جُھد ءُ جُھد ءِ برورد

نِبشتہ کار: کوھی بلوچ

اگاں یک بنی آدم ءِ چے کہ کنگ لوٹ ایت آ کُت کنت، اے نہ اِنت کہ آئی ءِ دست ءَ ھِچ بوت کُت نہ کنت بلے پہ کنگ ءَ جُھد المی ءُ ھژدری اِنت۔ وھدے کہ تو جُھد کن ئے گُڑا الم ترا آئی مُز رسیت، ھمے جُھد ءَ پد ترا سما بیت کہ من کُت کناں اگاں من بہ کناں، مرچی دُگنیا ءَ اگاں ما بِچار ایں کہ دُگنیا کُجا رستگ ءُ کُجا روان اِنت، گُڑا اے ھمے جُھد بوتگ کہ آئی ءَ را اے جاہ ءَ سرے کُتگ۔ ھمے جُھد اِنت بنی آدم ءَ پہ کار کنگ جیڈگ پرمائیت ءُ سِکین دنت ءُ آ ھمے جُِھد ءِ برورد ءَ گِندیت، ترا پہ کارے ئے کنگ ءَ اول جُھد کنگ لوٹ ایت آئی ءِ برورد ءَ پدا گِندے کہ چے اِنت، اے ھبر راست اِنت جُھد کنوک مُدامی سوب مند نہ بیت بلے جُھد کنگ الم اِنت۔ اگاں یک نودَربَرے وانگ ءَ اِنت گُڑا آ پہ دومی تبک ءِ روگ ءَ گیش وانیت ءُ جُھد کنت داں اُدا سر بیت، وھدے کہ یک نِبشتہکارے چندے لبر نِبشتہ کنت ھمے چَندے لبر یک وانوکے ءَ را دوست بنت گُڑا ھما نِبشتہ کار جُھد کنت کہ من شوک نِبشتہ بہ کناں یا وتی لبزاں انچیں لبز بہ کناں یا اَنچیں نِبشتانک ءِ نِبشتہ بہ کناں دانکہ وانوک ءِ سرا اَسر بہ کَپیت۔ گُڑا دُرس گوں ھمے جُھد ءَ بندوک اَنت، اے ھبر مارا وتی دَماگ ءَ جاہ دیگی اِنت کہ ابئید ءِ جُھد ءَ ھِچ نہ بیت، جُھد کن ئے چیزے گِندے۔

