نبشتہ کار: سنا بلوچ
وتگڑیں ریاست پاکستان تُپنگ ءِ زبان ءَ سرپد بوت کنت۔ پاکستان ءُ پنجابی جنرل جمھوریت ءُ انسانیت ءَ چہ اسلام ءَ سرپد نہ انت، اے جنگلی جانور اَنت۔ وھدے اے جنگ پنجاپی ءِ ھر گِس ءَ سر بہ بیت گُڑا پنجاپی ءِ سُد کئیت ءُ زانت، ھر پنجاپی بہ زانت کہ لاش چِست کنگ ءُ گار بیگواہ کنگ ءِ درد کجام درد ءِ نام اِنت۔
بلے! یک ھبرے مارا مدام دلگوش گور کنگی اِنت پہ وتی راجی آجوئی ءَ مارا وت جھد ءُ کوشست کنگی اِنت، اگاں ناں دگر ءِ اُوست ءَ دل ءِ سھڑینگ درد ءِ درمان نہ بیت۔ یک نیمگے ءَ بلوچ گار ءُ بیگواہ کنگ بوگ ءَ اِنت، زمین گلام اِنت، ماس ءُ گْوھار زندان ءَ بندیگ اَنت۔ بلوچ نشتگ کہ انسانی ھکانی ادارہ ءُ اکوام متھدہ پہ بلوچاں چیزئے بہ کنت، بلکیں مارا پہ وت ءَ وت کنگی ءُ جھان ءَ را پیشدارگی اِنت کہ ما کے اِیں۔
چوش کہ پہ بلوچ ءَ ھما وھد ءَ جھان ءُ اکوام متھدہ گپ کنت کہ بلوچ راج یکجاہ ءُ یک توار بہ بیت، مرچی ھرکس وتی رھبند ءَ گوں اے راج ءَ درد واری ءِ گپ ءَ کنت، بلے اَملی مہ کنت ءُ پیش مہ داریت۔ ھمے وڑ ءَ ھر جھد کار ءِ کِرد راج ءِ دیم ءَ بہ بیت، ھر کس گوش اِیت من زمین ءُ آزمان یک کتگ اَنت، بلے پلانی ءَ وڑ نیست۔ بلکیں پہ وتی نامدار کنگ ءَ جُھد دیم ءَ نہ روت، پہ جھد ءِ دیمروئی ءَ چہ نامداری ءَ در جھد کنگ ءُ کربانی دیگی اِنت۔
چوش کہ ما شما توام اے ھبر ءَ زان اِیں ءُ سرپد اِیں کہ پہ دیوان ءَ چار شوکیں گپ ءِ جنگ ءَ جھد دیم ءَ نہ روت، بلکیں گوں اَمل ءَ دیمروئی کنت۔ پرے واستا اے جھد ءِ مھکم کنگ ءُ منزل ءَ سر کنگ ءِ ھاتر ءَ بلوچ ءِ ھر زھگ ءَ را وتی ونڈ دیگی اِ ت دانکہ باندا آیوککں پدریچ وتی ڈگار ءِ وتواجہ ءُ واھند بہ بیت۔ اگاں ما جھد نہ کت ءُ کربانی نہ دات گُڑا باندا مارا آیوکیں پدریچ ءُ گوستانک کدی مال نہ کنت، گھتر ھمیش اِنت ما وتی راجی پرز ءُ زمہ واری ءَ پیلو بہ کن اِیں ءُ راجدپتر ءَ وژنام بہ بہ اِیں۔
مرچی من پہ اُمیتے وتی زمین ءِ سر ءَ نشتگ آں، منی راج کہ دژمن ءَ چم سھری دنت گار ءُ بیگواہ بیت، بلے پارلیمنٹ پرست ءُ راجدْروھانی ھمراہ داری ءَ نہ کنت۔ بلکیں راجی جنز ءِ پڑ ءَ وتی سرانہ ءُ ارواہ ءَ کربان کناں ءُ پہ ما آجوئی ءِ واب ءَ سمارگ ءَ اِنت، پمیشکا مادا بلوچ پُسّگ ءِ بستار ءَ چہ وتی راجی زمہ واری ءُ پرز ءَ آشنا بوگی اِنت دانکہ باندا ملامت مہ بہ اِیں۔
ھمایاں کہ وتی ایردستیں راج شموشتگ ءُ مرچی وتگڑیں ریاست پاکستان ءِ در ءَ چمداد ءُ پہ چنڈے نان ءَ دلمانگ اَنت، آیاناں اے سما بہ بیت کہ اے ادارُکی زند آسری ھمراہ نہ بیت، ناں کہ راجدپتر ءَ وژنامیں نامے بیت۔
ھمے رنگ ءَ ما ھر وھد ءَ دیواناں نِند اِیں چی گویر، ماؤزے تُنک، کارل مارکس ءِ دروراں دے اِیں کہ وھدے کارل مارکس ءِ زھگ مِر اِیت پہ کپن ءَ کارل مارکس ءِ کِرّ ءَ زر نہ بیت ءُ وتی جِیکٹ ءَ بھا کنت داں زھگ ءِ واستا کپنے بہ گِراں، بلے پد ءَ جیڑ اِیت کہ زھگ ءِ کپن ءَ راج گیش ارزشت دار اِیت۔ آ ھمے زراں زوءِ اِیت ءُ پہ راج ءَ پنتاک کنت۔ اگاں ما وتی اَمل کِرد ءَ بہ چار اِیں ءُدیم ءَ جنزان بہ کن اِیں، سوب بلوچ ءِ بیت۔ اے وتگڑیں ریاست پْروش وارت ءُ ما پہ مدامی وتی گلزمین ءِ واھُند بہ اِیں، بس مارا کربانی ءِ سپر برجاہ دارگی اِنت دانکہ آجوئی ءَ۔
