نبشتہ کار: سنگت جوش
اولی بھر
بلوچستان سرجم ءَ جنگ ءَ گپتگ چوشیں روچے نیست کہ بلوچ ءِ دل ٹپیگ بوگ ءَ نہ انت. چوشیں روچے نیست کہ بلوچ ءِ گِس ماندارگ بوگ ءَ نہ انت۔ ورناہ ءُ کماش ءَ ھوار زالبول ھم زندانی کنگ بوگ ءَ اَنت. بلوچستان چہ درد ءُ ٹپ ءَ چکّار اِنت ءُ کارست ءَ ھوار کسّہ ھم نوک بُوان اَنت. بازیں رھشونے نمیران کنگ بیتگ ءُ بازینے انگت گار ءُ بیگواہ اِنت بلے مروچی ھم بلوچانی جُھد برجم اِنت. ھر نیمگ ءَ چمّاں شانک دے ءُ پچّار چوشیں جاھے ترا دست نہ کپ اِیت کہ آ جاگہ دژمن ءَ ٹپی نہ کُتگ. اے درداں ھما مردم مارت کُت کنت، آ مردم ءَ گوں وتی زمین ءَ مھر بہ بیت ءُ وتی زمین ءِ درد ءَ بہ مار اِیت ءُ جیڑ اِیت۔
گُڑا بانک ھما رھشون بیتگ کہ وتی مھلوک ءِ سر ءِ زلم ءُ زوراکی گوں وتی چمّاں دیستگ ءُ راجی جنز ءَ ھوار بیتگ. ھما زمین زیبا اِنت، ھما زمین چہ ابرمی مڈّیاں چکّار اِنت، ھما زمین کہ ما وتی چم پچ کتگ اَنت ھما زمین مئیگ اِنت بلے مروچی ھمے زمین گلام اِنت ءُ تو درامد جوڑ بیتگ ئے.
اے نبشتانک ءَ من ھمے پدر کنگ ءِ جُھد کناں کہ لھتیں انچیں گپّ دیم ءَ بیار آں ھما گپ بانک ءَ وتی زند ءِ سپر ءَ بگر دانکہ گُڈی روچ ءَ جتگ اَنت. چوش کہ اد ءَ بازیں چیزے گیش ءُ گیوار کنگ نہ بیت. اے واست ءَ کنگ نہ بیت، بانک ءِ سر ءَ اگاں کتاب چاپ ءُ شنگ بہ بیت ھم کم اِنت گُڑا اے کسانیں نبشتانک گوں بانک ءِ کرد ءَ ھچ وڑ ءَ انساپ کرت نہ کنت.
اد ءَ بانک ءِ لتھیں گْوشتانک دیمّ ءَ کار آں دانکہ وانک ھم ءِ سرپد بہ بنت اگاں بلوچستان ءِ راجی راھشون ءَ ھوار ءُ بی ایس او آزاد ءُ بانک ءِ کرد ءُ رھشونی ءَ وانگ ءُ پھمگ لوٹ ئے گُڑا بزان لمّہ کتاب ءِ وانگ ھژدری اِنت، بانک ءَ ھوار سرجمیں بلوچستان ترا دست کپ اِیت. لمّہ کتاب ءِ تہ ءَ ھمے نبشتہ اِنت کہ ڈاکٹر اللّہ نزر گْوش اِیت “گلامیں راجانی زالبول وتی گلزمین ءِ ھاتر ءَ ھما جُھد ءَ کت کن اَنت کہ آیاں مردین ھم کت نہ کنت”
بانک بلوچستان ءِ تہ ءَ ھما کرد پیلو کُتگ آ کرداں مردین پیلو کُت نہ کنت. اگاں مروچی بلوچستان ءِ تہ ءَ زالبول یک کرد پیلو کنگ ءَ اَنت گڑا اے بانک کریمہ ءِ جھد ءِ مستاگ اِنت کہ ڈاکٹر مھرنگ، ڈاکٹر سبیھہ، ڈاکٹر شلی ءُ سمی دین ءِ وڑیں زالبول مروچی لیڈر جوڑ بیتگ اَنت گیگھری کنگ ءَ اَنت. جزم آں کہ سوب المّ مئیگ اِنت پرچا اے جھد زالبولاں ھم وتی کوپگ ءَ بستگ ءُ اُوگام جنگ ءَ اَنت. بانک ءِ وانگ ءُ زانگ ھر بلوچ پرزند ءِ واست ءَ ھژدری اِنت دانکہ تو سرپد بِہ بَہ ئے ھما کار کہ بانک ءَ دیگ بیتگ آ کار بانک ءَ جْوانی کُتگ اَنت. من ءُ تو اے کار ءَ ھما وھد ءَ دیم ءَ بران ءُ وتی کن ئے مارا بانک ءِ وڑ ءَ پند جنگ اِنت ءُ جنزگی اِنت.
