اگاں ما جھان ءِ ھر ھما ایردستیں راجانی سر ءَ چمشانکے بدے ایں کہ آیاں مُدام گلامی ءَ ھلاپ ءَ گھگیری کُرتگ ءُ پہ وتی رج ءِ وشیں بانداتے ءَ وتی ساہ ءُ سر ندر کرُتگ اَنت گُڑا ھمے کارست ھچ بر شموشگ نہ بنت پرچا کہ آیاں پہ وتی بزگیں راج ءِ وست ءَ وتی زِند سر جمیں وشی یل کرتگ اَنت۔ اے ھما تمرد ءُ زانت کاریں ورنایاں ایشاں راستی زانتگ زالم ءُ کبزہ گیر ءِ دیم ءَ اوشتاتگ اَنت۔
انچوش بَلوچ راج ءُ بلوچستان کبزہ گیریں پاکستان ءَ وتی زلم ءُ زوراکیانی دیمپان کتگ گُڑا ھمے پیم ءَ بلوچ راج ءِ ورنا، کماش ءُ زالبولاں ھمے زُلم زوراکی ءُ کبزہ ءِ ھلاپ ءَ گھگیری کُرتگ، دیمونی داتگ ءُ انگت دیگ ءَ اَنت۔ من ءَ یات اِنت کہ 2008 ء بگر داں 2010 من ءُ شھید نسیر جان یکجاہ اِت ایں، نسیر جان پَنجگُور ءَ وانگءَ اَت ءُ من وتی میتگ راھی نگور ءَ وانگ ءَ اِت آں، وھدیکہ مدام چہ اسکول ءَ موکل ءَ در آتکیں گُڑا نسیر جان چہ پَنجگُور ءَ وتی ھنکین راھی نگور ءَ المآتکگ اَت۔ پد ءَ منی ھد ءَ الّم آتکگ ءُ نصیر جان ءَ مُدام چہ پنجگُور ءَ بلوچی کتاب گون بوتگ، پہ من ءُ پہ آدگہ سنگتاں کتاب ئِے الم گون بوتگ۔
اے وھد ءَ گوں بی ایس او ءِ سنگتاں نزیکی ءِ بوتگ۔ مارا مدام گوشت ئِے کہ کتاب بوان اِت بلوچی بزان اِت ءُ نِبشتہ بکن اِت کہ بلوچی مئے راجی پجّار اِنت۔ گُڑا اے روچ ءَ ما دیوان کرت ءُ پاد آتک ایں سنگت ھر یکے پہ وتی لوگ ءَ شُت۔ دگہ یک روچے نسیر جان منی کِر ءَ آتک ءُ ما چہ میتگ ءَ دور یک جاھے ءَ شُت ءُ نِشت ایں۔ چو مدامی وڑ ءَ دیوان اِت ایں کہ نسیر جان من ءَ گْوشت کہ ما گُلام ایں، مئے راج زور گریں پاکستان ءَ گلامے جوڑ کُرتگ ءُ مئے راج زالمیں ریاست ءِ زوراکیانی دیمپان انت۔
من جواب دات کہ ھو ما گلام ایں، بلے مئے دست ءَ چے بیت؟ گڑا نسیر جان ءَ کَندگے جت ءُ گْوشت ما چہ کے ءَ کمتر اِیں؟ پرچا ما وت ءَ چو نزور پھم اِیں ءُ وت ءَ تُرس ءِ آماچ کُرتگ؟ گڑا من جُست کُرت کہ ما چی کُرت کن اِیں۔پد ءَ جواب ئِے دات کہ ھر بلوچ ورنا وڑے ناں وڑے ءَ وت ءَ گوں راجی جُھد ءَ ھمگرنچ بکنت اے مئے دُرستانی راجی زمہ واری اِنت من گوں تو ھمراہ آں، ھر وھد ءَ تو تھنا ءَ نہ ئے دل ءَ مزّن کن۔ پد ءَ وھد ھم شپ اَت مئے دیوان ھمد ءَ ھلاس بوت، ما دیم پہ میتگ ءَ شُت ایں۔ نسیر جان سُھب ءَ پَنجگُور وتی وانگ ءِ واست ءَ شُت کہ آئی موکل ھلاس اِت اَنت ءُ آئی میٹرک امتھان اِت اَنت۔ پد ءَ دوبر نسیر جان چہ پَنجگُور ءَ آتک، من ءَ گْوشت ئِے “منی وانگ ھلاس بوت ءَ من ءَ نوُں ھمد ءَ باز کار ھست، زاناں تو منی ھمراہ بِہ بَہ ئے؟”
