نبشتہ کار مھروان بلوچ
منی رودینتگیں ھمسپر مھر ءُ مھروان
“مھروانیں ھمسپر دوری پہ من کیامت
اِنت”
اُمیت کن آں کہ تو ھر کُج ءَ ئے، سلامت ئے۔ زمستان ءِ شپ اَت، من نشتگ ءُ موبائل چارگ ءُ نیوز وانگ ءَ اِت آں ھمے وڑ تئی آئی ڈی چمانی دیم ءَ کپت۔ من تئی پوسٹ ءَ چار اِت ءُ لائک کُت اَنت پد ءَ ترا میسج کُت “سلام سنگت، تو وش ءُ جوڑ ئے؟“
گُڑا ساھتے ءَ پد من چاراں تئی جواب آتکگ کہ من وش آں تو چون ئے؟ ما سلام ءُ دْروت ءَ پد من گْوشت تئی جوڑ کُتگیں اکس وش اَنت من ءَ دوست بوتگ اَنت، من ترا اکسے دیاں تو جوڑ ئِے کن ئے؟
گُڑا تو کَند اِت ءُ گْوشت باریں چونیں اکسے؟ من گُوشت اکس شھیدی اکسے۔ تو گْوشت ھو دیم ئِے بدے من جوڑ ئِے کن آں۔ من شھید گنجل مزار ءِ اکس دیم دات تو ھاموش بوت ئے۔ من گْوشت بلکیں گوں تو نہ بیت؟ تو گْوشت انا من بس زمین زادگ ءَ چارگ ءَ آں، شر اسکیچ کنان ءُ پد ءَ ترا دیم ئِے دیاں
گُڑا دومی روچ ءَ تو دیم داتگ اَت من سک گل بوت آں کہ اِزمکارے ءِ دست ءَ واجو ءِ اکس جوڑ بیتگ۔ پد ءَ انچو ما گپ ءَ اِت ایں کہ آئی ءَ من ءَ دِگہ جُستے کُت۔ من نام نزانتگ اَت کہ کے اِنت بلے زان ئے مردم مردم ءِ مھروانی ءَ چار ایت ءُ گپ کنت۔
انچو من ءَ گوں انسان ءَ مھر بیت من ءَ یک روچے گُْوشت ئِے تئی نام کے اِنت؟ من گْوشت تو من ءَ نامے پر کن۔ گُش ایت من وتئی زند ءِ تھ ءَ شوکیں مردم ءِ نام ءَ مھروان کناں انچو تو ھم منی شوکیں سنگتے ئے ءُ تئی نام ءَ من مھروان کناں۔
پد ءَ یک ماھے ءَ من ءَ ھال نہ نئیت من ھر وڑ کناں کہ اگاں کسے ءَ چوش مھر بہ دنت پد ءَ یکدم ھال کنگ یل بہ کنت پد ءَ من گْوشت انا زند ءِ تہ ءَ انسان ءِ دنیا ءِ کار بنت کہ باریں چون اِنت کس نزانت پد ءَ لھتیں وھد گْوست من نشتگ اِت آں چاراں منی پون توار کنگ ءَ اِنت۔ من چست کنگ ءَ باں پون بند بیت من ءَ ھچ گمان نہ بیت منی شوکین سنگت یاد کنگ ءَ اِنت۔ انچو کہ من وتی پون ایر کُت چاراں میسجے آتک کہ نبشتہ اَت ئِے “مھرو، من ءَ مئے کر ءَ نیٹ ورک نیست من ترا کال کنگ ءَ آں“
من میسج وانگ ءَ اِت آں چہ گل ءَ منی ارس رِتکگ اَنت۔ من گْوشت کُربان پہ تو۔۔۔۔، گُڑا ما دیراں داں کال ءَ گپ کُت۔ من گْوشت ترا چون بیتگ؟ بہ گْوش باریں؟ گْوزت ئِے چے کن ئے نیٹ ورک نیست۔
من گْوشت مرچی نمبر ءَ ٹرائی کناں باریں گُڑا ما گپ کن ایں انچو گُڑا یکے توار کنت۔ کال بند بیت پد ءَ من جیڑ آں یار من نزان آں من ءَ چون اِنت بس دل گْوش ایت گوں تو گپ بکناں۔ گُش ایت مھرو من چٹ پارک باں ترا وت ھال کناں اے روچی من ءَ یاد اِنت مارچ ءِ ماہ اَت، شپ تیار اَت من نشتگ ءُ آزمان ءَ چارگ ءَ اِت آں جیڑ اِت اگاں گوں کسے ءَ مھر بہ بیت آ مردم چون بیت باریں؟ ناں سکون ناں آرام باں دْراھیں روچ ءُ شپ شوکیں انسان ءِ ھیال ءَ کپاں
لھتیں روچ ءَ پد من ءَ ھال ئِے کُت ءُ گُش ایت مھرو بس دو روچ ءَ رند من وتی دمگ(الاکہ) ءَ کایاں پد ءَ شریں رنگے ءَ ھال کن ایں بس وتی ھیال ءَ بدار من بس بے توار باں من گُش آں من ٹینٹ ءَ تو بس وتی ھیالداری ءَ بکن، ھوار ایں، من ءَ یاد اِنت اے روچ 19 مئی اَت من سک بے چین اَت
