نبشتہ کار:ھمل شکاری
دروت دراھبات ئے،یاریں ملا جان من زان آں تو منی اے نمدی ءَ ونت دیست نہ کن ئے بلے من ءَ دیر اِنت دل ءَ بیتگ پہ ترا چیزے نبشتہ بکناں تئی کار ءُ کِرد وَ وت منی نبشتہ کنگ ءِ مھتاج نہ اِنت،تئی گُھگیری تئی مھروانی تئی سرجمیں زندگی ءِ سَپر پہ ما یک کتابے ءِ دروشم ءَ اِنت۔
مرچی 23 پروری اِنت تئی شھیدی ءَ دو سال سرجم اِنت کہ تو گوں ھَپتیں کُنگراں زمین گوں ھوناں سَبھینت وت ءَ نمیران کُت
ملا جان من ترا چیزے ھال دیگ لوٹاں ترا چَہ پَد زان ئے چی بیتگ۔
تئی دوستگیں گھارزتک شئیب ھم ترا چَہ پد زالماں شھید کُت،دشمن ءَ دل ءَ ھمے جیڑ اِت بیت کنت،شئیب چو ملا ءِ وڑ ءَ من ءَ آس دل ءَ بہ دنت”
تئی پیر زالیں ماس ءَ ھم تئی شھیدی ءِ گم شئیب ءِ جان ءِ گَم پہ مھکمی وتی نزوریں کوپگاں کُت اَنت،اے کوھڑیں زند ئِے سرجم کُت تئی کَش ءَ واب اِنت،بلکیں شئیب ءُ ماتی گوں ترا بھشت ءَ ھم دیوان بیتگ اَنت۔
ملا تو سرپد ئے تئی مانِش ءِ سر ءَ مان پوشتگیں بیرک چنچو رند ءَ ھمے لگوریں کاسگ چَٹاں لڈینتگ ءُ دیر کُتگ بلکیں،تئی مانِش اِنت تو وت ھم دیتگ اَنت کے ءُ کے بیتگ اَنت چونیں بیتگ اَنت۔
پِتانی کَچ ءَ مھر دیوکیں ملا،ترا چَہ پد تئی کاروان پہ مھکمی دیم پہ منزل ءَ جنزان اِنت، پہ دشمن ءَ گام پہ گام ءَ آس گواران اِنت۔
ترا چَہ پد تئی ھمسپر پہ زمین ءَ سالونک بیتگ اَنت ءُ زمین بانور اِش کتگ،بلے تئی کوہ ھالیگ اِش نہ کُتگ تئی واھگ پہ دلجمی پیلو اش کُتگ اَنت،پہ جھد ءِ آجوئی ءَ شپ ءُ روچ یک اِش کتگ اَنت مھکم اَنت چو بولان ءِ کوہ ءَ۔
منی بے پائیدوئیں گپ باز اَنت،بلے ھمد ءَ چَہ ھلاس کناں
بس امنچو گوشاں ھرچ چیز ھما وڑ ءَ اِنت بس تو گون نہ ئے۔۔۔
زند ءِ بانور ءِ زھیراں مرگ لازم اِنت
ھے کن اِت سنگتاں سر گرگ لازم اِنت
گوں تئی زیبائی ترانگاں سر گریں
اے وتن روچے پر تو ما سد بر مریں
منیر مومن