گپ اے نہ اِنت کہ ما مرچی گُلام کنگ بوتگ ایں، گپ ایش اِنت کہ ما پہ گُلامی ءِ ھلاس کنگ ءَ چینچو جُھد کُتگ ءُ چینچو جُھد کنگ ءَ ایں، زوراک ترا ھما وَھدا گُلام کُت کنت کہ تو گُلامی ءِ منوگِر بہ بائے، تئی تَہ ءَ زانت مہ بیت، تو جُھد ءُ جُھد برورد ءَ سرپد نہ بہ ئے یا ترا ھمے گْوشگ بیت کہ گُلامیں راج ھِچ کُت نہ کناں…. گُڑا اے ترا جیڈگی اِنت کہ تو چے کُت کن ئے ءُ تئی تَہ ءَ چینچو بود ھست پہ جُھد کنگ ءَ، چینچو توکل ھست پہ گُلامی ءِ ھلاس کنگ ءَ، پہ جُھد کنگ ءَ، ءُ جُھد کنوکانی سِکین دیگ ءَ…. گُلام ھما راج بیت کہ گُنگ بیت، بے سما بیت، راج ءُ راجی جُھد ءَ سرپد مہ بیت، وتی دُژمن ءَ زوراک سرپد بیت ءُ وت ءِ ایردست۔ اگاں تو گُلامی ءِ منوگِر بوت ئے، گُڑا تو گُلام بہ ئے اگاں نا گُڑا ترا پہ گُلامی ءِ ھلام کنگ ءَ ءُ دُژمن ءِ پْروش دیگ ءَ جُھد کنگی اِنت دانکہ تئی راج ءُ سرڈگار آجو بہ بیت۔ ترا ھمینچو جُھد کنگی اِنت کہ تئی دُژمن سرپد بہ بیت کہ نوں من پْروش وارتگ…. گُڑا جُھد کنگ ءُ دُژمن ءِ پْروش دیگ تئی جُھد اِنت کہ ترا رکین ایت ءُ ترا آجو کنت۔ وھدے کہ تو لبزِ ”جُھد“ ءَ سرپد بوت ئے گُڑا تو ھرچی کُت کن ئے ءُ ترا ھِچ ڈولیں زوراک داشت کُت نہ کنت، مرچی کہ ما آجو بوتگیں راج ءُ ڈیھاں چاریں کہ آ آجو انت ءُ دیما جُنزگ ءَ اَنت گُڑا آ آئی جُھد ءُ کوشِست بوتگ کہ آ مرچی اے جاہ ءَ سر اَنت۔ مرچی ما بلوچ راج ءِ جُھد ءَ بِچاریں کہ کُجا سر بوتگ، گُڑا اے ھمے جُھد بوتگ۔ اگاں جُھد مہ بوتیں مرچی بہ گِندے بلوچ راج ءِ نام ءُ نِشان گار بوتگ اَت۔ مرچی اگاں بلوچ راج ءِ جُھد ءَ رنگ آورتگ، گُڑا اے ھما رَھشونانی جُھد بوتگ کہ نہ شپ اِش چارتگ ءُ ناکہ روچ، نہ گرم اِش چارتگ ءُ ناکہ سارتی، مرچی اگاں بلوچ راج ءَ سرجمیں دُگنیا زانت گُڑا آ ھمے جُھد ءِ برورد اِنت۔

گُڑا اے بلوچ پُسگانی پرز بیت کہ وت ءَ را اے جنگ ءَ ھوار بہ کنت، جنگ نہ جنک چاریت ءُ ناکہ بچک، نہ کماش چاریت ءُ ناکہ ورنا چاریت، چے کہ کُت کنت بہ کنت، اگاں یک نودَربَر ءِ وانگ ءَ اِنت گُڑا آئی ءَ را اے سما بہ بیت کہ من پہ وتی راج ءَ وانگ ءَ اُوں، من پہ راج ءِ رکینگ ءَ جُھد کنگ ءَ اُوں، اگاں یک اُستاد ءِ وتی نودَربَراں وانینَگ ءَ اِنت گُڑا آئی ءَ اے سما بہ بیت کہ اے نودَربَر منی راج ءِ باندات اَنت ءُ اے جنگ ءَ را دیما بروک ھمیش اَنت، اگاں نِبشتہکارے نِبشتہ کُت کنت گُڑا آئی ءِ راجی پرز بیت کہ من ءَ ھما چیز نِبشتہ کنگی اِنت کہ آ نِبِشتَگیں ھمک لبز منی راج ءَ را سرپدی ءِ بہ اَنت ءُ راج ءَ را پہ جُھد کنگ ءَ جیڈَگ بہ پَرما اَنت، گُڑا اے جُھد کنگی اِنت کہ من پہ وتی راج ءَ چے کُت کناں، منی دست ءِ چے بوت کُت کنت، منی کُتگیں جُھد ءَ چینچو رنگ کاریت، منی راج چہ گُلامی ءَ چوں رکیت، منی دُژمن چینچو پْروش وارت. ابئید ءِ جُھد ھِچ نہ بیت، ھمے جُھد اِنت کہ ترا دیما براں ءُ ترا منزلے ءَ سر کنت۔ جُھد کنوک بِہ بے سوب نہ بیت، جُھد کنوک مُدام جُھد کنت ءُ دومی ءَ را جُھد کنگ ءِ سِکین ءَ دنت۔

