شھید بالاچ ءِ لھتیں یات

نبشتہ کار: کپایت بلوچ

مروچی 11 پروری 2025 اِنت بزاں شھید ھدایت اللہ پنّام ء بالاچ ءِ سیمی شھیدی ءِ روچ اِنت۔ مرچی شھید ءَ سَے سال سرجم بوتگ کہ اَچ ما جسدی دْروشم ءَ گِستا اِنت، بلے آئی ءِ پِگر ءُ لیکہ داں مرچی مئے ھمراہ اِنت۔ آئی ءِ پگر ءِ واھُند ھما سنگت اَنت کہ بلوچ آجوئی ءَ پہ کوہ ءَ جنگ ءَ اَنت۔ آئی ءِ پگری سنگت ھما اَنت کہ بلوچستان ءَ ھوار دنیا ءِ ھر کُنڈ ءَ بہ بنت پہ بلوچ راجی جُنز ءُ بلوچ ڈیھ ءَ گوں پہ مھر بندوک اَنت۔ آ سیاسی ءُ جنگی پِڑ ءَ وڑے ناں وڑے ءَ آئی ءِ پگر ءُ لیکہ ءَ دیم ءَ برگ ءَ اَنت۔

مرچی وھدے من سُھبی واب ءَ پاد اتک آں گُڑا دل ءَ ھُل کُت کہ کْوھنیں اکساں بہ چاراں، وھدے من اکساں چاران بوت آں گُڑا شھید بالاچ ءِ اکس دیم ءَ اتک من ءَ دلبُریں زھیراں امباز کُت۔ اے اکس ءِ توک ءَ شھید بالاچ بلوچستان ءِ کوھے ءِ توک ءَ نشتگ یک ھُشکیں نانے گوں تالے ءِ توک ءَ کمے ڈال ءَ دیم ءَ اِنت ئے ورگ ءَ اِنت۔ اے اکس بلوچ جھدکارانی پہ وتی گُلزمین ءَ مھر ءِ درشان ءَ کنگ ءَ اِنت کہ بلوچ سرمچار پہ وتی راج ءُ زمین ءَ چنچو درد ءُ تکانسُری اُوپار کن اَنت۔ پد ءَ دگہ اکسے منی دیم ءَ اتک کہ شھید بالاچ ءَ تُپنگ چو کمرزانی ءَ کُٹ ءَ اِنت ءُ پہ بچکندگ چارگ ءَ اِنت۔ شھید ءِ اے بچکنداں چِہ انچو سما بوگ ءَ اَت کہ گُلزمین ءِ مھرانی دیم ءَ اے بزّگی ھچ نہ اَنت۔

من ءَ یات اِنت یک روچے شھید بالاچ ءَ من ءَ پون کتگ اَت ما بازیں کندگ ءُ مسکرا کُت۔ گپّ گپّ ءِ توک ءَ من شھید جُست کُت کہ شُما جنگ ءَ اِت در پہ در ءُ تکلیپے گُڑا شُما چوں کن اِت؟ لھتیں وھدے واستا جاگھے برو اِت دم بہ کن اِت؟
گُڑا شھید بالاچ ءَ کند اِت ءُ من ءَ گْوشت: ٫٫ باور بہ کن وھدے ما سپرے ءَ بہ اِیں یا جنگے ءَ چہ واتر کن اِیں ءُ اے درچک ءُ کوھانی ساھگ ءَ نند اِیں گُڑا اے کوش کہ کش ایت مارا تاھیر رس اِیت ءُ انچو سما بیت ما بھشت ءَ اِیں ٬٬۔
پد ءَ شھید ءَ گْوشت: ٫٫ اے جنگ بلوچ ءِ سر ءَ الم انت، وھدے کہ تئی زمین چہ تو پُلگ بیت گُڑا پہ تو ابید ءِ جنگ ءَ دگہ ھچ راہ پشت نہ کپ ایت ٬٬۔
پد ءَ من شھید بالاچ ءَ را گْوشت کہ جنگ الم اِنت، بلے جنگ ءِ ھم وھدے ھست۔ تو انوں کسان ءُ تئی اُمر جنگ ءِ نہ اِنت۔
شھید ءَ من ءَ پسّو دیان ءَ گْوشت: ٫٫ جنگ ءِ واستا کسانی ءُ مزنی نہ لوٹ اِیت، جنگ گوں اُمر ءَ چہ گیش تئی پگر ءُ لیکہ ءَ گوں بندوک اِنت ٬٬۔
من پد ءَ پہ مسکرا گْوشت، ھو! جنگ بہ کن اِت، مُلک کہ آجو بیت ما ھم واتر مُلک ءَ کا اِیں۔ شھید ءَ کندان ءَ گْوشت: ٫٫ ھو! آجوئی ءِ بھاراں دُراھیں مُرگ واتر کن اَنت ٬٬۔
شھید ءِ پون ءَ چہ پد من جیڑ اِت کہ کوہ ءِ نِندگ سک گْران اِنت، اے سنگتاں شاباش اِنت کہ کوہ ءَ نشتگ اَنت پہ گُلزمین ءَ جنگ ءَ اَنت۔

