پکچر ابھی باقی ہے

نبشتہ کار: جلال اِھسان

  تُربت جنگ ءَ اِنت، مِڑگ ءَ اِنت۔ تُربت ءَ گھگیری وتی دمک دمک ءَ چو تند ءَ دژمن ءِ ٹٹاھگ ءَ چیر کتگ۔ دژمن گٹ کُتگ ءُ ٹٹاتگ۔ ھر کُنڈ ءَ کہ سر جنت گوں تندے ءَ مان کئیت، سنگر کتگیں موکو دودِر کن اَنت ءُ پِلک اَنت۔

ھبدہ مئی ءِ روچ ءَ انگت ءَ ٹِک نہ کُتگ اَت، بس شپ ءِ بام ءَ داتگ اَت۔ تُربت ءِ مھلوک نھنگام ءِ نمبیں سارتی ءَ وش واب اَت اَنت کہ کُنگرانی اے ون گولاھانی تواراں مھلوک جھ سِرت ءُ پاد اَتک اَنت۔ گولا تچک ءَ اسگر گیٹ ءِ دلبند ءَ تْرک اِت اَنت ءُ پَلک پَلک بوت اَنت۔ اسگر گیٹ ءَ دوت ءُ آڈھور بوت ءُ پد ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

پد ءَ تُربت اَبیتک بوت، موتکیگ بوت کہ دو کُنگریں سرمچار تُربت ءَ سنگانی سر ءِ دلبند ءَ باھینت۔ تیر ءُ تْراکاں سنگانی سر سر ءَ زُرت۔ سنگانی سر ھون ءَ میچل بوت۔ مزنیں لشکرے سنگانی سر ءَ مانریتک۔ دمک ءُ در گِپت اِنت۔ کس چہ گِساں ڈنّ در کپگ ءَ نیشت داں وتی مُرداری ءَ چیر بہ دنت۔ وتی پْروش ءِ چیر دیگ اے لگور ءَ ھیل کُتگ۔ وتی سوب ءِ پیش دارگ ءَ تھنا سنگتانی لاشانی بُت ءُ ڈرون کیمرہ ءِ تامُر بند رسانکدر ءَ شنگ کُت اَنت ءُ بس۔

تامُر بند کہ اِسکرین ءِ دیم ءَ پچ بیت ءُ تامُر بندات بیت تاں سنگتانی پرپٹ ھاکی ءَ یل دنت ءُ سَڑک ءَ گِپت۔ کسانیں سپرے ءِ بُرگ ءَ پد پرپٹ سنگانی سر ءِ ریاز ٹائیگر مھلہ ءَ پُتر اِیت انگت ڈرون پُشت ءَ گون اِنت گوں۔ ھمے میان ءَ تامُر ءِ بلائیں شاٹے دور کُتگ ءُ چیر داتگ۔ پد ءَ کہ تامُر بندات بیت پرپٹ سنگانی سر ءِ جوش مھلہ ءَ اِنت۔ کمو دیم ءَ پد کہ پرپٹ مزن دگ ءَ نزیک کنت تاں دژمن ءِ دو گاڑی مزن دگ ءَ اِنت۔ سر ءِ گاڑی مزن دگ ءَ یل دنت ءُ جھل ءَ ایر کئیت۔ اَنچوکہ سری گاڑی ءَ گوں پرپٹ ءَ دیم پہ دیم بیت اَنچو پرپٹ دمکے ءَ تاب کنت۔ نوں گاڑی ءُ پرپٹ سر ءُ دُمب بنت پرپٹ کہ تنکیں دمک ءَ پُتر اِیت تاں گاڑی گٹ بیت بلے دومی گاڑی کئیت دمک ءِ دومی دپ ءَ گٹ کنت ءُ سنگت گٹ بنت، گڑا جنگ بندات بیت۔ اے نیام ءَ ھم تامُر ءِ باز شاٹ دور کُتگ ءُ چیر داتگ۔

اِسکرین ءِ پُشت ءِ شاٹ ءَ دژمن ءِ دو نپر مُردار بیت ءُ یک دو کس زدگ کہ اَنَدْر داتگ اَنت۔ پُشت ءِ گاڑی کہ کمبہ ءَ جنت لوگے ءِ دیوار ءَ دور دنت ھم اَنَدْر داتگ اَنت۔ کِرّ ءُ کش ءِ لوگاں پُتر اِیت ءُ مردماں جنت ءُ جُست کنت ھم ھچ پیش نداشتگ۔ اے تامُر ءَ تُربت وتی دو کُنگریں سرمچار سنگانی سر ءِ دلبند ءَ باھینت۔ دژمن اداروکی سوب کنت پد ءَ روچ ءِ سے بج ءَ میتگ ءِ اَنگیر ءَ یل دنت ءُ روت وتی بُنجل ءَ۔ سنگانی سر سرمچارانی جنگجاہ بیت۔ سنگانی سر ھونین بیت۔ امجد بشام ءُ سبر اللہ ماسوم سنگانی سر ءَ راجدپترے نکش اَنت ءُ اَبد زندگ بنت۔

سنگانی سر وتی باز ھرابی ءَ نامداریں اِنت باز گند ءُ گَس ءَ سنگانی سر ءَ جاگہ کتگ۔ تریاک کِرش ءُ شیشگاں باز ورنا تباہ کتگ ءُ لوگانی لوگ سوتکگ اَنت پُر کتگ اَنت۔ شراب، چرس ءُ بنگ کہ چُک چُک اِستان ءِ شومی ءَ ایشانی زد ءَ اِنت بَئے نہ اَنت۔۔۔۔۔۔

