائی اَت، مدام کہ ترا جاگھے ءَ روگی بوت تو من ءَ ھمراہ کُت۔ ھمے داب ءَ مئے ءُ شُمے وھد پہ کندگ ءُ مسکرائی گوزان اَت، ما ءُ شُما ھرچ وھد ءَ یکجاہ اَت اِیں۔ اُستاد پُل تو پہ وتی سنگتاں انچوش مِھروان اِت ئے کہ ما ھمے سرپد بوتاں تو مئے مِستریں برات ئِے، ھمے رنگ ءَ تو مارا پھاز اِت ھم۔

یک روچے من ءَ تنیگا یات بیت کہ استاد جان سنگتاں تیاری کُتگ اَت کہ رواں نان جوڑ کنیں، گُڑا ھمد ءَ یک سنگتے ءَ گْوشت: ”واد نیست، ما چوں نان جوڑ بہ کن اِیں۔“ گُڑا تو ھچ گپّ نہ کُت ءُ وتی تُپنگ زُرت ءُ رھادگ بیت ئِے، من ترا جست گپت کہ استاد جان تو کُج ءَ روئے ؟ تو کند اِت ءُ گْوشت: ”ابّا من انی کایاں“ یک ساھتے ءَ پد تو اتک ئِے، تئی چادر ءِ لمب ءَ کمو واد بستگ اَت۔ تو پد ءَ کند اِت ءُ گْوشت: ”سنگتاں واد اَنت، نوں نان بہ کن اِت۔“

 من کہ ترا جست گپت استاد جان مئے بُنجل ءِ نزیک ءَ دکان نیست اِنت، واد چہ کُج ءَ آؤرتگاں؟ تو پہ مھر کند اِت ءُ گْوشت: “من لوگے ءَ شُتگاں پہ شُما واد آؤرتگ” تئی اے گپ ءَ گوں منی ارس در اَتک اَنت، بلے من ھچ نہ گْوشت۔ چی ءَ کہ من زانت ترا پہ وتی زمین ءُ سنگتاں چنچو مِھر ھست۔

 ھمے رنگ ءَ وھد گوزان اِتاں کہ شھید بارگ جان ھمد ءَ مئے کِر ءَ اَت، شپ ءُ روچ دیوان اَت۔ کندگ اَت، کُج ءَ کہ ترا کارے بوت تو مدام من ءَ وتی ھمراہ کُت۔ من ءَ یات اِنت سال 2020 ءُ نومبر ءِ ماہ اَت، من اِرادہ کُتگ اَت کہ من رواں دوریں ھند ءُ دمگے ءَ۔ سنگت منی رند ءَ اَتک آں، گُڑا تو من ءَ امباز کُت ءُ گْوشت:  ”پُل دیر نہ کن ئے کہ بے تو منی کار نہ بنت۔“

 من کند اِت ءُ گْوشت استاد پُل من دیر نہ کناں ءُ زُوت کایاں، بلے استاد جان من نہ زانت کہ اے منی ءُ تئی آھِری دیدار بیت۔ ما ترا رکست کُت ءُ دیم پہ سپر ءَ درکپت اِیں۔

وھد گوں تْرندیں رواجاں جُنزان اَت، یک روچے تو ءُ دگہ سنگتے دامگ ءَ اَتکگ اَت ئِے، تو من ءَ ھال ءُ اھوال کُت ءُ من ءُ تو کمو کَند اِت ءُ مسکرائی کُت۔ پد ءَ تو من ءَ گْوشت: ”بیا پُل سک باز کار ھست“، من کند اِت ءُ گْوشت کہ استاد پل من الم کایاں کہ من ءَ پہ شُما سک زھیرے کُتگ۔ ھمد ءَ چِہ من ترا رکست کُت ءُ تو دامگ ءَ درکپت ئِے، استاد پُل1 مارچ سال 2022 ءُ بیگاہ ءِ وھد اَت، من وتی گوانکو زُرت ءُ چار اِت داں سنگتے ءَ تئی ءُ شھید پُلین جان ءِ اکس اسٹیٹس ءَ ایر کُتگ اَنت۔ من زُوت سنگت ءَ کلوہ کُت کہ سنگت ترا ھیر اِنت تو اے سنگتانی اکس پہ ارمانیگیں دلے وتی اسٹیٹس ءَ ایر کُرتگ اَنت؟ سنگت ءَ پہ پدردیں دلے من ءَ پسو دات ءُ گْوشت: ”جگر! اے سنگت مرچی ماں کیلکور ءَ پاکستانی لشکر ءِ دیم پہ دیمی میڑ ءَ شھید بوتگ اَنت۔“

من کہ اے گپ اِش کُت گْوش ئے پورا لوگ منی سر ءَ کپت ءُ منی چماں تھاری مانشانگ ءَ اِت، من ھرچی کُت منی ارس بند نہ بنت۔ پد ءَ من وت ءَ کمو تسلّا دات کہ اے آجوئی ءِ جنگے، اِد ءَ مارا کُربانی دیگ لوٹ اِیت۔ بلے اُستاد جان! گچک بے تو ویران اِنت، ھما تئی دیوانجاہ، درچک ءُ دار روچ پہ روچ گِیمُران اَنت۔ اُستاد جان! من ءَ پِھل کن، اِنچو وھد ءِ گوزگ ءَ من پہ تو ھچ نبشتہ کُت نہ کُتگ کہ تئی مھروانی ءُ زمین دوستی انچوش گیش اِتاں، بلے تئی وڑیں مھروانیں زمین دوستیں ھمبل ءِ کسّہ نبشتہ کنگ نہ بنت۔ رکست اپ ھواریں اُستاد پُل۔۔۔۔۔۔