چارمی ءُ گُڈی بھر
نبشتہ کار: شمیم اکبال
روچ پد ءَ گوں ھونی ئیں بالاد ءَ چہ دیم ءِ گیمُرتگیں کوہ ءَ سر کشّان اَت ،گوریچ ءَ ھم وتی بانزُل پیتکّگ اَنت ءُ وت ءَ لھم تِر کُتگ اَت۔ شوانگ پد ءَ گوں وتی رمگ ءَ دیم پہ ماتبند ءَ راھی اَت ، سیسو گوں وش لسھانیں تواراں دیم پہ آپ ءَ رھادگ اِت اَنت ،مھلوک وتی کار ءُ روزگار ءَ گُلائش بوھان اَت۔
ھردُکاں دمبُرتگ اَت، بلے دمبرگ ایوک ءَ بالاد ءَ ھست اَت، مجگ تنیگا دمبرگ ءِ نام ءَ زانگ ءَ نہ اَت۔ گوں نوک ءِ اُمیت ءَ چم انگت دُژمن ءِ کِشک ءَ اِت اَنت،
کسانے ساھتے ءَ پد ساھل اِشتاپ اِشتاپ ءَ دورگِند چماں کرت ءُ درّائینت:
“وت ءَ گیگ کن مئے لگوریں دُژمِن پیداک اِنت “
“بلے جان! من گیگ آں بس ھمیشگی ودار بوتگ ھاھاھاھا ” شُبین ءَ گوں کندگ ءَ پسو دات۔
ساھل گوں لھمیں بچکندگے ءَ درّائینت:
” دُژمن سر ءِ توک ءَ اِنت تو وتی کندگاں انگت بس نہ کن ئے “
دُژمِن ءِ جنگجاہ ءِ سر ءَ سر بوگ ءَ گوں سنگتاں وتی کار کرت ءُ سِی ءُ ھشت دمان ءِ تامُرے جوڑ کُرت ءُ چہ جنگجاہ ءَ درکپت اَنت۔ ھردُک گل اِت اَنت کہ کار بوتگ اَت ، سپر ءِ میان ءَ کار ءِ بابت ءَ گپ کنان اِت اَنت ،کندگ ءُ مزاک اَت ، نیمراہ ءَ دم اِش کرت ءُ جوڑ بوتگیں تامُر چار اِت ءُ پد ءَ پشت کپتگیں پُرانی ءِ چُنڈے چُنڈے وارت ءُ پد ءَ سپر ءَ در کپت اَنت۔ گوں دمبُرتگیں بالاد ءَ ھردُک پد ءَ پند جنان اِت اَنت ،گوریج ءَ پد ءَ کشّگ بِندات کُتگ اَت۔
شُبین ءَ نیمراہ ءَ اُوشتات ءُ درّائینت:
“جان تو جھل ءَ ودار کن ،من اے دیمی کوہ ءَ سر کپاں دامگے گِراں گُڑا پد ءَ پہ اوتاک ءَ رھادگ بئیں “
ساھل: شر جان!
شُبین گوں ژندیں بالاد ءَ مزنیں کوھی ٹُلّے ءَ سر کپت ءُ بوتگیں کار ءِ ھال سنگت ءَ دات ءُ تامُر دیم دات اتک جھل ءَ، پد ءَ ھردُکیں دیم پہ اوتاک ءَ راھی بوت اَنت۔
لھتیں روچ ءَ رند شُبین شُت دیم پہ دامگ ءَ کہ ھال اھوالے گِراں۔ شُبین دامگ ءِ سر ءَ گوں پیس بُک ءَ گُلائش اَت کہ بوتگیں کار ءِ تامُرے دیم ءَ کپت، تامُر ءِ جھل ءَ داتگیں کمنٹاں وانان بوت کہ یک ءُ دو نپر گوشگ ءَ اَت کہ کار کمیں دمان ءَ پیسر بِندات کنگی بوتگ ،دگہ یکے گوشگ ءَ اَت گِندے اِد ءَ کمیں چوش بوتیں جْوان تِر بوتگ اَت ،دگہ کسّے گوشگ ءَ اَت کہ سنگت بِر بوتگ اِنت چوں! دُژمِن گْوزیت نوں کار ءَ کن اَنت۔
شُبین یک برے نبشتہ کنگ بِندات کُت کہ شُمارا سما ھست” کہ اے کار ءِ ٹوٹل کدی جنگ بوتگ ؟ کُج ءَ چہ مڈّی آرگ بوتگ ؟ چینچک روچ پہ دُژمِن ءَ ودار کنگ بوتگ ؟ چونیں اڑ ءُ جنجالانی دیمپان سنگت بوتگ اَنت ؟ سِی ءُ ھشت دمان ءِ تامُر ءِ جوڑ بوگ ءَ چینچو وھد شُتگ، شُما سما کُتگ ؟” بلے پد ءَ شُبین ءَ وتی نبشتہ کُتگیں لبز کَرُوت اَنت ءُ چہ پیس بُک ءَ ڈنّ بوت۔
مُدامی یکے دومی ءِ ردی ءَ پدر مہ کن اِت بلکیں جھد بہ کن اِت کہ جُھد ءَ شوکیں رنگّے ءَ وتی کوپگ ءَ بہ کن اِت۔ جُھد ھمُک بلوچ ئیگ اِنت، شُمئے زمہ واری اِنت کہ گوں سنگتاں ھم کوپگ بہ بہ ئے ءُ مُدامی سنگتاں سِکین بہ دے اِت کہ پہ شُمئے باندات ءَ جُھدکار ءَ وتی مروچی ندْر کُتگ ،کسے کہ جُھد ءَ شوکیں رنگ ءَ دیم بُرت کنت بائد اِنت کہ بہ بارت ئے، ھُشکیں اڑ ءُ جنجال ،گپ کنگ ءَ وت ماں وتیں دل گْرانیاں مئے جُھد ءَ ھچ پائدگ نہ رَس اِیت، بلکیں دُژمِن گیش گل بیت ءُ گیش پائدگ چِست کنت۔
ھلاس۔۔۔