 بلے! سنگانی سر ءَ چہ وتی شِکم ءَ لھتیں اَنچیں بامرد ودی کتگ کہ آیاں سنگانی سر ءِ اے درستیں پولنگ شُشتگ اَنت ءُ انگت ءُ شودگ ءَ اَنت ئےِ۔

 سنگانی سر۔۔۔۔۔۔!! شھید رزاک گُل ءِ ھنکیں۔ اَتا شاد ءِ بوتن جاہ، اَتا شاد ءِ میتگ۔ اگاں من بہ گْوشاں سنگانی سر تُربت ءِ لبزانکی چاگرد اِنت تاں من ھچ رد نہ باں۔ پد ءَ سْیاست ءِ دنیا ءَ رزاک گُل ءِ وڑیں انچیں بامردے پیداک کتگ ءُ داتگ ئےِ کہ روچ ء مرچی آئی ءِ بالینتگیں رُژن ءَ بلوچ ورنا دیم پہ بلوچ سِلاھ بندیں جنگ ءَ بھر زوران ءُ سرمچاری ءَ درکپان اَنت۔ راست اِنت تو رزاک گُل کُشتگ چہ بلوچ راج ءَ جسمانی دروشم ءَ گِستا کُتگ، بلے آئی ءِ پگر انگت سنگانی سر ءَ بلوچ ورناھانی تہ ءَ زندگ اِنت، بلکیں سرجمیں بلوچستان ءَ ورناھانی تہ ءَ زندگ اِنت۔ ورناھاں آگاھی دیگ ءَ اِنت ءُ دیم پہ کوہ ءَ راھی کنگ ءَ اِنت۔ بہ گُپت ء اَتا شاد۔

تو پہ سرانی گُڈگ ءَ زند ءِ ھیالاناں کش ئے

پہ س٘ندگ ءَ داشت کن ئے پُلاں چہ بو تالانی ءَ

ھمے ورناھاں چہ یکے سبر اللہ ماسوم اِنت ءُ یکے امجد بشام اِنت کہ رزاک گُل ءِ رستگیں کِشکے گِپت ءُ منزل ءَ سر بوت اَنت۔ امجد بشام ءَ رزاک گل ءَ چہ بی این ایم ءَ سان زُرت ءُ سبراللہ ءَ چہ میتگ ءَ۔ سبر اللہ ءَ ابید دگہ چنچو ورنا شھید رزاک گُل ءَ سنگانی سر ءِ گندیں چاگرد ءَ چہ سِستگ ءُ آجوئی ءِ راہ ءَ رھادگ کتگ۔ مرچی کوہ چہ شھید رزاک گُل ءِ رودینتگیں بالواں چکار اِنت۔

امجد بشام ءُ شھید سبر اللہ ماسوم راست اِنت اے تامُر بند ءِ تہ ءَ جَنگ ءُ شھید کنگ بنت، بلے آیانی پِگر زندگ اَنت۔ بلوچ ورناھانی تہ ءَ تبلیگ ءَ اَنت۔

شھید رزاک گُل ءِ  کبر ءِ کش ءَ دگہ کندیلے سبر اللہ ءِ رنگ ءَ بالینگ بوت۔ نوں ھردو رُژن ھواری ءَ سنگانی سر ءَ بالواں کِشک سازین اَنت دے اَنت۔ سنگانی سر ءِ گند ءُ گَساں ساپ کن اَنت۔ شھید بھ نہ مِر اَنت، اگاں شھید بہ مُرتین اَت اَنت تاں کس دگہ پیداک نہ بوتگ اَت۔ ”ھون شھیدانی پُل رودین اَنت“۔ امجد ءُ سبر اللہ زند ءَ گوں تُپنگ جنگ ءَ اَت اَنت، بلے نوں گوں پِگر ءَ جنگ ءَ اَنت۔ امجد ءُ سبر اللہ ءِ شھیدی آیانی ھستیں سنگتاں گیشتر مُھکم کنت۔

شھید رزاک گُل ءِ پگری سنگتاں، امجد بشام ءُ سبر اللہ ماسوم ءَ شھری چیر جنگی (گوریلہ) ءِ ھُنڈال زمین ءِ ھمنچو تبک جھل گُت کتگ اَنت کہ ھچ وڑیں تاگت اے ھُنڈالاں چہ بُن ءَ کش اِت نہ کنت۔ ولّے نہ اِنت کہ دست ءِ زور ءَ پہ دیم کسے چہ ھُنڈالاں گْوج اِیت ءُ مان ئےِ بُر اِیت۔ دژمن سرجم ءَ اَمجد ءُ سبر اللہ ءِ چیر کُتگیں تنداں ٹٹاتگ اَنت، ٹٹاتگیں شے وشیں دلے نہ گیش اِیت۔ پہ دو سنگت ءِ شھید کنگ ءَ دژمن اے تنداں چہ ھچ وڑ ءَ آجو نہ بیت۔ دژمن ءِ ادارُکی سوب زوت آئی ءِ دپ ءَ جور بیت۔ جنگ جُنزان اِنت۔ کسہ چداں آسر نہ اَنت۔

”پکچر ابھی باقی ہے۔“