سیمی بھر:
نبشتہ کار :شمیم اکبال
کھریں زمستانی شپے گوں گیش پاسی ءِ واب ءُ گوں ٹَنٹ اِتگیں دست ءُ پاداں تیلانک دیان ءَ سُھب کُت ، تنیگا میتگ ءِ مھلوک گوں وش وابیاں کُمار اِت اَنت
ھردُکاں ءَ سِرتگ پد ءَ دیم ءَ کرت اَنت ءُ چُنڈے وارت۔ روچ پد ءَ چہ دیمی کوہ ءَ سر کشّان اَت ، شوانگ ءَ وتی رمگ گون اَت ءُ راھی اَت۔ گْواشانی دیم ءَ گوریچ ھما داب ءَ کشگ ءَ اَت۔
“مرچی پکّا مئے دُژمِن کئیت، من ءَ گُمان بوَگ ءَ اِنت ھاھاھاھاھاھاھا “
شُبین دیم گوں ساھل ءَ کُت ءُ درّائینت۔
ساھل: منی دوا اِنت کہ بیت اِنت چِد ءُ دیم مئے سِرتگ ھم ھلاس باں ءُ پد ءَ من ءَ سْیاہ چاہ ءِ اومان انچوش بوَگ ءَ اِنت، چوش شرابی ءَ شراب ءِ نہ بیت ھاھاھاھاھاھاھا۔
شُبین: ھاھاھاھاھا! ھو ڑے کوہ ءُ سرمچاری ، مردم ءَ را سیاچاھے ءِ ھم تلب بیت، بزاں پہ سیاچاھے ءَ تو رازی ئے ھاھاھاھاھا۔
ھردُکاں بے کساس دمبُرتگ اَت ءُ پد ءَ گوریچ ھم دگہ دابے کشگ ءَ اَت، بلے ھردُکانی دل ڈَڈّ اِت اَنت پہ دُژمِن ءَ چم اِش مھتل اِت اَنت۔ وھد گوں وتی گاماں دیم ءَ روان اَت، ھردُک برے گپّے کنگ ءَ اِت اَنت۔ وھد نیمروچ بوت کہ شُبین ءَ درائینت: “ساھل تو برو جھل ءَ پُرانی یے اَڈّ کن کہ نوں سِرتگ ھلاس ءُ لگوریں دُژمِن ھم گار ءُ بیگواہ اِنت باریں کد کئیت۔ کمیں مزن اِش بہ کن گوں کہ پد ءَ زوت ءَ اَڈّ کنگ مہ لوٹ اِیت “
ساھل :شر جان۔
ساھل گوں اِشتاپی ءَ پُرّانی ءِ اَڈّ کُت ءُ پد ءَ نزیک ءِ آپ ءَ درپ اِش آپ کُت اَنت ءُ دیم پہ سنگر ءَ راھی بوت۔
وھد گوں تْرندیں گاماں دیم ءَ جنزگ ءَ اَت ءُ ھمے رنگ ءَ روچ پد ءَ گوں ھونی ئیں بالاد ءَ نوکی زمین ءَ وتی امباز ءَ زوران اَت۔ سیسو پد ءَ دیم پہ آپ ءَ رھادگ اِت اَنت ، شوانگ گوں وتی رمگ ءَ پد ءَ دیم پہ ھنکین جاہ ءَ رھادگ اَت۔ نزیک ءُ گْور ءِ پِیش ءُ گَز گوں گوریچ ءِ پُرکیپیں توار ءَ سوت پِربندگ ءَ اِت اَنت، بلے ھردُکیں چہ موسم ءَ پراموش اِت اَنت ءُ چم اِش دُژمن ءِ کِشک ءَ سک اِت اَنت۔
شپ پد ءَ وتی بانزُلاں پچ کنان بوت ، سارتی ھم اِیر دیان اَت۔ گوں بے کمبل ءُ چادر ءَ ھردُکیں گوں تْرندیں گوریچ ءَ دیم پہ دیم اِت اَنت۔ ھردُکیں سنگت شپ ءَ گیش آگاہ بوتا ، برے ساھل شُبین ءَ وتی امباز ءَ کُت ءُ برے شُبین ساھل ءَ بلے سارتی انگت کمتِر بوَگ ءِ نام ءَ زانگ ءَ نہ اَت۔ شپ ءِ نیم ءَ ھردُکاں گپّ ءُ تْران بِندات کُت ءُ وھد دیم ءَ تیلانک دات، پرچا کہ سارتی گیش اَت۔ میتگانی مھلوک بوپ ءُ کمبلانی توکا لڑینگ ءَ اِت اَنت گُڑا ھردُکاں شپ ءِ نیم ما کوھی ٹُلّے ءَ کُج ءَ واب کپ اَنت ، گوں بے وابیاں، پہ گپّ ءُ دیوان اےکھریں زمستانی شپ سُھب بوت ءُ پد ءَ دوئیں وتی جاہ ءَ نِشت اَنت ءُ سردیں پُرانی دیم ءَ کُت۔ یکیں جاہ ءَ یکیں داب ءَ نوں ھردُکاں بے کساس دم بُرتگ اَت، بلے وت ما وت ءَ انگت مَزاک ءُ کندگ ءَ اِت اَنت۔
روان اِنت۔۔۔
