نبشتہ کار: ڈاکٹر شیھک بلوچ
من ءَ یات اِنت سال 2013 اَت کہ من شھید شھداد دیستگ اَت من آ وهد ءَ سک کسان ءُ شھید شھداد یک جْوانیں راجی سنگتے ءُ سکیں دلیریں ورنایے اَت، وهد ءَ وتی گام تیز کتگ ات انت ءُ روان اَت۔ یکے گوں دومی ءَ هال کنگ ءَ ات اِیں یک روچے من ناسر آباد ءَ دگ ءِ سر ءَ دُکان ءِ دپ ءَ نندوک اِتاں وهدے چاراں یک سیکلے ءَ دو سنگت سوار اِنت سنگتاں سیکل روڑ ءِ آؤکیں بس ءِ دیم ءَ جَت ءُ بس اُوشتارینت ما دْراھیں مردم چارگ ءَ ات اِیں کہ ایشاں بس پہ چے ءَ اوشتارینت، بلے منی اے گمان ءَ نہ ات کہ اے شھداد پزل اِنت۔
چہ ھمیشاں یک سنگتے گشاد گشاد ءَ سیکل ءَ اِیر کپت ءُ توپک ئِے چِمبر کُت گڑا من رند ءَ سنگت پجّا آؤرت انت کہ چمیشاں یکے شھید شھداد ات ءُ دومی نوشاد اَت، من وتی دل ءَ گُْشت کہ شھداد اِے بس ءِ تہ ءَ چے لوٹ اِیت گڑا بس ءِ تہ ءَ شُت جنگ ئِے بندات کرت ءُ توپک ءِ سرجمیں میگزین ءِ تیر ئِے جت انت، من هیران بوت آں، شھداد ءَ چُش چے ءَ کُت ما رند ءَ دیست بس ءِ تہ ءِ دْرستیں مردم لشکری(پوجی) انت ءُ شھداد ءِ دست ءَ تیر لگ اِت ءُ توپک ئِے چہ دست ءَ کپت ءُ نزیک ءَ ئِے دگ ءِ پُلے ھست ات، گوں ٹپ ءُ ٹوریں جاوراں وتی پوزیشن ءَ گران ات ءُ پُل ءِ چیر ءِ روگ ءَ سوبین بوت ءُ شھداد ءِ دومی سنگت ھم چہ ھمد ءَ دراتک ءُ بے تواری ءَ دمگ ئِے یلو کت بلے شھداد همد ءَ گوں تیر لگ اتگیں دست ءَ گوں لگوریں دژمن ءَ وتاس ءِ سر ءَ جنگ دیان ات پرچا کہ کلاش ئِے چہ دست ءَ لگشت ءُ کپت، سنگت جُھد کَنگ ءَ ات من در بیایاں بلے سنگت وتی جاوراں گِند ایت در اَتک نہ کَنت، وتاس ءِ تیر ھم هلاس بنت دو تیر بچ اِیت، گُڑا شھداد وتی گُڈّی تیر ءَ وت ءَ را وت جنت ءُ شھیدی نوش کنت۔
جنگ هلاس بیت من هیران بوت آں شھدل ءَ چُش پرچا کت وت ءَ شھید کنائینت من رند ءَ جیڑ اِت اِے راهے اَنچیں مردم شھید بیت بلے نو اِے چیز ءَ زاناں مرچی پوج نہ روت توسیپ نہ کنت کہ من بلوچ سرمچارے شھید کُتگ شھدل ترا دژمن هپت پُشت ءَ یات کنت، کہ منی سر گوں مٹّ ءَ کپتگ، تئی جپاکشّی ءُ تمردی ءَ سد سلام انت شھداد جان تو وت ءَ هچ وڑ کم نہ پھم اِت ءُ بس ءِ تہ ءَ ارش کُت پاکستانی باشیں لشکری یے تو کشت ءُ تئی تہ ءَ بلوچ ءِ راج ءِ پاسپانی ءِ یک جُلگھیں دوارے گِندگ بوت تو اِے نہ جیڑ اِت کہ من جنگ کُت نہ کناں یا کہ من شھید باں تو بس وتی راج ءِ گُلامی جیڑ اِت، بس وتی بامردی جیڑ اِت تو راج ءِ رکینگ ءِ واستا جیڑ اِت ءُ بس شھداد جان تو نمیران ئے هست ابدمان ئے
تئی جپاکشّی ءُ تمردی ءَ دژمن انچو مجگی نادْراہ جوڑ کُت کہ دژمن ءَ آؤکیں هپت پُشت ءَ هم تئی تمردی یاد بیت آ همے جیڑ ایت ءُ سد براں مِر ایت کہ دو بلوچ ورنا یک بسے ءِ سر ءَ ارش کَنت جنگ داشت کت کَنت کہ آ چہ بلوچ ءِ زھرگ ءَ سرچکاریں ورنا ات انت، گُڑا ده بلوچ الّم تئی بنجلانی تہ ءَ ترا جَنت ءُ تئی سنگراں ھلاس کَنت، مرچی تئی تمردی ءَ دژمن انچو سرین پْروش کُتگ کہ آ یک مورچھے ءَ پہ آپ ءِ بَرگ بیست گاڑی همراه کَنت، دژمن ءَ انگت تئی دلیری یات کیت ءُ آ انگت همے وهم ءِ تہ ءَ اِنت، کہ شھداد زندگ انت ءُ دژمن ءِ هوش انچو شُتگ هرچ مردم ءَ گِند ایت گُش ایت کہ شھداد اِنت پیداکیں مئے جَنگ ءَ۔
شھید شھداد جان من تئی جُھد ءَ سد سلام پیش کن آں ءُ ترا سُھریں دْروت ندر آں۔
