نبشتہ کار: شمیم اکبال
“مئے ایمان اِنت کہ مروچگیں مئے جنگ باندات ءَ چہ ھمُک جنگ ءَ پھریز اِت “
زِندگی ءِ توک ءَ ما باز بر ءَ جنگ ءِ نام ءَ اِش کن اِیں، ما چہ دَر کسانی ءَ جنگ ءِ نام ءَ اِش کنان تہ مزن ءُ لاھِک بوتگ اِیں۔ جنگ ءِ نام ما برے رنگے ءَ اِش کُتگ، اگاں ھمساھگ ءِ گِس ءَ جاک ءُ کوکارے بوتگ گُڑا گِس ءِ مردُماں گْوشتگ کہ ایشانی مرچی جنگ اِنت۔ برے دُز ءُ بے گُناھیں مھلوک ءِ میان ءَ جنگ ءِ نام اِش کُتگ ءُ برے انچوش اِش کُتگ کہ پِلان جاہ ءَ مرچی جنگے بوتگ چہ گِس ءَ ڈن ءَ در مہ کپ اِت جاور نگیگ اَنت۔
درکسانی ءَ ما شریں وڑے ءَ سرپد نہ بوتگیں کہ جنگ ءِ جِند چی یے، جنگ گوں کے ءَ کنگ بیت ءُ جنگ چے پیم کنگ بیت، چوش ھم نہ زانتگ کہ سرمچار چوں جنگ کناں ءُ سرمچارانی لوٹ چی اَنت؟ بلے چہ درکسانی ءَ سما کُتگ کہ سرمچار رَد نہ اَنت، پرچا کہ وھدے دگہ جنگانی بابت ءَ اِش کُتگ تہ وڑ وڑیں ھبر ھم گوشاں کپتگ، بلے ھردیں گپ سرمچارانی جنگ ءِ بابت ءَ بوتگ تہ کس ءَ ھچ نہ گوشتگ، بلکیں ما باز بر ءَ اِش کُتگ کہ مردُماں گوشتگ اللّہ ایشاں سلامت بہ کنت
درکسانی ءَ کہ ھرچ جُستے کُتگ مارا شوکیں پسّو دست نہ کپتگ، ناں کہ گِس ءِ مردُماں چوشیں سرپدی یے داتگ ءُ ناں کہ ما دگرانی گْور ءَ گپ جت کتگ۔ ھمے وڑ ءَ تہ مزن بْوان بوتگیں ھمُک چیز گوں وتی چماں دیستگ۔ ھمُک چیز وتی سر ءَ گْوستگ تہ سما کنان بوتگیں کہ بلوچ ءِ زِندمان چون اِنت، سما کُتگ کہ بلوچ گوں کے ءَ جنگ کنگ ءَ اِنت ءُ بلوچ جنگولانی لوٹ چی اَنت، سما کُتگ کہ زیبائیں کاڑانی دِشتار کُج ءَ گار اَنت، سما کُتگ کہ جنوزامیں زال پرچا ودار کنگ ءَ اَنت، سما کُتگ کہ مکھیں مات پرچا وداریگ اَنت؟ ما ھردیں سرجمیں چیز وتی چماں گوں دیستگ اَنت گُڑا مجگ ءِ توک ءَ ھزار جُست ودی بوتگ، ھما جُست ودی بوتگ اَنت کہ بلوچ ءِ زِندمان ءَ پدّر کن اَنت۔
بلوچ پرچا جنگ ءِ آماچ اِن؟
بلوچ پرچا مُدامی دَگانی سر ءَ کپتگ؟
بلوچ پرچا چوں بزگر اِنت؟
بلوچ پرچا مُدامی لگتمال اِنت؟
بلوچ ءِ اِزت پرچا پامال کنگ بوگ ءَ اِنت؟
بلوچستان یک انچیں زمینے کہ ایشی ءِ سرا ترا ھمُک شئے دست کپ اِیت، بلے بلوچ پرچا روچ ماں روچ بزّگ تِر بْوان اِنت؟
چوشیں انگت بازیں جُست ھست اَنت کہ مُدامی جیڑگ ودی کناں ءُ اگاں کسے ءِ جُستانی پسو ءَ لوٹ اِیت تہ سما بیت کہ بلوچ یک ایردستیں راجے، بلوچ پہ تاکت ءِ زور ءَ ایردست کنگ بوتگ گُڑا ھردیں یک راجے ایردست بیت تہ آ راج ءِ گْور ءَ بس پَشت کپتگیں کِشک دو بنت۔ کِشک ھاموش بوگ ءُ ایردستی ءَ سگّگ اِنت، اگاں اِنا دومی کِشک جنگ اِنت۔ آ نوں ترا گوں بَندوک اِنت کہ تو ھاموش بہ ئے ءُ ندارگ چارے ءُ بلوچ ءِ نام ءِ گار بوگ ءَ سگ اِت کن ئے یا اِنا، تو گوں دُژمِن ءَ جنگ کن ئے ءُ بلوچ ءِ نوک آیوکیں زِندمان ءَ چہ ھمُک جنجال ءَ رکین ئے؟
