نبشتہ کار: ۱مجد رحیم
گریب!
انیگیں وھد ءَ پہ گَریباں وانگ سکا باز گْران اِنت، چی ءَ کہ اے وھد ءَ لس مردم ونت کُرت نہ کنت۔ اے وھد ءَ بازیں مردمے کہ گریبی ءِ آماچ اِنت، گُڑا آیانی واستا وانگ سک باز گْران اِنت۔ چوناھیا ما ھر وھد ءَ گپے بہ کن اِیں گُڑا بہ زان آ گَپّ بلوچستان ءُ بلوچ راج ءِ سر ءَ بیت، چی ءَ کہ بلوچ کوم ءُ بلوچ راج باز چیزّانی آماچ اِنت۔ بازیں ھند ءُ دَمگاں ما بِہ چار اِیں گُڑا ھما جاگھاں وانگ باز کَم اِنت یا نیست، بزاں آ گریبی ءِ آماچ اَنت۔ چوناھیا وانگ ھر بنی آدم ءِ سر ءَ پَرز اِنت، بلے گَریب ھمے پَرز ءَ اَدا کُت نہ کنت۔ چی ءَ کہ آیانی کرّ ءَ ھِچ نیست، آ باز بزّگ ءُ آیانی زند ھم گْوازینگ ءَ گْران اِنت۔ گُڑا آیاں پہ وانگ گِیشتر گْران بیت۔
بازیں پِت ءُ ماتانی دل ءَ ھست ما وتی چُکاں بِہ وانیں اِیں ءُ سرپدی بہ دئے اِیں، گُڑا آ لوٹاں مئے چُک سرپد بہ بیت ءُ دگہ مھلوک ءَ ھم سرپد بہ کنت۔ آ بہ واناں وتی راج ءَ سرپد بِہ بنت۔ اگاں ما دریں مُلکاں ءُ دگہ جاگھاں بہ چاریں گُڑا اُود ءَ وانگ باز آسان اِنت ءُ اُود ءَ وانگ پہ مردماں گْران نہ اِنت، چی ءَ کہ اُود ءِ مردم گریبی ءِ آماچ نہ اَنت۔ زانگ بہ بیت کہ بلوچ پہ وانگ ءَ لاچار بوگ ءَ اِنت، بلوچ ءَ را دیم ءَ بَرگ ءَ نیلگ ءَ اَنت، چی ءَ کہ آ لوٹ اَنت ما ءُ شُما مہ وان اِیں وتی راج ءَ سرپد مہ بہ اِیں ءُ مال ءُ مڈّی مئے دست ءَ بِہ بیت۔ اگاں یک گریب ءِ چُکے مرچی بہ وان اِیت وتی راج ءَ وتی جند ءَ شرّیں وڑے ءَ سرپد بِہ بیت گُڑا بزاں آ وت ءَ وت در کنت۔
چوناھیا گُوش آں کہ وانگ مردم ءِ دومی چمّ اِنت، گُڑا مردم لوٹاں کہ ما ھَم بہ وان اِیں ءُ سرپد بِہ بِہ اِیں، وانگ اَرزان اِنت، بلے گَریبانی واستا انّا، چی ءَ کہ گریبانی نہ واھِشت پورا بنت نہ لوٹ ءُ گرز، پَمیشکا گریب ءِ جُھد برجم نہ بیت۔
گریب! گِندئے گریبی ءِ نام چونیں ھرابیں نامے۔ ھَچ نیست پہ گریب ءَ ، بس آ گوشاں مئے واستا ﷲ ھست، چی ءَ کہ آ پاکیں ھاوند ءِ اُمیتوار ءُ آ لوٹ اَنت مارا تھنا ھُدا چیزّے دنت، بلکیں چہ انسان ءَ ما اُمیت نہ دار اِیں۔ گریب بوگ میارے نہ اِنت، بلے جھد کنگ پہ سوبمندی ءَ الم اِنت۔
