نبشتہ کار: اَلی جُمّا زامرانی
وھد ءُ پاس ءِ ھمراھی ءَ وھد بدل بوان بنت ءُ نوکیں دروے بنگیج بیت ءُ پاکیں ھاوندءَ اے کھکشاں ءُ ساوڑ ءُ درستیں دنیاءِ سازاِتگیں چیزاں کہ اَڈ کُرتگ ات ءُ سازاِتگ اَنت آیانی تہ ءَ پیش دارگ بوتگ کہ ھمک چیز ءِ یک وھد ءُ نوکیں موسمےءِ تہ ءَ بنگیج کُتک انت ءُ وھد ءُ پاس جنزان کن انت ءُ آیانی دروشم بدل بوان بنت بلے ھما بن ھِشت بدل نہ بیت .بلے نوکیں دور ءَ نوکیں واھگ ءُ لیکہ وھد ءُ پاسانی ھمراھیءَ ھمراہ اِنت کہ چاگرد ءِ انساناں لاچار کن اَنت کہ آ دیم ءَ روان بہ کن اَنت ءُ وتی زند ءُ چاگرد ءِ تہ ءَ نوکیں رنگے بیار اَنت آ راج کہ وتی زانت ءُ کرداں نوکیں دور ءِ تہ ءَ رجان کن اَنت آ راج سوبمند بنت ءُ وھدءِ ھمراھیءَ آیانی زند ءِ آسراتی چیز زیات بوان بنت ءُ آ نوکءَ چہ نوک تریں آسراتیانی شوھاز ءَ نوکیں دھرے ءُ نوکیں دورے کار اَنت ءُ آ نوکیں چیز اڈ کن اَنت ءُ نوکیں آسراتی کار اَنت بلے وتی دودءُ ربیدگانی مدام ھیال داری ءَ کن اَنت چیاکہ دودءُ ربیدگ پجار اِنت. ھر یک راجے ءِ دود ءُ ربیدگ جتا انت اگاں راجے لوٹ اِیت دیمروی بہ کنت نوکیں ءُ نوک تریں (جدیدیت )ءِ بزانتءَ سرپد بہ بیت گُڑا پیسرءَ وتی جند ءِ تہ ءَ یک بدلی یے بیار اِیت. وانگ ءُ زانگ ءُ چاگردءِ دنز ءُ مُج ءُ سردی ءُ گرمی ءُ وشی ءُ شادھی ءُ سکی ءُ سوریءِ رازاں سرپد بہ بیت سگگ ءُ اوپار ءِ مجگءَ بہ زانت ءُ وتی کرداں دیمءَ بیاراِیت ءُ پد ءَ اِ ے دگہ تک ءُ پھناتاں آ نوکیں دورے آورت کنت ءُ ھما وھدءَ چاگرد ءِ مردم ھما کرداں بہ مار اَنت ءُ بہ گِند اَنت ھما نوکیں کرد ءُ کار ءُ نوکیں چھر ءُ شبین ءُ نوک بنگیجیں جاور مردماں لاچار کن اَنت ءُ ھما نوکیں دور ءِ ھمراہ ءُ ھم ھیال بنت ءُ نوکیں دروے بنگیج بیت .نوکیں دورءِ بزانت اے نہ کہ انسان وتی دود ءُ ربیدگ ءُ پچ ءُ پوشاک ءُ ورگ ءُ چرگ ءَ نوکیں دروشمے بہ دنت یا چو یورپ ءُ امریکہ گوریچانی دمگانی پچ ءُ پوشاکاں وتی بہ کنت یا وتی لج ءُ آپ ءَ دور بہ دنت ،وتی گد ءُ پوچاں جاگہ ھمایانی دروشم ءِ گد ءُ پچاں گور ءَ بہ کنت بلکیں نوکیں دور ھمائی ءَ گوش اَنت کہ زند ءِ آسراتیءِ تہءَ یک بدلی یے بئیت ءُ زند وشھال ءُ چاگردءِ جیڑہ گیش ءُ گیوار بہ بنت ءُ ھمک انسان چے نوکیں آسراتی ءُ بدلیءَ سوبمند ءُ آسودگ بہ بیت بلے پہ نوکیں وھدءِ دیمرویءِ واست ءَ تپاکی ءُ زانت ءُ اِلم زلورت اِنت ،سوبمندی ءِ کلیت وانگ انت،
پہ تپاکی ءَ بانک ڈاکٹر ماہ رنگ بلوچ ءِ مچیاں بھر بہ زور ات تپاک بہ ات کہ پہ ما ءُ پہ شما نوکیں وھدے پیداگ انت نوکیں وھد ءَ پہ ما ڈاکٹر ماہ رنگ بلوچ آورتگ گوں آئی ھمراھاں کہ بلوچاں تپاک بہ کن انت ، تپاک بہ بت ءُ بہ وان ات ءُ تاں کہ نوکیں پدریچ ءِ زند آجوئیں زندے بہ بیت،
