ناشریں ریاست ءُ آئی پندل

نِبشتہ کار: کوھی بلوچ

اے مئے آجوئی ءِ جنگ اِنت، برے ما دُژمن ءِ سینگ ءَ وتی سوھان کُتگیں تراں گوں سُمب اِیں ءُ برے دُژمن ءِ تیر مئے سینگ ءَ سُمب اَنت۔ چوناھیا گْوش اَنت کہ جنگ، کُشت ءُ کُوش شریں چیزے نہ اِنت، بلے مئے جنگ کُشت کُوشی جنگ ءِ نہ اِنت ءُ مئے تیراں بے میاریں مردمانی سینگ بِھ نہ سُمب اِتگ ءُ نہ سُمب اِیت ھم، مرچی ما (بلوچ راج) گوں یک انچیں ریاستے ءَ جنگ ءَ اِیں کہ آ نہ اِنسان زانت ءُ نا کہ آئی ءِ تہ ءِ اِنسانیت ءِ نام اُوں ودی بیت۔ بس بے میاراں بِجن، بہ کُش، گار ءُ بیگواہ بہ کن ءُ پد ءَ تیر سُپتگیں جوناں پہ ٹیکی بہ دئے، گُڑا چہ اِد ءَ چے ھمے سرپد بیت کہ بلوچ ناشر نہ اَنت بلکیں ھما ریاست ءُ آئی ادارہ ناشر اَنت۔

ما چوش نہ اِیں، ما اِنسان ءُ اِنسانیت ءَ زان اِیں، ما زان اِیں کہ ھُدائے ھست ءُ اے بے میارانی جُست اُوں بیت، بلے زوراک نہ زانت۔ مرچی ما اگاں دُژمن ءِ لوگ ءُ شھراں بہ رو اِیں ءُ آئی چُکچینی ءَ بہ کن اِیں ما کُت کن اِیں، بلے وھدے کہ ما وتی مات، گْوھار، برات ءُ کماشاں پہ بزگی گِند اِیں گُڑا چم ارسیگ بنت کہ اے زوراک چی ءَ چو بے میار ءُ لس مھلوک ءَ کُش اِیت ءُ اِشانی کُشگ ءَ آئی ءَ را رس اِیت چے؟

بلوچ سرمچارانی تہ ءِ اِنسان ءُ اِنسانیت زندگ اِنت، بلوچ سرمچار شر ءُ ھراب ءَ زان اَنت، بلوچ سرمچار راستی ءَ سرپد اَنت ءُ بلوچ سرمچار مُدام پہ وتی زمین، زُبان، دود ربیدگ ءُ پہ وتی راج ءِ رکینگ ءَ لگوریں دُژمن ءُ آئی ءِ داشتَگیں دلاراں کُش اِیت، چی ءَ کہ آ گُناھگار ءُ بے گُناہ نہ زان اَنت۔ مرچی ریاست بے سوب بوتگ، آئی ءَ وتی بے سوبی ءِ زِد داشتگ کہ منی اگاں یک سِپاھی یے کُشگ بیت گُڑا من الم بلوچ ءِ بَچّ ءُ جَنک ءَ کُشاں یا آئی ءَ گار ءُ بیگوہ کناں، بلے ریاست اے سرپد نہ اِنت بلوچ پہ کے ءُ چی ءَ جنگ ءَ اِنت؟ بلوچ پہ وتی راج ءِ رکینگ ءَ، پہ وتی سرڈگار ءِ رکینگ ءَ، پہ وتی مال ءُ مڈّیانی رکینگ ءَ ھر ھما جاہ ءَ روت کہ ریاست اُود ءَ ھیال کُت اُوں نہ کنت۔

اے ریاست ءَ نہ ایوک ءَ مرچی بلوچ بلکیں پشتون، سِندی یا ھما پنجابی اُوں بیزار کُتگ اَنت کہ مرچی بے وس ءُ در اَنت پہ گُلامی ءَ جنگ ءَ لاچار اَنت، اگاں جَنگ مہ کن اَنت گُڑا راجانی نام ءُ نِشان گار بیت۔ مرچی ما ھما ایردست ءُ بیچارگیں راجاں گْوشگ لوٹ اِیں کہ پہ وتی ھک ءَ، پہ وتی راج ءِ رکینگ ءَ، پہ وتی سرڈگار ءِ رکینگ ءَ، پہ وتی زُبان ءِ رکینگ ءَ، پہ وتی دود ءُ ربیدگانی رکینگ ءَ توار چست بہ کن اِت، اگاں مرچی شُما توار چِست نہ کُت گُڑا بانداتیگیں روچ تئیگ بوت نہ کنت، انچو کہ مرچی بلوچ ءُ آدگہ گُلامیں راج اَنت۔ چی ءَ کہ مئے ءُ شُمئے دُژمن یکیں اِنت ءُ اے دُژمن ءِ گلینگ ءُ بے سوب کنگ مئے ءُ شُمئے دست ءَ اِنت۔

