نبشتہ کار: اِنایت ساھل
وھدے منی لُنٹان چہ زیبائی ءِ نام در کپ اِیت، گُڑا چمانی دیم ءَ زمین ءِ رنگ پدّر بیت۔ ھما زمین کہ من چہ اُود ءَ گام جَنگ بندات کُتگ، ھما زمین کہ من وتی زانت ءِ اولی کدم ایر کُتگ، ھما زمین کہ من ءَ وتی امبازاں زور اِیت ءُ وتی دلبند ءَ چیر دنت۔
چوناھیا بلوچستان ھما جاہ اِنت کہ آئی زیبائی ءِ سپت ءُ ستا نہ بیت، من ءَ انچوش گُمان بیت کہ منی وتن چہ بھشت ءَ کمتر نہ اِنت۔ رولہ ءِ اناریں رنگ بہ بیت یا آپ ءُ ھوا، زید ءُ کھچر، دُرست چہ دنیا ءِ ھرچی ءَ زیبا تِر اَنت۔
پہ اے دلکش ءُ پُرمھریں زمین ءَ کربان بوگ وش بھتی یے، ءُمرچی ھربلوچی زرد ءِ ارمان ءُ واھگ ھمیش اِنت کہ وتی گُڈی ساہ ءَ پہ ھمے بھشت رنگیں زمین ءَ ندْر بہ کن آں۔ وتی سالونکی ءِ ھزاری ئیں مراداں پہ ھمے ڈگار ءِ آجوئی ءَ بہ بکش آں، چی ءَ کہ وھدے بیگاہ ءِ سارتیں کوش چہ نیلبوھیں زر ءَ نیّت کنت پہ بلوچستان ءِ زبادیں زیداں، گُڑا گیمُرتگیں دل زندگ ءُ مُرتگیں واھگ پد ءَ ساہ کشگ ءَ بندات کن اَنت۔
گوں ھمے واھگانی ساہ کشّگ ءَ ھور من دل ءَ اھد کناں ءُ پہ جزم گْوش آں کہ اے گُلامی ءِ سانکلاں سندان ءُ یک روچے الم ترا بانور کن آں۔ من پہ سدک مِڑاں گوں اھد ءِ ناشریں بدواھاں، من ءَ کَول اِنت تئی آجوئی ءِ گْوانک منی راج ءِ گوشان کپ اِیت۔ نون دور نہ اِنت زُلمانی گُڈسری نوبت۔
پرچا کہ دل ءَ ھما ساھت ءَ کرار ءُ تاھیر کئیت کہ تئی آجوئی ءِ نام ھر ھمُک دمک ءَ شنگ اِیت۔ پمیشکا منی اھد ءُ پیمان اِنت کہ داں جنگ ءِ گُڈّی تیر ءَ تئی نام ءَ الھان کن آں، تئی آجوئی ءِ جار ءَ جناں ءُ ٹپّگیں بالاد ءَ دوبر درمان کن آں، من ءَ کَول اِنت وتی ھون ءِ گُڈّی ترمپ ءَ تئی پیشانی ءَ مُشان ءُ ترا آجوئی ءِ نام ءَ سینگار آں، بلے پدک٘نز نہ بہ آں۔ چی ءَ کہ لگور ءُ پدکنزگ مئے دودمان نہ اِنت، ناں کہ لگور ءُ پدکنزگ ءِ بدّیں نام من ءَ پہ راج ءُ وتی نام ءَ شات بیت۔ ترا پہ آجوئی سینگار آں، ترا پہ آجوئی سینگار آں۔۔۔۔۔۔۔۔