بے واب انچو ھیالانی تہ ءَ جیڑگ ءَ آں کسے من ءَ جیڑگ ءَ اِنت وللہ من سک بے چین آں نزان آں چے کن آں؟ من بس گُش آں بارے من وتی شوکیں مھروان ءِ نمبر ءَ ٹرائی کن آں بلکیں نیٹ ورک ءَ بیت من نمبر ٹرائی کُت، کال شُت ءُ آئی ءَ چست کُت۔ من گْوشت ھلو آئی ءَ درائینت چون ئے منی مھرو؟
من ءَ انچو گمان بیت چہ ارش ءَ توارے آتک کسے من ءَ یاد کنگ ءَ اِنت وللہ من چٹ ھاموش اِتاں نہ زان آں چے بِہ گْوش آں من اے ھم گْوشت کہ تو چون ئے؟ بس دیر ءَ رند من گْوشت تو کُج ءَ ئے؟ تو چون ئے؟
گْوش ایت من وتی گس ءَ بس تو شوک بو گوش ایت مھرو من ہھر وھد ءَ گوں تو گْوز آں
نو اے وھد ءَ من چون آں؟ چہ وت ءَ سک دلگران ات آں۔ پد ءَ من گْوشت من زندے تہ ءَ منی ھیال ءَ من وشی نہ دیستگ۔ گُش ایت ترا چون اِنت؟ اے وڑیں گپ کن ئے وت ءَ شوک بکن گُڑا تاں دیراں من ءَ بس سرپد کُت ئِے۔ من جیڑ اِت اے زند ءِ تہ ءَ اے وڑیں شوکیں انسان ھست چوناھا کسی سر ءَ یکین نہ بیت بلے من نزان آں چون اگاں کسے گْوش ایت من ءَ چہ ھُدا ءَ رند کسے چو دوست اِنت
گُڑا من گُشاں من ءَ وتی شوکیں ھمسپر چوں ساہ ءَ دوست اِنت منی وشی ءُ سکی گوں من ءَ اِنت ھر وڑیں ساھتاں من تھنا نہ بیتگ آں گُڑا یک شپے من ءَ گُشت ئِے مھرو من گوں تو گپ کنگ لوٹ آں من گُشت شنک ءَ پر تو بہ گُش، گُش ایت مھرو من ءَ گوں تو مھر اِنت ترا وتی کنگ لوٹ آں بس من گُش آں تو منی بہ بَہ ئے، من انچو گل باں بس چاراں من دل ءَ گُشت من ھمے گپ کنگ ءَ بیتگ آں بس تّرس اتگ باریں تو چے گُش ئے من گُڑا گشت نہ کُتگ۔
گُڑا من میسج جواب دات گُشت ئِے۔ نا، منی ھمسپر من ءَ ھم گوں تو مھر اِنت شوکیں انسانے تو پہ من گُڑا مئے سنگتی پہ مھر ءِ تہ ءَ بدل بوت پد ءَ ما انچو ھال کن ایں دیوان کن ایں وتی گپاں کن ایں پد ءَ تو گُشت من وپساں بلے منی دل ءَ گُشت تو انگت آگاہ بی ترا من نہ گُشت بلے دل ءَ انچو گُشت من یک وابے گندگ ءَ آں۔ من ءَ تئی وڑیں شوکیں انسانے رس اتگ من گُشت ترا واب ءَ کپتگ ؟ گُش ایت ھو بے وھد اِنت سوب ءَ ھال کن ایں۔
انچو من شپ وش بات گُشت من ءَ گُش ایت من ھم وشی کناں گُڑا من جیڑ ات یار مھرو من ءَ گوں وتی ھمسپر ءَ اشک اِنت۔ اشک گوں ھما مردم ءَ بیت کہ آ چہ وتی زند ءِ وشی ءُ گم ءَ ھوار کنت ترا ھچ وڑ ءَ دور نہ کنت۔ تو بے وس بَہ ئے، من وپت ءُ چم پچ کُت اَنت۔ سوب بیت چاراں میسج اتکگ شب وش بات من گُشت تئی ھم وش بات آرواہ من گُشت تو من ءَ مھرو ءِ نام داتگ گُڑا من ترا چے بہ گْوش آں
بس گُش ایت مھرو ھرچی تئی دل گُشایت من گُشت کم مھر، گُڑا ما وتئی نام ایر کن ایں۔ مھر دو بنت۔ یک مردمے کہ مردم ءِ وست ءَ تلوس ایت یکے مھر ءِ مردم پہ اشک وتئی مِھر ءَ دیم ءَ بارت روچ پہ روچ مھر گیش بیت جیڑگ گیش باں ناں سکون ناں واب ناں آرام سجیں روچ ءُ شپ بس چمانی دیم ءَ بس یک انسان ءِ بیت من گُشاں (کممھر) داں کیامت ءَ من ءَ گوں وت ءَ کن ئے۔ گُش ایت “ھو مھرو ترا یل کناں کُجا رواں”
بس تو گون بو تو منی ھوسلہ ءِ ھمت ءِ بس بس تو شوک بو کس نیست منا چہ ترا جُدا کنت۔
بس کمّھر روچے مرچی بس تئی ودار ءَ نشتگ آں باریں کدی آ وھد کیت۔ من تئی دیدار ءَ کناں ءُ بزگیں دل ءَ گْوش آں بس کمو وادر کن انشااللہ کمّھر ءِ دیدار بیت سلامت بات ئے ھواریں دائم منی شوکیں ھمسپر
