گُلزمین ءِ ھاک ءِ وشبو شھید جھانزیب جان

نبشتہ کار بْرمش شاشانی

گُلزمین ءَ پہ آشک اَت، گُلزمین ءِ مھر ءُ مھبت جان ءِ رگاں مان اَت ئِے￸۔ چوناھا گُلزمین ءِ مھر کنوک گوں وتی گُلزمین ءَ مھر کنت ءُ ￶وت ءَ ھم گُلزمین ءِ میار کنت۔ شھید جھانزیب جان ءِ گپ ءُ تران ھمیش اِت اَنت ءُ ￶مُدام گْوشگ ءَ ￴اَت کہ گُلزمین مارا مھر ءُ مُھبت دنت ءُ مارا ھم گوں گُلزمین ءَ مھر اِنت، گُلزمین مئے اولی ارزشت اِنت ءُ مئے اولی دین دنیا ءُ گُڈی وابجاھ مئے گُلزمین اِنت، گُلزمین ءِ ھَک مارا پِر اَنت کہ گُلزمین مرچاں گُلام اِنت ءُ باید اِنت ما گُلزمین ءِ آجو کنگ ءَ وتی ساہ ءَ کُربان بہ کن اِیں ءُ ھما وھد ءَ مارا مئے گُلزمین پَھِل کُت کنت وھدیکہ ما گُلزمین ءِ ھاکانی ھکّاں چَہ وتی سر ءَ دور  بہ کن ایں۔ من ءَ گوں گُلزمین ءَ مھر اِنت پمیشکا من وت ءَ گُلزمین ءِ میار کن آں ءُ ￶باید اِنت شما ھم گوں وتی گُلزمین ءَ مھر بہ کن اِت۔ دانکہ ما وت ءَ پہ وتی بلوچستان ءِ واست ءَ  کُربان نہ کن اِیں  گُڑا ما درامدانی پنجگانی تُوک ءَ بَہ اِیں۔ دانکہ ما جُھد مہ کن اِیں ءُ وتی ساہ ءُ جان ءَ کُربان مہ کن اِیں گُڑا گُلامی دیم ءَ جُنزاں کنت، مئے بلوچ راج ءُ بلوچستان انچو گُلام جوڑ بوُان کنت ءُ مارا گُلامی ءِ ھلاپ ءَ جُھد کنگ لوٹ اِیت۔ دانکہ مئے بلوچ راج یکجاھی پیسلہ نہ کنت ما وتی گُلامی ءَ ھچ وڑ ءَ ھلاس کُت نہ کن اِیں، مارا یک راھے در کنگ لوٹ اِیت ءُ آ راہ وتی مُساپر وت بوت کُت نہ کنت۔

ما بلوچ راج ءُ بلوچستان دْراہ گُلام اِیں، دانکہ ما وتی یکجاھی ءُ یکراہ ءِ بوگی پیسلہ نہ کن اِیں گُڑا ما گُلامی ءِ جار ءَ رو اِیں ءُ مئے آیوکیں پدریچ ھم گُلام بیت ءُ چہ مئے پدریچ ءِ گُلامی ءَ پد گُڑا مئے آیوکیں پدریچ ھچ جُھد ءُ گُلام ءِ ھلاپ ءَ ھچ گپ ءُ تراں کُت نہ کنت پمیشکا مارا یکجاھ ءُ یک توار بوگی اِنت دانکہ ما چہ گُلامی ءِ پِٹ ءَ آجو بہ بہ اِیں۔

منی مھروان سنگتاں وتی بلوچستان ءِ واست ءَ ￴جُھد بکن اِت، وتی راجی زُبان ءِ دَرونت ءُ نبشتہ ءِ بُنرھبند ءَ بہ وان اِت کہ شما زُبان دوست ءُ راجدوست بِہ بَہ اِت پرچا کہ زُبان دوستی ءُ ￶راجدوستی مارا آجوئی ءِ ￵نیمگ ءَ ￴بارت۔ یکشل ءَ جُھد بہ کن اِت کہ راج ءِ تہ ءَ زبان دوستی ءُ ￶راجدوستی ودی بہ بیت ءُ مئے بلوچستان چَہ گُلامی ءِ اَنگر آجو بہ بیت۔ گِند ئے￷ ما ءُ شما بلوچستان ءِ ورنا اِیں ءُ ￶مارا پہ آجو بوگ ءَ یک مھرے دل ءَ اِنت، ما بستگیں مُرگ ایں کہ ما پہ وتی آجوئی ءِ ھاتر ءَ توار کن اِیں بلے  کہ ما ھر وھد ءَ  توار کن اِیں مئے گُلزمین مارا انچوش توار کنگ ءَ اِنت۔ پہ گُلزمین ءَ آشک بوگ الّمی اِنت کہ ما وتی نوکپداں زندگ بہ کن اِیں۔

ما پہ گُلزمین ءَ آشک اِیں انچوشکہ مُرید پہ ھانی ءَ آشک بوتگ مارا گوں وتی بلوچستان ءُ ڈگاراں مھر اِنت۔ مئے بلوچ راج ءُ بلوچستان سلام بات،  وتی کُوم ءِ ￵شھیداں یات بکن اِت مارا آجوئی ءِ روچ ءَ الّم یات بکن اِت۔