نبشتہ کار: ابدین بلوچ
وپا! آ زمین کہ جنگ آماچی ءِ موسماں اِیرجیگ کنگ بہ بیت ءُ ھمُک نیمگ ءَ ھرروچ تئی زورآور سئے وھد ءَ چو ورگ ءُ ارزبند ءَ تیر ءُ ٹوپانی زد ءَ بہ بیت، گڑا اُود ءَ پہ مھلوک ءَ ھر نیمگ ءَ لُٹ ءُ پُل، کُشت ءُ کُوش، چُکچینی ءُ زندانی بوگ یک انچائیں ھبرے بیت، پد ءَ آ ترا، من ءَ، بالاچ ءُ کمبر، کس ءَ نہ بکش اِیت۔ اَنوں اے زوراک ءِ چم ءُ دل ھردو بے دید اَنت، کُور تر اِتگ، یک زورآوریں استانے کہ تھنا یک بلوچ زالبولے مھرنگ ءَ چہ تُرس آماچ بوت کنت، گڑا آ ریاست ءِ بزاں بام ءَ چورکاں داتگ۔
ترا یات اِنت! وھدے کہ بی وائی سی BYC ءَ گْوادر ءَ زھرشانی ءِ جار پرّینتگ اَت، اَلم ترا را یات بیت کہ ھمُک نیمگ ءَ اُوگام ءُ زھرشانی اَت۔ درائیں راہ ءُ دگ بند کنگ بوتگ اِتاں، سی پیک (CEPC) ءُ کوسٹل ھائی وئے (COSTAL HIGH WAY) ءِ دگ بند کنگ بوتگ اَت۔ نیٹ ءُ نیٹورک بند کنگ بوتگ اِتاں، اِستان ءِ دل ءَ کہ من راہ ءُ دگاں بند کناں نیٹورک ءُ نیٹ ءَ بند کناں بہ گندے کوم ءُ مھلوک نئیت، بلے ریاست چو نہ زانت کہ مئے مھلوک ءِ سپر ازل ءُ بُندر ءَ چہ کوہ ءُ گر ءُ گٹاں چہ بندات بوتگ، مئے مھلوک پہ راہ ءُ دگانی بند کنگ ءَ اُوشت آماچ نہ بیت۔
وپا! من چو گْوشت نہ کناں کہ ترا اِے سھت ءَ زوراک ءَ چنچو سکّی ءُ ھزابانی توکا کُتگ ءُ کنگ ءَ اِنت، یا اے تھاریں کوٹی ءِ توکا گوں تو چونیں جیڑہ ءُ جنجال بوگ ءَ اِنت، تو چنچو جیڑگانی توکا کپتگ ئے، تو چنچو ٹارچر کنگ بوگ ءَ ئے، بلے یک چیزے الم زاناں کہ ترا اے تنک ءُ تھاریں کُوٹی ءِ اِیوک ءُ تھنائی، ترا چمانی سیائیں پٹّی، گُنگ ءُ ھاموشی ءِ نندگ، ترا اِے سکّی ءُ ٹارچر سیل ءِ ھمُک روچی ئیں جسمانی لٹ ءُ کُٹ، ترا اِے ناوشیں سھتانی سھت بہ گندے گنوک مہ کن اَنت، بلے ترا بے کتابی ءُ بے وانگی الم گنوک کنت۔
ترا یات اِنت! من ءُ تو ھردیں کہ دُچار کپتگیں، ھردیں کہ کتابانی باروا گپ ءُ ھبر ءَ کپتگیں گڑا من ترا جُست کُتگ کہ چی وانگ ءَ ئے؟ گڑا تئی پسو ھمئے بوتگ کہ ”منیر مومن ءُ ڈاکٹر ءِ ”ھنیپ نام“ ءَ وانگ ءَ آں۔“ پد ءَ تو ڈاکٹر ءِ تھنا دو آزمانک ءِ نام داتگ اَت، ھمائی ءِ باروا گپ کُتگ اَت۔ یکے ” مھپری ءُ زبادی“ دومی (جیل ءِ کسہ)” پِلم ءِ تھ ءِ سلور“ ءِ نام گپتگ اَت، منی گمان ءَ تو کہ اِے سھت ءَ زوراک ءِ آزار جاھاں بندیگ ئے گڑا ترا ڈاکٹر ءِ آزمانک ”پِلم ءِ تھ ءِ سلور“ سک گیر پیداک اِنت۔
وپا! من زاناں کہ تئی وڑیں ھُشکیں ھڈ ءُ پوستیں اِنسان اِے زوراک ءِ تھاریں کوٹی ءُ آزار جاھانی لٹ ءُ کُٹاں، اِے ھون، سِلّین ءُ بے پلگاریں بوھاں سگ اِت نہ کنت، بلے بہ کول ء کمبر چاکر ءَ ” مارا ذژمن آزار جاہانی تہ ءَ باور کنائینگی اِنت کہ ما مُرت کن اِیں، بلے وتی لیکہ ءُ مکسد ءَ پُشت کنز اِت نہ کن اِیں۔ “
وپا! تئی میار تھنا ھمیش اِنت کہ تو بلوچ پُسگے ءِ پہ وتی زمین ءُ زبان ءَ، پہ وتی مھلوک ءَ نبشتہ کن ئے، دگہ ترا ھچ میار پر نیست۔
وپا! پھل کن تئی نوکتریں شئیر درست گار اَنت منی گور ءَ، بلے چندے شئیر ھست اَنت کہ ھمئے شئیراں نمدی ءِ میار کناں ءُ ترا چہ پھلی لوٹاں کہ ما پرتو ھچ کُت نہ کن اِیں۔ زندان ءِ تہ ءَ مھکم ءُ بلوچے بات ئے۔
بچّ زمین زاد پہ وتن شیدا
چینکدر دُور چینکدر تھنا
چاریں آتراپ ءَ موکواں تند بست
چنچو ویران منی تہ ءِ دنیا
**
ھرکس بئیت ءُ پوپلیت ءُ بہ بارت
پُل ءَ زیبدار بوَگ، گران ءَ کپت
تئی گم ءِ رُستگیں آھوگ ءَ را
اِے بھارگاہ ءَ چرگ، گران ءَ کپت
**
مئے تئی میان ءِ دوری چو اھدی دور ءَ
سئی سالی جنگ ءُ دوائے بوتینا
…….
چنچو ارزانی ءَ رواں کئیاں
گم منی باتن ءَ رواں کئیاں
اے کہ اتراپ ءَ اَچ تئی گرداں
اِے تئی دیوانگاں رواں کئیاں
اَنچیں کشکے کہ ہردماں جنگیں
اَنچیں جائے پد ءَ رواں کئیاں