مروچی بلوچستان ءِ کوہ ءُ کُچک، شیپ ءُ لد، موسم ءُ جمبر، ھمے ٹپیگیں زمین کریمہ ءِ چھرگ ءَ جن اَنت ءُ انچو سما بیت بانک ءَ بلوچستان بے کساس دوست بیتگ. بانک کسانیں وھدے ءِ تہ ءَ سپر کنگ ءَ اِت ءُ مردم یکجاہ کنگ ءَ اِت دانکہ ھمے گُشگ ءَ اَت مارا جُھد کنگی اَنت ءُ وتی زمین چہ دژمن ءِ دست ءَ پچ گرگ ءُ آجو کنگی اِنت. بانک ءَ بلوچستان ءِ آشوب(انکلاب) ءَ یک مزنیں راجی زانتے داتگ ءُ ھما آشوب چہ ھر بلوچ ءِ کسانیں زھگ ءِ چمّاں پھمگ بیت. اگاں من ءُ تو بلوچستان ءِ درد ءَ وانگ لوٹ ایں گُڑا مارا کریمہ ءِ درد وانگی اِنت کہ چونیں دَرد کریمہ ءَ پہ بلوچستان ءَ بیتگ.
اگاں کریمہ راجی جنز ءَ ھوار مہ بیتیں گڑا من تو ھچ بر کریمہ نہ زانتگ اَت. اے کریمہ ءِ وشبھتی اَت کہ بلوچستان ءِ وڑیں سر زمین ءِ واست ءَ جُھد ئِے کُت ءُ وتّ ھر بلوچ ءِ دل ءَ زندگ کت ئِے۔ بانک گْوش اِیت “اگاں بلوچ ءِ کرِّ ءَ مڈّیانی ءِ کمی نہ اَنت بلے اے ڈیھ آیانی وتیگ اَنت. پہ وتی ڈیھ ءِ ھاتر ءَ ما داں گُڈی ساہ ءَ جنگ کن اِیں”
چہ اد ءَ اے راستی گندگ ءَ کیت بلوچ ءِ گُد چاک چاک اَنت نان پہ ورگ ءَ نیست بلے وتی جُھد مھکم ءُ برجم ئِے داشتگ. شد بلوچ ءَ بگْوش اِیت بلے پہ زمین ءِ ھاتر ءَ وتی ساھ ءِ پرواہ نہ کنت. بلوچستان ءِ دلبند ءَ ماتاں وتی تنگوئیں بچ ءُ جنک گوں نازیک ءَ زمین ءِ باھوٹ کُتگ ءَ اَنت گُڑا نوں بلوچانی گیگھری ءُ آجوئی ءِ چولانی دیم ءَ کس اوشتات نہ کنت. ما انچیں زمینے ءَ چم پچ کُتگ اَنت کہ اد ءَ ابید جُھد ءُ جنگ ءَ دگہ ھچ راہ ءُ در پہ بلوچ ءَ پش نہ کپتگ. بلوچستان ءَ سرجمیں پاکستان روژنا ءُ آباد کُتگ بلے بلوچستان ءِ مھلوک انگت پہ شُد مَرگ اَنت۔ گُڑا بے جنگ ءَ دگہ چے پش کپتگ کہ بلوچ دست ءَ سر ءَ کن ءُ ندارگ پچّار اِیت ءُ گُنگ بہ بیت؟
روان اِنت۔۔۔۔
