شھید چاکر پنام ء پُلین

نبشتہ کار: انایت ساھل

چاکر جان یک مھروانیں راجدوستےاَت، سکا دلیر ءُ مھکمیں سرمچارے اَت۔ آئی وتی زند ءِ گْرانبھائیں شش سال بلوچ راجی جُھد ءَ گوں گوازینت، ھمے ششیں سالانی تہ ءَ آئی یک مزنیں کردے پیلو کرت ءُ گوں وتی مھکمی ءَ دیم ءَ جنزاں اَت۔ پرچا کہ آئی

 وتی زمین ءُ راج ءِ گلامی زانتگ اَت، پاکستان ءِ زوراکیں لشکر ءَ آئی آریپیں پس شھید کرت، بلے آ چہ وتی راجی جنز ءَ بے ھوار ءُ ھاموش نہ بوت۔

پاکستان ءِ رستریں لشکر ءَ چاکر جان ءِ پس گلام کادر دوھزار ھژدہ ءَ یک آپریشنے ءَ شھید کرت، پاکستانی لشکر ءِ جھد ھمیش اَت کہ من چاکرجان ءَ نزور بہ کناں بلے آ یک مھکمیں سرمچارے اَت۔ آ دژمن ءِ دیم ءَ چو کوہ ءَ اُوشتگ ءَ ھوار بلکیں زُلم ءُ زوراکیاں گوں وتی چماں گندگ ءَ اَت، پمیشکا آ گیشتر مھکم بوان اَت۔ آئی کر ءَ جنزگ ءِ بود ءُ تاکت گیشتر بوان اَت۔

یک روچے سنگت سر گپتاں دیم پہ سپرے ءَ، میجر استاد میرجان گوں ھوار بلے شھید میجر

استاد میرجان گْوشت کہ من چاکر جان ءَ الم زیران گوں۔ چاکر جان اِے گپ اِش کت ءُ سک وش بوت، میجر اُستاد ءُ چاکر جان دگہ یک سنگتے ءِ ھمراھی ءَ

  درکپت اَنت۔ ھمے ساھت ءَ چاکر جان ءَ دست چِست کُرت ءُ گوشت ”سنگتاں ھواریں “ دیم پہ سپر ءَ رھادگ بوت اَنت۔ من ڈنّ ءَ اُوشتاتاں چم سک دات ءُ سنگتاں چارگ ءَ اَت آں، دُرست کہ شُت ءُ اندر بوتاں من ھمے انتزار ءَ اَت آں کہ پہ وشی کدی واتر بنت۔

اے روچ شپ بوت ءُ ما وداریگ اِت اِیں کہ سنگت واتر بنت، داں شپ نیم ءَ شُت بلے سنگت واتر نہ بوت اَنت۔ من اتک آں وتی وابجاہ ءَ چاکر جان ءِ نپاد تالان کُرت اَنت ءُ آ کش ءَ وتی نپاد۔ من ھمے انتزار ءَ اِت آں کہ کد واتر بنت، من کمو وپتاں بلے من ءَ واب نیاتک۔ من آگاہ ا٘ت آں کہ سیکلے ءِ توار بوت، من  پاد اَتکاں کہ سنگتاں سپر ءَ بوتگ اَنت چاہ ءُ آپ اِش کن آں۔ سنگت سر بوتاں چہ سلام ءَ پد ما نشت ایں،  کمو دیر ءَ پد من جُست کرت کہ چاکر جان  ءُ استاد میرجان، ایدگہ ھمراہ گوں نہ اَنت، من ءَ سنگت ءَ ھِچ پسو نہ دات۔

سنگت ءِ پسو نہ دیگ ءَ من ءَ گیش پریشان کرت، یک دمانے ءَ رند سنگت ءَ گوشت  ما جنگے ءِ تہ ءَ کپتگ ایں ءُ من درکپتگ آں آ دوھیں سنگتانی ھال نیست۔ گوں اے ھبر ءِ اِش کنگ ءَ پد من سک بے تاھیر بوت آں ءُ ایدگہ کل سنگت پریشاں ا٘ت اَنت۔ چہ آپ ءُ چاہ ءَ پد من پد ءَ واتر بوت آں دی۔ پہ وتی وابجاہ ءَ، چاکر جان ءِ تالانیں نپاد کہ دیستاں منی چمانی ارسان گوارگ بندات کرت۔

چمانی واب شُتگ اَت، من وت ءَ وت دل ءَ تسلا دات ءُ گوشت کہ بلکیں سنگت درکپتگ اَنت، گوں ھمے جیڑگاں سُھب بوت ءُ سنگتے گاٹ ءَ شُت۔ شریں ساھتے ءَ پد من چہ واکی ٹاکی ءَ جُست کُرت کہ سنگت ھال کن کہ چی ھال اِنت، بس آئی پسو دات کہ ” چاکر جان ءُ استاد میرجان شھید بوتگ اَنت۔“

گوں اے ھبر ءِ اِش کنگ ءَ پد من یک برے ھاموش بوت آں، پد ءَ جیڑ اِت کہ اڑے یار مئے انچیں راھے کُربان بوگ الم اِنت ءُ اِد ءَ باز ورناھاں وتی سر داتگ، بس مئے شھیدانی واھش سرجم ءُ واب مانا بات اَنت۔

بلوچستان آجو بات