گُڑا بلوچ راج ءَ را جُھد کنگی ءُ وتی راج ءُ سرڈگار آجو کنگی اِنت، مرچی ما اگاں جُھد نہ کُت گُڑا اے گُلامی ءِ ساد مئے گور ءَ لوپ بیت ءُ مئے راج گوں ھمے بزگی ءَ زند گوازین ایت۔ ھرکس وتی کچ ءُ کِساس ءَ جُھد بہ کنت چے کہ کُت کنت، اے نہ اِنت کہ پہ آجوئی ءَ دُرس توپنگ بڈا بہ کناں ءُ کوہ ءَ بہ راونت پہ جُھد ءَ بازیں جاہ مرچی ھالیگ اَنت۔ آجوئی ءِ جنگ ءِ تَہ ءَ ھرکسی وتی کچ ءُ کِساس ءُ جاہ ءِ ھست اِنت کہ آ چے کنگ لوٹ ایت یا چے کُت کنت، اگاں تو یک جُھدکارے ءَ را تاس ءِ آپ دائے اے جُھدے کہ تو کنگ ءَ ئے، اگاں تو یک نِبشتہکارے ءَ را سر ءُ سوج کُت کہ ترا چے کنگی اِنت ءُ ترا چے نِبشتہ کنگی اِنت اے تئی جُھد اِنت، اگاں تئی دست ءَ یک گونڈل ءِ وانینَگ بیت اے تئی جِھد اِنت، اگاں تو پہ وتی راج ءَ گْونڈیں ڈوک ءِ چِست کُت کن ئے اے تئی جُھد اِنت کہ تو پہ راج ءَ کنگ ءَ ئے ءُ اگاں تو یک ناسرپدیں مردم ءِ آر ءَ سرپد کُت اے تئی جُھد انت… اگاں تو راجدپتر ءَ وتی نام ءَ ایر کنگ لوٹے گُڑا ترا پہ آجوئی ءَ، ترا پہ سرڈگار ءَ، پہ زُبان ءَ، ءُ پہ راج ءَ کُربانی دیگ لوٹ ایت ءُ جُھد کنگ لوٹ ایت۔

سوب ھَروَھد ءَ جُھد کنوک ءِ بیت، بے سوب ھما بیت کہ جُھد نہ کنت۔ من ءَ شھید واجہ سبا دشتیاری بلوچ ءِ اے ھبر مُدام گیر کیت کہ ”داں جنگ نہ کن ئے چیتو آجو بائے، جنگ کن ئے تو آجو بہ ئے“ دانکہ بنی آدم جُھد مہ کنت بِھ دیما نہ روت پہ دیما روگ ءَ ترا جُھد کنگی اِنت، ترا وتی راج سرپد کنگی اِنت، ترا وتی راجی پِجار رکینگی اِنت، ترا وتی راجدپتر رکینگی اِنت، ترا وتی شھدیں زُبان رکینگی اِنت، ترا وتی باندات رکینگی اِنت، ترا وتی سرڈگار ءِ ھمک سِنگ ءُ ڈوک رکینگی اَنت ءُ ترا وتی لج ننگ رکینگی اِنت۔ گُڑا پدا ھبر لبزِ ”جِھد“ دیما کیت کہ داں جُھد مہ کناں اے چیتور رَک اَنت۔ اے ھبر مُدام وتی مَجگ ءَ بہ کن کہ دانکہ تو پہ کارے ءِ ھاتِر ءَ جُھد نہ کُت بِہ دیما شُت نہ کن ئے۔ پہ دیما روگ ءَ ترا جُھد کنگی اِنت، کُربانی دیگی اِنت، پند بُرگی اِنت، سارتی ءُ گرم نچارگی اِنت، ترا اَنچیں پند بُرگی اِنت کہ آ پند بہ گِندے ھَچ کس ءَ نہ بُرتگ۔ ترا ھما کار کنگی ءُ پیشدارگی اَنت کہ آ کار بہ گِندے ھِچ کس ءِ نہ کُتگ…