شھید بالاچ اُمر ءُ بالاد ءَ کسان اَت، بلے آئی ءِ لیکہ ءُ توکل سک توانگر اَت اَنت۔ شھید بالاچ کیچ ءِ کسانیں کوچگی میتگ درمکول ءَ ودی بوتگ۔ بالاچ ءِ کھول ءَ شھید نسیر کمالان کہ یک زبانزانتے، شائر ءُ سیاسی مردمے بوتگ۔ دومی آئی ناکو شھید کمال کھدائی کہ یک آشوبی شائرے ءُ بلوچ زانتکارے بوتگ۔ پد ءَ آئی تروزتک شھید اِکرام نودربری ءِ وھد ءَ بی ایس او آزاد ءَ بندوک بیت یک سیاسی مردمے بیت، آئی ءِ دو ناکوزتک راجی جُنز ءِ کاروان ءِ دو سپاھیگ بنت۔ شھید سمیر ءُ شھید اسلام کہ گُزمین ءِ موکگ ءَ ندْر بنت۔
ھمے وڑ ءَ آئی ءِ برات شھید شجاھت ھم بلوچستان ءِ آجوئی جُنز ءِ سنگتے بیت، آ ھم پہ ماتیں گلزمین ءِ پاسپانی ءَ شھید کنگ بیت۔ آئی ءِ مستریں برات اِنایت بلوچ 2015 ءَ زورانسری بیگواہ کنگ بیت کہ روچ ء مروچی زندانیگ اِنت۔ نوں چوشیں لوگے ءَ ودی بوگ ھم یک وش بھتی ءُ دلیری ءِ سبب بوت کنت، پمیشکا پانزدہ سال ءِ اُمر ءَ آ پہ بلوچستان ءِ آجوئی ءَ دیم پہ کوہ ءَ در کپ اِیت۔
من ءَ انگہ یات اِنت کہ شھید بالاچ ءَ من ءَ گْوشتگ اَت: ٫٫ وھدے من کوہ ءَ اتکگ آں گُڑا سنگتاں گْوشتگ کسانیں گونڈلے اتکگ اِشی ءَ وش نہ بیت۔ دگہ سنگتے ءَ گْوشتگ کہ اے شیرمِچے اِد ءَ اتکگ اے اِدا جَل اِت نہ کنت ٬٬۔
بلے! شھید ءِ مھِر گوں زمین ءَ انچو مھکم اَت کہ داں گُڈّی ساہ ءَ وتی راجی جُھد ءَ گوں بندوک اَت۔ شھید ءَ مُدام گْوشت: ٫٫ اے پِگری جنگے، اے جنگ ھلاس نہ بیت۔ سنگت شھید بنت، نوکیں سنگت کئیت ءُ ھوار بیت، بلے اے کاروان انچو جُنزان بیت ٬٬۔

ھردیں کہ من شھید ءَ گوں ھال اھوال کتگ گُڑا من مدام گْوشتگ کہ جنگے، شُما ھر وھد ءَ دژمن ءَ گوں دیم پہ دیم اِت، وتی ھیال ءَ بہ کن اِت۔ شھید ءَ ھر وھد ءَ گْوشتگ: ٫٫ ھو! ما وتی ءُ سنگتانی ھیال ءَ دارگ ءَ اِیں ٬٬۔
یک روچے من ءَ گْوش اِیت: ٫٫ تو منی مستریں برات ئے، بلے لھتیں گپّ ترا گْوش آں دل ءَ مہ یار۔ اے جنگے، جنگ ءِ توک ءَ دْراھیں چیز بنت۔ مردُم جنّنگ بیت۔ مردم چست کنگ بیت در پہ در بیت۔ مردم ٹپیگ بنت۔
ھما روچ کہ منی نمیرانی ءِ روچ بیت من ڈنّ ءَ نہ باں، دانکہ منی روچ ھست اَنت من کبر ءَ ھم نہ باں ٬٬۔
آئی ءَ من ءَ اے ھم گْوشت: ٫٫ منی مستریں واھشت ھمیش اِنت کہ منی لاش منی زمین ءِ سر ءَ بہ بیت ءُ منی توپک منی دست ءَ بہ بیت ٬٬۔
گُڑا من آئی ءَ را گْوشت ناں سنگت اے وڑیں گپّ مہ کن، اے دْراجیں جنگے، اے جنگ دیم ءَ برگی اِنت۔