من گْوشت جگر من تیار آں چے کہ کن اِیں من تئی ھمراہ آں، ءُ گوں تو گون آں۔ نسیر جان ءَ من ءَ باز سرپدی دات ءُ باز زانتکاریں سنگتے اِت ءُ ھمے وھد ءَ بی ایس او ءِ پلّامرزی ءَ دیوال نبیسی کُرت، دیوالانی سر ءَ چاکینگ کُت۔ من داں باز وھد نسیر جان ءِ ھمراہ اِت آں۔ ما گوں کاراں دز گٹ اِت ایں۔ سال 2012 اَت یک روچے من ءَ گْوشت ئِے کہ ناشناسیں لمبرے ءَ من ءَ پون آتکگ ءُ دھمکی ئِے داتگ۔
پد ءَ کندگے جت ئِے ءُ گْوشت ئِے کہ اپسوز کہ منی دیم ءَ بیاتکیں ءُ من ءَ ھمے ھبرے بگوشتین اِت اَنت ئِے۔
گڑا 2012 ءَ بگیر داں 2013 ءَ من ءُ نسیر پُل گوں ھمے کاراں دست گٹ ات ایں، 2013 ءِ سال نوک بِندات بوتگ اَت، نسیر جان منی کِر ءَ آتک ءُ من ءَ گْوشت ئِے کہ من پہ ماھے ءِ واست ءَ سپرے ءَ روگ ءَ آں اگاں ترا کسے ءَ جُست کت بگوش کہ کار ءِ واست ءَ ایران باڈر ءَ شُتگ۔من گْوشت کہ تو رو ئے گُڑا من ءَ بر گوں۔ گْوشت ئِے کہ تئی کار ھمد ءَ باز اَنت من زوت واتر باں ءُ تو ھمد ءَ سنگتاں سمبال کن۔
نسیر جان وتی سپر جت ءُ آتک ما پد ءَ ھمے کاراں گوں گُلائیش بوت ایں۔ مدام گْوشت ئِے کہ ناپاکیں ریاست ءَ نیل آں کہ منی زمین ءُ منی میتگ ءَ وتی پاداں ایر بکنت۔ نسیر جان مدام راہ چار اََت کہ لگوریں دژمن گوں من ڈیک بدنت۔ 2014 ءِ 15 ستمبر روچ اَت من لوگ ءَ نشتگ ئے اِت آں نسیر جان شپ ءَ پَنجگُور ءَ پہ شھری کارے ءَ روگ ءَ بیت۔
گڑا ھالے آتک کہ نسیر جان گوں دُژمِن ڈیک وارتگ شھید بوتگ گوش ئے زمیں چہ منی پادانی چیر ءَ دور آتک۔ منی ھوش شُت، من چہ لوگ ءَ در کپت ءُ شُت آں۔ پد ءَ سنگتے ءَ جُست کت، سنگت ءَ گْوشت کہ ھو مرچی بیگاہ نسیر جان گوں لگوریں دژمن ءَ دوچار کپتگ ءُ شھید بوتگ۔ دومی روچ ءَ میجر گھرام ءِ بیان آتک کہ پَنجگُور ءِ دمگ گْوارگو ءَ گوں دیم پہ دیمی جنگے ءَ نسیر پنام ء شے مرید لگوریں دّژمِن ءِ سے کارمندے کُشتگ ءُ داں گڈی تیر ءَ گوں لگور ءَ جنگ ئِے داشتگ ءُ شھید بوتگ۔ منی چمانی ارس درآتک اَنت۔ گوش ئے منی ساہ کسے ءَ کش اِت۔ سنگتاں تسلا داتگ، بگلا کت ءُ گوشت کہ دل ءَ مزّن کن اے انچیں راھے کہ اد ءَ تئی دوستیگیں سنگت جُتا بنت جنگ ئِے مئے دُرستانی راہ ھمیش اِنت سنگت ھم جنگ باں۔ بلے نسیر جان تئی وڑیں سنگت ھچ بےھل نباں تو بھا نہ بوت ئے تو دُژمن ءِ دیم سر جھل نہ کُرت تئی تُپنگ زنگ نہ بیت تئی پیش داشتگیں راہ تئی پگر ءُ سوج مُدام مئے رھشونی ءَ کن اَنت۔ داں ماتے وتن ءِ آجوئی ءَ اے کاروان جُنزان اِنت۔
داں کوچگاں آس ءِ بل ایت تو زندگ ئے
داں کوہ سراں گرندے کپ ایت تو زندگ ئے“
ھو سنگت تو نمیران ئے۔