چوناھیا ھرکس زانت کہ جنگ یک شوکیں چیزے نہ اِنت، جنگ ھما شے اِنت کہ بنی آدم ءَ را چہ ھمُک ھما جلوہ ءَ گِستا کنت آ جلوہ زِندمان ءَ زیبا کن اَنت۔ جنگ چہ بنی آدم ءَ ھمُک شے ءَ پُلیت، جنگ ھما شے اِنت کہ ھچ نیل اِیت ءُ ھرکس ءَ تاوان دنت۔ ھردیں یک راجے جنگ ءِ آماچ بہ بیت آ ھچ وڑ ءَ گَل ءُ شادکامی ءِ زِندے گوازینت نہ کنت، ھرکس وڑے نہ وڑے ءَ جنگ ءَ ھوار کپ اِیت ءُ تاوان بار بیت۔
نوں بلوچ ءِ گْور ءَ پشت کپتگیں کِشک ایوک ءَ جنگ اِنت کہ بلوچ ءِ باندات ءَ چہ ھمُک جنجال ءَ رک اِت کنت، ھمے جنگ اِنت کہ بلوچ ءِ باندات ءَ چہ ھمُک جنگ ءَ پھریز اِت کنت۔ ھمے جنگ اِنت ترا ءُ من ءَ یک وشدلیں بانداتے دات کُت کنت، ھمے جنگ اِنت کہ منا ءُ ترا ایمن کُت کنت۔ ھمے جنگ اِنت کہ آجوئی دات کُت کنت، گُڑا بْیا اِت ھمے جنگ ءَ یک زیبائیں رنگے ءَ گوں دیم ءَ بران کنیں، بْیا اِت ھمے جنگ ءَ گوں ھوار بئیں کہ آسودگیں زِندے بکشات کُت کنت ءُ منی ءُ تئی نام ءَ پہ دائم ابدمان کُت کنت۔ پرچا کہ پہ ایردستیں راج ءَ گَل ءُ شادکامی زیب نہ دنت، چی ءَ کہ ایردستیں راج پہ دائمی گَل بوت نہ کنت۔ ایردستیں راج ھما کار ءَ کت کنت کہ ھمائی زورگر بہ لوٹ اِیت، بِزاں کہ ایردستیں راج ءَ مُدامی ساد گُٹ ءَ اِنت ءُ مھار اِنت۔
یل کن اِت ھما وشیاں کہ ترا تاوان بار کنگ ءَ اِنت، ھما جُست ءَ وتی باتن ءَ بہ کن اِت کہ بلوچ ءِ زندمان ءَ پدّر کنت۔ بلوچ یک ایردستیں راجے، بائد اِنت ھرکس نوں شریں وڑے ءَ سرپد بہ بیت۔ پاکستان منی ءُ تئی گار ءُ گمساری ءَ مدام چیر ءُ سر اِنت، گُڑا نوں یل کن اِت وش وابیاں ءُموتارا چہ جنگ ءَ چیر مہ دے اِت کہ ھرچ وڑ ءَ شُما گوں جنگ ءَ ھوار اِت۔ جنگ ءِ تہ ءَ وتی بھر ءَ مان کن اِت کہ باندات منا ءُ ترا شِگان مہ جنت۔ وتارا ھوار کن اِت کہ باندا منی ءُ تئی پدریچ شورہ ءِ بوہ ءَ گوں ودی مہ بیت، وتارا ھوار کن اِت کہ باندا مئے نام گار ءُ بیگواہ مہ بیت۔
بیا اِت جنگ ءَ یک شوک ءُ زیبائیں رنگے دئیں ءُ وتارا چہ لجوزیں دُژمِن ءَ پھریزیں ءُ باندات ءَ چہ ھمُک جنگ ءَ گِستا کنیں، شھیدانی کاروان دیم ءَ جُنزان بات۔ شالا بلوچستان آجو بات ءُ بلوچ وتی زِر ءُ ماتیں سرڈگار ءِ واھُند وت بات۔
