نبشتہ کار: ایچ این بلوچ آبادی
اے نوکیں اھد ءُ دور ءَ کہ دنیا دیمروئی کنگ ءَ اِنت، کوم ءُ راج، ملک ءُ دیار، وانگ ءُ زانگ، زبان ءُ ھیال سرجم دیمروئی ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اَنت، بلے ما اے اھد ءَ انگت گلام ءُ بندیگ ایں۔ چوش کہ بنی آدم آجوئی ءِ نیمگ ءَ ھمینچک سپر بہ کنت، بلے گلامی آئی ءَ پُشت ءَ دور دنت ءُ پشت کنزی ءِ نیمگ ءَ بارت، پرچا کہ وتی جند ءُ آئی ءِ چاگرد، پگر ءُ سسّا، ھیال ءُ لیکہ، دود ءُ ریبدگ درست بندیگ اَنت۔
اے راستے کہ آجوئی ءِ واستا مارا سرجم ءُ تیوگ ءَ آجو بوگ المی اِنت، ایوک ءَ زات ءِ آجوئی درد نہ وارت۔ وش ءُ ایمنی زندے نہ بکشا اِیت، بلکیں جند ءِ زات ءُ چاگرد، ھیال ءُ لیکہ سرجم آجو بہ بنت نی تئی زند وش ءُ ایمن بیت۔
چوش کہ بنی آدم ءَ را سے چیز دز بہ کپ اِیت آ وت ءَ آجو ءُ ایمنیں زندے ھُدابُند پھم اِیت، گد ءُ پوشاک، نگن ءُ وردن، گس ءُ جاہ، آ گوش ایت من آجو ءُ آجوئیں زندے گوازینگ ءَ آں۔
بلے! آ سسّا ءُ پگری دْروشم ءَ، ھیال ءُ لیکہ ءِ ھساب ءَ، زبان ءُ چاگرد ، دود ءُ ربیدگ ءِ ھساب ءَ گلام بہ بیت ایشاں ھچ نہ مار اِیت، پرچا کہ آئی ءَ وتی شپ ءَ روچ کنگ ءُ روچ ءَ شپ کنگ ءِ چیز (گد ءُ پوشاک ، نگن ءُ وردن ، گس ءُ جاہ) رسگ ءَ اِنت۔
یک مُرگے کہ کبس ءَ بندیگ اِنت آئی ءَ آپ ءُ دان رسگ ءَ اِنت، سارتیں ساھگ ءَ اِنت، وش ءُ ایمنے زندے ھم رسگ ءَ اِنت، بلے تو آئی ءَ جُست بہ کن انگت آ گوش اِیت من آجو نہ آں۔ منی زند پہ بزگی گوزگ ءَ ا٘نت، پرچا کہ آ وتی پگر ءُ ھیال ءِ رِد ءَ زند ءَ گوازینگ ءَ نہ اِنت۔ ھرچی کہ آئی ءِ دل گوش اِیت رسگ ءَ نہ اِنت، ایوک ءَ جاہ ءُ ورگ آجوئی یے نہ اِنت، بلکیں آ سرجم ءَ بندیگ اِنت۔
وھدے کہ یک راجے سسّا ءُ پگر، ھیال ءُ لیکہ ءَ آجو بیت گڑا آئی ءِ واستا زند گوازینگ ارزان بیت، آ وتی جند ءِ زبان ءَ وان اِیت ءُ دربارت۔ وتی جند ءِ دود ءُ ربیدگاں زندگ دار اِیت، آئی ءِ جتا چاگرد ءُ دیارے بیت، آئی ءِ جتا پجّارے بیت، آئی ءِ جتا دود ءُ ربیدگے بیت۔ آ راج ءُ آئی نام ءُ نشان گْوستانکاں ایر بیت، راجدپتراں نبشتہ بیت۔ پمیشکا مارا سرجم ءَ وت ءَ آجو کنگی اِنت دانکہ مئے جند ءِ زات، مئے چاگرد، ھیال ءُ لیکہ، مئے ڈیھ ءُ زبان، دود ءُ ربیدگ سرجم ءَ آجو بہ بنت۔
