نبشتہ کار: الی جما زامرانی
من یک تامرے دیست کہ مردے کروس ءُ آئی واھند ءِ باروا گپ ءَ اَت کہ کروس بانگ دیگ ءَ اَت کروس ءِ واھُند ءَ گْوشت گاں تو بانگ دات من ترا ھلار کن آں۔ کروس ءَ بانگ نہ دات، بلے وتی بالے سُرینت اَنت۔ واھُند ءَ گْوشت اگاں تو وتی بال ھم سُرینت اَنت من ترا باندا کُشاں کروس ءَ نہ بانگ دات نہ وتی بالے سُرینت اَنت۔
کروس ءَ وتی گردن دْراجکش اِت، واھُند ءَ گوشت اگاں تو چے روچ ءَ رند وتی گردن دُراچ کش اِت من ترا ھلار کناں ءُ کُش آں۔ کروس ءَ چہ ترس ءَ نہ بانگ دات نہ بال سُرینت اَنت، نہ گردن دْراچکش اِت، بلے واھُند ءَ گْوشت ترا ھیک دیگی اِنت اگاں نہ من ترا ھلار کن آں۔
کروس ءَ گْوشت من کروسے آں ھیک دات نہ کناں، اگاں من ھما اولی روچ ءَ وتی ترس چہ دل ءَ در کُتیں ءُ بانگ بہ داتیں تو من ءَ ھلار کتگ اَت ءُ منی زمیر ءَ من ءَ نہ ڈوبار اِتگ ءُ ملامت نہ کتگ اَت، بلے سد بژن کہ مئے مھلوک چو ھما کروس ءَ چہ واجھاں ترسگ ءَ اِنت۔
باید ھمیش اَت کہ ھما روچ ءَ کہ مئے ورنایانی لاش دور دیگ بوتگ اِت اَنت ما ھمایانی دیم ءَ در بہ اتکین اِیں مرچی نہ مئے لاش دور دیگ بوتگ اِت اَنت نہ باڈر بند بوتگ اَت، نہ مئے بانکیں گْوھار ءُ کماش بندیگ اِت اَنت۔
اگاں انگت شما ھچ مہ کن اِت اے زوراک شمارا پہ شُد کُش اَنت کہ شما چپ ءُ چاگرد ءَ وارڑ ءُ ٹٹ ءِ تہ ءَ بندیگ اِت۔ انوں وتی زمیر ءُ گِھار ءَ زندگ بہ کن اِت، زوراکانی دیم ءَ درا اِت، مند ءُ ردیگ ءُ تپتان ءُ ھب ءِ شھدگاں بند بہ کن اِت، ھرچ سنگ مرمر ءُ اشکر ءُ سُھر ءُ تنگہ ءِ مزنیں گاڑیاں سندھ ءُ پنجاب ءَ روگ ءَ اَنت آیاں میل اِت، یک ھپتگے ءِ تہ ءَ باڈر پچ بیت ءُ مئے ءُ شُمئے بانکیں گوھار ءُ کماش ءُ بندیگیں ورنا چہ بندیگاں آجو بنت، اگاں ناں چو کروس ءَ اے مارا ءُ شُمارا ھیک دیگ پرماینت؟
پادا بلوچ پادا بلوچ
