نبشتہ کار:- زهیر ترانگ
دروت ءُ دْراہ بات ئے دلسرد جان من نہ زان آں چوں تئی تاریپ ءَ بہ کن آں منی ارواه من ءَ یات اِنت تو من ءَ یک سپرے ءَ لاچار کُت ھما سپر ءَ پانزده روچ ءَ پد من تئی نزدیک ءَ اَتک آں سال 2016 ءَ رمس من ءَ یات نہ بیت ، دلسرد جان من تئی نزیک ءَ سر بوت آں ترا پون کُت من سک گژنگ اَت آن ءُ سک تُنیگ اَت آں، من ءَ هم دمبُرتگ اَت تو پون کُت ءُ سنگت منی دیم ءَ راه دات اَنت هما سنگتاں گوں یک جاگھے ءَ من آتک آں تئی ھلک ءَ من ترا دیست سلام ءُ دُروت کُت دُروت ءَ چَہ پد من پد ءَ ترا امباز کُت من سک باز وش بوت آں چہ وشی ءَ منی چمانی ارس رِتک اَنت مھروانیں دلسرد جان تئی ھون الّم مارا جاهے ءَ سر کن اَنت، تئی بھادُری تئی زانتکاری تئی داتگیں درد مارا وشھالی ءَ نیل اَنت۔ تئی ھمک راجی سکین ءُ رھشونی مئے دل ءُ سینگ ءَ نکش انت ما تئی داتگیں سوج ءُ مھرانی پد ءَ تئی گاماں گوں جنزگ ءَ ایں، تو ھما براتاں چہ یکے ئے کہ مُدام تو زمین ءِ ھک ءُ راستی ءِ پدیانک ءَ سپر کنان بوتگ ئے ، تئی ھمک تیر دژمن ءِ گردن ءَ بوتگ ، تئی ھمک پگر ءُ سسّا ءَ یک آشوبے ءِ کشکے ودینتگ، تئی مھرانی ھزار توسیپ ءُ ستا ءَ من کُت نہ کناں کہ من یک نابُود ءُ نہ ونندگیں تئی باسکے آں ند ھم من ءَ برے برے دورہ اِیت، پرچا کہ تئی ھمک یات ءُ گیر، نند ءُ نیاد، مھر، سکین ، دل ءَ کاینت ءُ ارس اناگاہ ءَ شور بند انت سرجمیں چم پُر چہ ارس بنت،من وت ءَ ایوک نہ کُتگ من زاناں دلسرد جان تو پد ءَ نیا ئے تو وتی ابدی جاہ ءَ شُتگ ئے سر بیتگ ئے، بلے تئی گیر ءُ یات من ءَ چو زیم ءَ ڈنگ جن انت، تو ھما مھروانیں انسان اِت ئے کہ ترا ھچ وتی گم نہ اَت ،مُدام بزگیں راج ءَ جیڑگ ءَ اَت ئے، من نی زاناں تو منی نمدی ءِ پسو ءَ دات ھم نہ کن ئے بلے پہ وت ءَ تسلہ دیگ ءِ واست ءَ اے چاریں پُرشتگیں گپ من نبشتہ کُتگ اَنت کہ منی دل کمو سبک بہ بیت ءُ من ءَ تاھیرے بہ رس اِیت۔۔ منی ارواہ منی دلسرد جان باگیں بھشت ءَ بات ئے منی دوا انت۔۔۔۔۔۔