شھید ءِ اے گپّ کہ من اِش کُت اَنت منی توک ءَ مزنیں دلبڈّی یے اتک، من ءَ شھید ءِ سر ءَ پھر بوت کہ من ءَ ھُدا ءَ چوشیں دلیریں براتے داتگ۔ من پھر بست کہ بلوچ ءِ راجی سپاھیگ سکیں نتُرس ءُ مھکمیں سنگت اَنت، آ ھرچ وڑیں سکی ءُ سوریاں اُوپار کن اَنت۔
دگہ یک رندے شھید ءَ کسّہ کُت: ٫٫ یک رندے ما سپر ءَ بوتگ اِیں گُڑا مارا ھور ءَ گپتگ، مئے سیکل آپ ءَ کپتگ انت ءُ مئے پُچ ءُ کمبل تَر بوتگ اَنت۔ شپ بوتگ ما دژمن ءِ ھیال ءَ آس ھم روک کُت نہ کُتگ، بلکیں ما یک کرودے ءِ چیر ءَ گوں ترّیں پُچّاں سرجمیں شپ ھور ءِ سر ءَ گْوازینتگ۔
شھید بالاچ ءَ وتی گُلزمین سک باز دوست اَت۔ ھردیں کہ نادْراہ بوت پہ اِلاج ءِ ھاتر ءَ جاہ ءُ گورے ءَ شُت گُڑا آئی ءَ وش نہ بوت۔ مدام من کہ ھال کُت گُڑا گْوش اِیت: ٫٫ زوت منی اِلاج بہ بیت من واتر رواں وتئی ڈیھ ء،َ اِد ءَ وش نہ اِنت ٬٬۔
من مدام گْوشتگ کہ کمے بہ نند آرام کن، گُڑا آئی ءَ پسّو داتگ کہ گُلامیں راج ءَ آرام ءَ چہ گیش وتی راجی جُھد دیم ءَ برگی اِنت۔ بالاچ ءَ وتی زمین ءَ چِہ گِستا بوگ سک تور اِتگ۔
پد ءَ ھمے مرچیگیں روچ بزاں 11 پروری اتک کہ سنگتے ءَ من ءَ مسیج کتگ اَت کہ: ٫٫ ھال کن! مُلک ءَ ھال اھوال کُتگ؟٬٬
من گْوشت ھو! ھال بوتگ سلامتی اِنت۔ گُڑا ھمے سنگت ءَ من ءَ گْوشت کہ: ٫٫ ھال انت بالاچ شھید کنگ بوتگ ٬٬۔ من گْوشت کُجام بالاچ؟ چی ءَ کہ بلوچستان ءِ بالاچیں بچّ باز اَنت کہ اے جُھد ءِ پِڑ ءَ ھوار اَنت۔ گُڑا آ سنگت ءَ گْوشت: ٫٫ تئی کستریں لالا بالاچ شھید کنگ بوتگ ٬٬۔ یکبرے من ءَ باور نہ بوت، گُڑا من جُست کُت کہ چتور؟ تئی کِرّ ءَ چوشیں اکسے یا نیوزے ھست دیمے بہ دے۔ وھدے سنگت ءَ اکس دیم دات گُڑا من ءَ شھید بالاچ ءِ ھما گپّ گیر اتک کہ ٫٫ منی گُڈّی واھشت ھمیش اِنت کہ وھدے من شھید باں منی لاش منی زمین ءِ سر ءَ بہ بیت ءُ منی دست ءَ تُپنگ بہ بیت ٬٬۔

اکس ءِ گِندگ ءَ گوں من سنگت ءَ را گْوشت ھو پُل! اے منی لالا بالاچ اِنت کہ مرچی پہ زمین ءَ شھید بوتگ، بلے
ھمے دمان ءَ گْوش ئے منی پادانی چیر ءَ چِہ زمین در شُت۔ بے تواری ءَ منی آتراپ ءَ مانشانت، بلے پد ءَ جیڑ اِت کہ بالاچ گُلزمین ءِ بچّ بوتگ ءُ اے راجی جُنز ءِ سپاھی بوتگ۔

مرچی شھید بالاچ جان مئے میان ءَ ساڑی نہ اِنت، بلے دانکہ یک بلوچ سرمچارے یا جھدکارے پہ وتی زمین ءَ جُھد ءَ اِنت بزاں بالاچ زندگ ءُ بالاچ جُھد ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔۔بالاچ جنگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