ھژدھمی بھر
نبشتہ کار: ھلیل بلوچ
چگل بداتیں سلاہ ما جنگ ءَ گُڑا بُگشتیں
مئے دست لرز اِت نہ شُت تپنگ ءَ گُڑا بُگُشتیں
من شَپ ءَ دگہ سنگتے ءِ گْور ءَ شُت آں۔ وھدیکہ آدگہ سُھب ءَ من چہ سنگتے ءَ چلّ ھزار کلدار وام کُرت ءُ زلورت ءِ گیشتری سامان من گیپت اَنت۔ چہ پیشیم ءَ پَد من گوں اَلی جان ءَ ھال ءُ ھوال کُرت کہ “من تیار آں اگاں گوں من کسّے کیت گُڑا بُگُش ایت اگاں نا گُڑا من وَت درکپ آں۔”
اَلی جان ءَ درائینت “تو سبر کن لھتیں روچ ءَ پَد رو ایں۔”
من بیگاہ ءَ سامان زُرت اَنت۔ درکپت، شُت ءُ کانڈی ءَ اوشتات آں۔ مُلّا ءَ میسجے دات کہ “من در کپتگ آں ءُ انی کانڈی ءَ آں اگاں کائے گُڑا بیا رو ایں۔”
مُلّا ءَ توار بندے دیم دات “تو بیا منی نیمگ ءَ تو راہ ءَ شرّی ءَ نہ زان ئے، شَپ اِنت رد کن ئے۔۔۔ شَپ ءَ دیر ءَ من تو درکپ ایں۔”
من مُلّا ءِ نیمگ ءَ شُت آں، پد ءَ چہ اود ءَ شَپ ءَ دیر ءَ درکپت ایں۔۔۔
سُھب ءَ مھلّہ ما بڈّو ءِ کَور ءِ تہ ءَ گوں میرل ءُ بارگ ڈیکّ وارت کہ آ شھر ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اِت اَنت۔ میرل زی اِشتاپ اِت اَنت ما سلام ءُ دْروت کُرت اوتاک ءِ جُست گِپت۔ آ پہ شھر ءِ نیمگ ءَ درکپت اَنت ءُ ما پہ اوتاک ءِ نیمگ ءَ درکپت ایں۔
بیگاہ ءَ ما اوتاک ءَ سر بوت ایں گُڑا گوں مئے گِندگ ءَ سنگت سکّ وشّ بوت اَنت۔ شَپ ءَ تاں دیر ما نِشت ءُ دیوان کُت گُڑا دیوان ءِ بُنگپ لشکر کشّی اَت۔
شورّ ءِ لشکر کشّی ءُ سنگتانی تمردی
سنگت اوتاک ءَ بدل کن اَنت ءُ نوکیں جاگھے کا اَنت۔ شَپ ءَ سُھب کن اَنت۔، چاہ ءَ پَد ڈاکٹر منان سرکل دَنت ءُ پد ءَ ھر سنگتے گوں وتی زمّہ ءِ کاراں دلگوش بیت کسّے دار کار ایت، کسّے آپ، کسّے آرت ءَ تر کنت ءُ کسّے لوھیگ ءَ گوں سر ءُ پیٹال بیت کہ دژمن ءِ جنگی بالگردانی توار گوشاں کپ ایت۔ سنگت شیوار بنت چہ اوتاک ءَ کمّو دور در کپ اَنت۔۔۔ دو بالگَرد اوتاک ءَ سرگْوز کن انت ءُ رِو اَنت گُڑا سنگت پد ءَ کا اَنت کہ راہ گْوزی بالگَرد بوتگ اَنت۔ سنگت وتی ننگری ءَ دزگٹّ بنت گُڑا سنگتے ءَ دار بڈّ ءَ بیت گِند ایت کہ لھتیں مردُم پیداک اِنت۔۔۔ اوتاک ءِ سنگتاں ھال دَنت سے چار مردُم اَنت گُڑا بارگ گُش ایت بی آر اے ءِ سنگت بنت من رَواں تَوار اِش کناں کہ اوتاک اے نیمگ ءَ اِنت۔
بارگ کوہ ءِ ٹُلّ ءَ سرکپ ایت، چار ایت لھتیں مردُم سول پُچّانی تہ ءَ اَنت گُڑا پہ دست ءَ اِشارہ اِش کَنت کہ اے نیمگ ءَ بیا اِنت۔ آ کہ نزّیک بُوّان کن اَنت گُڑا بارگ ءَ توار پِر جن اَنت کہ وتی توپک ءَ دَور دئے۔ نوں بارگ سَما کَنت کہ پُشت ءَ مزنیں لشکرے پیداک اِنت۔
ھمد ءَ جنگ بندات بیت۔ چہ لشکر ءِ نیمگ ءَ تیرانی رگبار بیت، بارگ وت ءَ اوتاک ءِ نیمگ ءَ دَور دَنت۔۔۔ اے وھد ءَ سنگت سرجم ءَ دژمن ءِ انگیرہ ءِ تہ ءَ بنت گُڑا میرل زُوت زُوت ڈاکٹر منان ءَ وتی پُشت ءَ کَنت جنگ دیان کَنت کسانیں چُرّے ءِ نیمگ ءَ دَور کَنت۔ ھمے وھد ءَ دومی سنگت گُش اَنت کہ مگربی نیمگ ءَ درکپ ایں بلے میرل گوں وتی زانت ءَ پیسلہ کنت کہ رودر آتکی نیمگ ءَ مزنیں کوہ اَنت اگاں انگیرہ بہ بنت گُڑا جوانیں جنگے دات کن ایں ءُ درکپت کن ایں۔ ھمے وھد ءَ میرل گِند ایت کہ لشکرے ءَ ڈاکٹر منان نشانگ کُرتگ گُڑا میرل کُپّ کَنت ڈاکٹر منان ءِ سر ءَ دوئیں جھل ءَ کَپ اَنت ءُ تیر کوہ ءَ لگّ اَنت۔۔۔ شکاری، ساجد ءُ ھالد جنگ دَیان ءَ بُٹّے ءِ سر ءَ لگّ اَنت، میرل ءُ بارگ ڈاکٹر منان ءَ زُور اَنت ءُ چُرّ ءِ تہ ءَ رھادگ بنت۔
ھمے وھد ءَ جنگ سکّ تیز بیت، چہ ھر نیمگ ءَ تیر پیداک بنت گُڑا ڈاکٹر منان وتی پِسٹل ءَ کشّ ایت کہ من وت ءَ وت بہ جن آں۔۔۔
روان انت۔۔۔
