زپتیں زھیر

نبشتہ کار: دشتی شوانگ

نواز جان سُھرچکیں دْروت پہ ترا!

 منی ھمبل تو کہ اے مارشتاں ونت نہ کن ئے، بلے تئی ارواہ گوں من ءَ ھوار اِنت۔ نواز جان اے گپّ راست اِنت کہ تو اَچ من ءَ جسدی دْروشم ءَ گِسر بوتگ ئے، بلے تو من ءَ مدام گیر کا ئے۔ تئی گپّ ءُ کَندگ من ءَ یات اَنت، بہ بکش کہ من ترا سرپد نہ بوتاں۔ ھما ساھت ءَ کہ ارشاد پرواز ءِ اِے سوت پِر اَت ءُ  شھیدانی اَکساں چارگ ءَ اِتین ءُ توار اَزگر آدینہ ئیگ اَت۔

اِے شِلیں تپنگاں اِے شلیں تیراں

من چہ تو دیراں من چہ تو دیراں

بلے! من سرپد نہ بوتاں، من ءَ سرپد بیگ لوٹ اِتگ اَت تئی شھید بیگ ءَ پد۔ من سرپد بیتاں کہ تو کے؟ چے کنگ ءَ بیتگ ئے؟ بلے نوں من ھم تئی وڑ ءَ بیگ لوٹ آں۔ یک روچے بلکیں تئی کِرداراں ھم بہ کناں ءُ پہ ھمے زمین ءَ کربان بہ باں، منی اَرمان اِنت کہ من تئی وڑ ءَ پہ زمین ءَ کربان بہ باں۔ گوں تو ھوار بہ باں بہ گِند ئے اوں من وتی چماں ترا پیشداشت بہ کن آں۔اگاں چو بیت گڑا من ھم دل ءَ دلجم باں کہ منی دل ءِ اَرمان آسر بیتگ اَنت ءُ من ترا گْوشت کناں کہ ترا چہ پد من زمین ءِ بچ آں ءُ وتی کربان کنگ ءِ تیاری بندات کتگ۔

ھو! تئی وڑ ءَ پہ زمین کربان بیتگ آں، گوں دژمناں دیم پہ دیم جنگ داشتگ، ءُ دژمن ءِ دیم سْیاہ کتگ، بلے یک گپے ھست کہ مئے دژمن یک نامردے۔ مات ءُ گْوھار دست جنت، تئی وڑیں بامرداں دست جت نہ کنت، بلے انگت دژمن وت ءَ مزن لیک اِیت ءُ مزنیں گُرّگ جنت۔ اللہ بلوچ ءِ بامرداں سلامت بہ کنت گلزمین ءِ جنگ انگت برجاہ اِنت، ما اُمیت کن اِیں کہ مئے دژمن زوت چہ مئے ڈیھ ءَ درکیت ءُ روت گوں وتی دیم سْیاھی ءَ۔

بہ کول ء ھیربکش مری ئیگ ءَ جنگ بس پہ ما آسر بیت، بس مارا ھمے درد بیت کہ مئے دژمن یک نامردے بیتگ۔ بلوچ راج ءِ بامردانی دیمے داشت ئِے نہ کتگ ءُ نامردی کتگ ئِے، وت ءَ تانکہ چیزے سال ءَ گْوازینتگ ئِے ءُ پد ءَ ھم بلوچ ورنایاں پْروش داتگ ءُ چہ بلوچستان ءَ در کتگ۔

نواز جان! ترا شھیدی مراد بات۔ من ءَ پھل بہ کن کہ منی اَگل کار ءَ نہ اِنت کہ من گوں تو گیشتر گپ بہ کناں، بس منی دوا اِنت گلباگیں بھشت ءَ بات ئے گوں کُلّیں شھیداں ھوار۔ زمین آجو بات، ھواریں ءُ من ءَ مدام گیر کا ئے۔