دُژمن ءَ مرچی وتی پندل مٹ کُتگ اَنت، جَنوک ءِ دیم ءَ گُنگ اِنت۔ ھما کہ ایردست، بے وس ءُ بے در اِنت ھمائی ءَ بہ کُش ءُ گار ءُ بیگواہ بہ کن، مرچی ما ھما پنجابیاں اُوں گوشگ لوٹ اِیں کہ اے ھما ریاست اِنت کہ اِشی ءَ نہ ایوک ءَ بلوچ راج بے زار کُتگ بلکیں مرچی سرجمیں دُگنیا بے زار کُتگ ءُ پہ چار کلدار ءَ وتی راج ءَ کُش اِیت ءُ پہ وت ءَ کلدار مُچ کنت کہ اگاں باندا من ءَ چہ نوکری ءَ چے در بہ کن اَنت گُڑا من درانڈیھ ءَ وتی چُکاں آسراتیں زند ءِ بہ دے آں۔

مرچی پندل سازیں ریاست ءَ پنجابانی دماگ ءَ ھمے نِندارینتگ کہ بلوچ ناشر اَنت، بلوچ ھرکس ءَ کہ گِند اِیت آئی ءَ کُش اِیت، بلوچستان ءَ اِشاں آس روک کُتگ، سرجمیں بلوچستان ءَ اِشاں پہ بزگراں جاہ نیشتگ، بلے اے ریاست ءُ آئی ءِ داشتگیں چانوگرانی وتگڑیں دْروگ اَنت۔ بلوچ ھمائی ءَ کُش اِیت کہ آ بلوچ ءِ چُکچینی ءَ کنت، اگاں بلوچ، بلوچ ءِ چُکچینی ءَ گوں گون اِنت آئی ءَ اُوں نہ بکش اِیت۔ بلوچ ءِ مال ءُ مڈّیانی لُٹ ءِ پُل، بلوچ ءِ چُکچینی، بلوچ راج ءِ سرڈگار ءَ وتی کنگ ءُ بلوچ ءِ نام ءُ نشان ءِ گار کنگ ءَ کے کہ ھوار بہ بیت بلوچ آئی نئیل ایت ءُ آئی ءَ کُش اِیت۔

مرچی نہ ایوک ءَ بلوچ راج بلکیں سرجمیں دُگنیا سرپد اِنت کہ ریاست پاکِستان ءَ گوں بلوچ راج ءَ چے کُتگ، بلوچ ءِ مال ءُ مڈّیانی لُٹ ءُ پُل، زبان ءِ گار ءُ گمسار کنگ، دود ءُ ربیدگانی گار کنگ ءُ بلوچ راج ءَ گوں پِلاں زئی ءُ پِلاں ٹکّ ءُ بولکاں گوں بندوک کنگ ءُ بلوچ ءِ چُکچینی ءَ ھوار بازیں۔۔۔۔۔۔، بلے مرچی ھما مردم یا ھما راج کہ بلوچ ءَ ناشر (دہشت گرد) گوشگ ءَ اَنت بلوچ راج آئی ءَ گْوشگ لوٹ اِیت کہ اگاں یک زوراکے تئی زمین ءَ، تئی مال ءُ مڈّیاں، تئی دود ءُ ربیدگاں، تئی زُبان ءَ ءُ تئی راج ءَ گار بہ کنت گُڑا تو چے کن ئے؟ گُنگ بہ ءُ نِدارگ چارے یا گوں زوراک ءَ جنگ کن ئے؟

جزماں! تو جنگ کن ئے ءُ وتی راجی پجّار ءُ ھستمان گلیں سرڈگار ءَ پھاز ئے، بلے بدواہ پہ سوب کدی واتر نہ کنت۔