نبشتہ کا: ۔سوبین بلوچ
دومی بھر:
برے یک چیز ءِ جُست کنگ ءَ اَت کہ ( آخّس میٹر اسکا نشان اِتّک ہمر بیٹ مریک ) اے چینکس دور گند اِیت، چوں سیٹ بیت۔ گُڑا اُستاد اُوں دراھیں چیزاں یک یک ءَ گوشگ ءَ اَت، گُڑا من چاراں رؤپ ءَ ھمے ترمل وتی دست ءَ کرت ءُ چار اِت۔ ھمے ھبرے کرت کہ یار اے زوت دربرگ لوٹ اِیت، چی ءَ کہ گوں ایشی ءَ جنگ مزا دنت ءُ دژمن گیش تاوان وارت۔
ھیر ٹریننگ ھلاس بوت، دراھیں سنگت پاد اتک اَنت۔ من چاراں رؤپ انگت نشتگ، ھما پیم ءَ جست گرگ ءَ اِنت۔ کسانُکیں ساھتے ءَ پد من توارے جت بیا اڑے اد ءَ، یکیں روچ ءَ کس مُلّا نہ بیت۔ تو چینکس جست کن ئے، تو پکّا مرگ ءِ تیاری کرتگ ئے۔
چہ وتی جُست ءُ پُرساں پد اتک ءُ منی کر ءَ نشت، گْوشگ ءَ لگ اِت اڑے ترمل ءَ من بڈ کن آں۔ ھمے دمان ءَ مارا سنگتے ءَ توار جت بیا اِت نان وریں۔ گڑا نان ءِ ورَگ ءَ چہ پد لشکر دو ٹولی ءَ بھر بوت، یک ٹولی یے درکپت دیم پہ کارے ءِ نیمگ ءَ، ما ھمود ءَ اوتاک ءَ ا٘ت اِیں ناگت ءَ گْرندے پاد اتک ءُ سکا ھور گوارَگ ءَ اَت۔ ما چہ دگنیا ءِ گماں بے گم وتی سپر ءِ ودار ءَ ا٘ت اِیں، من چاراں ھمد ءَ رؤپ نشتگ ءُ موئل ءَ چارگ ءَ اِنت۔ من کہ وت ءَ نزیک کرت چاداں رؤپ ءَ کتابے دیم ءَ اَت۔ ما ھمے بیواک اِیں مردُم، گُڑا من ھمد ءَ پہ مزاک جُست کرت ترا اڑے چوں واک کنت وانگ۔ تو چڑا گوں کتاباں سر مہ سرے گنوک بہ ئے، اے ھور ءِ موسم ءَ بیا آ کوہ ءِ ٹُلّ ءَ رویں نندیں۔
گُڑا آئی کند اِتءُ گْوشت ( اڑے کنے کتاب خواننگ نہ شائری نہ باز شوک ارے ) اڑے من ءَ کتاب وانگ ءُ شائری ءِ باز شوک اِنت۔ رؤپ ءَ وانگ ءِ سک شوک، مدام اوتاک ءَ پارگیں وھد ءَ کتاب وانگ ءَ اَت۔ براھوئی ءِ کتاب گیش ونت ئے۔
ھیر! ما ھواری درکپت اِیں پہ کوہ ءِ ٹُلّ ءَ، ما دمگ ءِ نیمگ ءَ دورگندے کرت۔ ءُ شور ءِ زیبائی ءِ سر ءَ لھتیں گپ جت کہ سنگتے ءَ توارے جت ءُ گْوشت رؤپ بیا جھل ءَ رویں گَشتے ءَ۔ ما چہ کوہ ءَ جھلاد بوت اِیں، چن ءُ لانچ ءَ پد رؤپ گوں سنگتاں سپر ءِ نیمگ ءَ در کپت۔
ما وتاک ءَ اِت اِیں گوں سنگتاں کہ کدین سنگت مارا ھالے دے اَنت من ھم پہ جنگجاہ ءِ نیمگ ءَ بہ رو آں۔ دو روچ پد من ءُ سنگتے دیم پہ نیٹورک ءَ شُتیں کہ سنگتانی ھال ءُ اھوالے گریں، گڑا سنگتاں مارا گْوشت بیا ات۔ ما اوتاک ءِ سنگت زرتاں ءُ سنگتانی نیمگ ءَ رھادگ بوت اِیں۔
