بلوچ ءِ درد ءَ کَس نہ مار اِیت

نبشتہ کار: چراگ بلوچ

اگاں مروچی ما بہ چار ایں گُڑا ما گِند اِیں کہ ھر نیمگ ءَ بلوچ وار ءُ بَزگ اِنت۔ بلوچستان ءِ ھر ھند ءُ دَمَگاں پاکستان ءِ زوراکی یکشل ءَ برجاہ اَنت ءُ ھر نیمگ ءَ بلوچ ءِ گِس ویران اِنت، ھر نیمگ ءَ بلوچ چُکچینی بُوَگ ءَ اِنت۔ ھر نیمگ ءَ بلوچ ءِ ورناہ گار ءُ بیگواہ کنگ بُوَگ ءَ اَنت۔ اے ناشریں ریاست بلوچ ءِ مال ءُ مَڈّیاں بَرَگ ءُ ورگ ءَ اِنت بلے بلوچ ءِ چُک پہ چُنڈے نان ءَ گْریوگ ءَ اَنت، در پہ در اَنت۔ وانگ نیست، ما بلوچاں سک باز بزگی ءُ بے وسی اوپار کُتگ، نوں مارا دیم ءَ جُنزگی ءُ اے بزگی ءُ بے وسی ھلاس کنگی اِنت۔

گِند ئے مارا بے توار بوگ ءُ تُرس ءِ

آماچ بوگی نہ اِنت بلکیں اے زُلم ءِ ھلاپ ءَ جُھد ءُ توار چست کنگی اِنت۔ پہ وتی گار ءُ بیگواھیں مردماں گپ کنگی اِنت۔  انچوش کہ ما گِندگ ءَ اِی کہ اَگاں یک لوگے ءَ مردمے گار ءُ بیگواہ بیت یا یکے کُشگ بیت گُڑا ما پاد بیا اِیں۔ آئی ءِ واست ءَ توار چست بکن اِیں۔ اگاں ما مروچی بے توار بیت اِیں گُڑا باندا مئے واست ءَ ھچ پَشت نہ کپ اِیت، بس مارا جنزگی اِنت۔ پہ کَس ءَ اُمیت دارگی نہ اِنت۔ مروچی اگاں چوشیں بازیں دمگ ھست اَنت کہ اود ءَ یک مردمے گار ءُ بیگواہ بہ بیت گُڑا آ دگہ مردم نیا اَنت۔ آ سک تُرس ءِ آماچ اَنت ءُ بْیا اِت ءُ اِے  تُرس ءَ ھتم بکن اِت، یکجاہ بہ بِہ اِت۔ اِے مَہ گْوش اِت کہ ما چی کُت کن ایں یا کہ مارا چے کار اِنت؟ ی بلّ اِت ھمائی ءِ وتی جیڑہ اِنت۔ بلکیں مارا یکجاہ بوگی انت پرچا کہ  اے سرجمیں بلوچ راج ءِ جیڑہ اِنت۔

اگاں ما ھمے وڑ ءَ بے توار بیت ءُ دگرانی سر ءَ اُمیت داشت گُڑا مارا چہ اے بربادی ءَ کَس رکینت کُت نہ کنت۔ مروچی سرجمیں دُگنیا گندگ ءَ اِنت کہ گوں بلوچ راج ءِ سر ءَ چے بُوگ ءَ اِنت؟ بلوچ شھید، گار ءُ بیگواہ بُوگ ءَ اِنت ءُ بلوچانی زنگولیں لاش چگل دیگ بُوگ ءَ اَنت۔ مێت راج ءِ ۔ھلوک بے روز گار کنگ بُوگ ءَ اَنت۔ چہ ایشی ءَ ھوار بلوچانی مال ءُ مَڈّی لُٹ ءُ  پُل کنگ بُوَگ ءَ اَنت۔  گُڑا اَ پرچا ھاموش اَنت ءُ ھچ نہ گُوش اَنت؟

البت، اے درستیں چیزاں وَ زان اَنت ءُ سرپد اَنت گُڑا من پمشکا گُوشگ ءَ آں کہ پہ کَس اُمیت مہ دار اِت، وت ھوار ءُ یکجاہ بِہ بَہ اِت  اِے ریاست ءِ دیم ءَ بہ اوشت اِت اد ءَ کس پہ کس ءَ ھچ نہ کنت۔ کس ءَ مئے سر ءَ بزگ نہ بیت کس مئے دردان نہ مار ایت۔ مئے بے وسی ءُ بزگی ءَ نہ مار اِیت۔ اگاں مروچی ما اے زوراکی ءِ ھلاپ ءَ توار چست نہ کُت ءُ بے توار بیت ایں،  گُڑا اے بزان اِت کہ باندا مئے واست ءَ ھچ پشت نہ کپ اِیت ۔ مارا جھد کنگی اِنت وتی زُبان ءُ زمین ءُ آیوکیں پدریچ رکینگی اِنت وتی گار ءُ بیگواھیں مردمانی واست توار چست کنگی اِنت۔ مارا وتی زُبان ءُ زمین وت رکینگی اَنت۔ پہ کس ءَ اُمیت دارگی نہ اِنِت۔ مارا وتی درد ءُ گم وت مارگی اِنت۔ مارا نوں کَس ءَ پہ نندگی نہ اِنت کہ آ کیت مئے مَدت ءُ کُمَّک ءَ کَنت۔ کَس مئے مَدت ءُ کُمَّک ءَ نہ کنت۔ اگاں یکے مئے سَر ءَ  بزگ بوتیں گُڑا مروچی دیر اِنت کہ اے ریاست ءِ زوراکی مئے سَر ءَ برجاہ نہ اِت اِنت۔

گِند ئے مارا وتی درد ءُ گم  وت مارگی انت ءُ جھد کنگی اِنت دیم ءَ روگی اِنت یکدست ءُ یکمشت بوگی اِنت۔ سلامت بات اِت بلوچ بات اِت یکمشت ءُ یکدست بات ات۔